Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας, ο Βεσπασιανός, εκτός από τις κατακτητικές εκστρατείες του, έμεινε στην ιστορία, γιατί εξασφάλισε για τους υπηκόους του δημόσια ανακουφιστήρια, που από το όνομά του έμειναν, για τους μεταγενέστερους, ως «βεσπασιανές». Και κατά την προσφιλή μέθοδο όλων των εποχών, έκανε αυτά τα έργα «ανακούφισης» και για να τα φορολογήσει. Σε τέτοιο μάλιστα σημείο, δίνοντας παράδειγμα στους μεταγενέστερους και βέβαια στους δικούς μας φοροεισπράκτορες, ώστε όταν διαμαρτυρήθηκε ο γιος του ο Τίτος, του κούνησε μπροστά στη μύτη ένα πουγκί με νομίσματα των... αποχωρητηρίων με την ιστορική φράση: «Το χρήμα δεν έχει οσμή».

Ετσι, δεν είναι παράδοξο πως κατά τις βραδινές, κυρίως, ώρες και σε κεντρικά σημεία, αναιδέστατοι ασφαλώς συμπολίτες... καταβρέχουν τους τοίχους, κατά το παλιό επιθεωρησιακό τραγουδάκι. Δε μένει παρά να τοποθετηθούν πινακίδες, με τη γνωστή χιουμοριστική προειδοποίηση: «Απαγορεύεται το ουρείν. Θυμηθείτε τις πλημμύρες του Μισισιπή».