Οι πανηγυρικοί τόνοι επικράτησαν για την «ιστορική» επίσκεψη του Γ. Παπανδρέου στην Αγκυρα. Το μήνυμα που εκπέμπεται είναι ότι πλέον αρχίζει μια «νέα εποχή» στις σχέσεις των δύο χωρών, η οποία διασφαλίζει την ειρήνη στην περιοχή και εδραιώνει τη φιλία μεταξύ των δύο λαών. Είναι ολοφάνερο ότι η «νέα εποχή» δεν είναι άλλη από αυτή της «νέας τάξης» και της παγκοσμιοποίησης και ακριβώς στο πλαίσιο αυτό επιχειρείται η «εξομάλυνση των σχέσεων» μεταξύ των δύο χωρών.

Ομως, για ποια ειρήνη και φιλία των λαών γίνεται λόγος; Η ειρήνη, που προωθείται υπό την άμεση καθοδήγηση και τις ευλογίες των Αμερικανών, δεν είναι παρά μια ειρήνη μεταξύ δύο επαρχιών της ίδιας αυτοκρατορίας των ΗΠΑ. Είναι μια ειρήνη στο πλαίσιο της PAX AMERICANA. Αυτή η ειρήνη επιβάλλει διευθέτηση και τακτοποίηση των «διαφορών» μεταξύ των δύο χωρών στο πλαίσιο του νέου δικαίου, αυτού της «νέας τάξης». Είναι μια ειρήνη που εξυπηρετεί, κυρίαρχα, τα ύψιστα συμφέροντα των ηγεμόνων του πλανήτη, είτε αυτά λέγονται πετρέλαια της Κασπίας είτε μοίρασμα ρόλων στα γεωστρατηγικά παιχνίδια τους, είτε... Είναι μια ειρήνη, που απαιτεί από τη χώρα μας να εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματά της στο Αιγαίο και να αποδεχτεί «λύσεις» συνομοσπονδίας στο Κυπριακό. Είναι μια ειρήνη, που αναγορεύει σε εχθρό της τα φιλειρηνικά, αντιιμπεριαλιστικά κινήματα. Μια ειρήνη, που θεωρεί ως απειλή τους λαούς - τρομοκράτες. Είναι μια ειρήνη, που έχει ανάγκη από το συνεχές κυνήγι των εξοπλισμών μεταξύ των δύο χωρών και μάλιστα από τις πολεμικές βιομηχανίες του «αρχιειρηνοποιού». Μόνο ο ελληνικός λαός θα πληρώσει 4,45 τρισ. δρχ. τα επόμενα τέσσερα χρόνια για τα εξοπλιστικά προγράμματα εξυπηρέτησης των ΝΑΤΟικών αναγκών, ενώ άλλα τόσα πλήρωσε τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια. Είναι μια ειρήνη, που επιβάλλει τη συμμετοχή και συνεργασία των δύο χωρών στο πλαίσιο των δολοφονικών επιδρομών του ΝΑΤΟ, ενάντια σε λαούς που δεν αρέσουν ή δε σκύβουν το κεφάλι στα μεγάλα αφεντικά. Είναι μια ειρήνη, που η «διπλωματία των πολιτών», όπως τη βάφτισε ο Γ. Παπανδρέου, δεν είναι παρά η πανηγυρική εισαγωγή των μεγαλοεπιχειρηματιών στη διαμόρφωση και υλοποίηση της εξωτερικής πολιτικής. Είναι μια ειρήνη, που είναι καταδικασμένη να δίνει χαμένες από χέρι «μάχες» στο πλαίσιο της «νέας τάξης» για το «ποιος δίνει και ποια ανταλλάγματα παίρνει», σύμφωνα με τη λογική του Θ. Πάγκαλου.

Είναι, με λίγα λόγια, μια ειρήνη ψευδεπίγραφη, μια ειρήνη εύθραυστη, που οικοδομείται σε ετεροβαρή και σαθρή βάση. Η ειρήνη αυτή μπορεί να δημιουργεί απατηλές εντυπώσεις ότι, επιτέλους, οι δύο λαοί θα μπορέσουν να ζήσουν ήσυχα και να προκόψουν, αλλά πρόκειται για μια μεγάλη αυταπάτη. Μόνο αφελείς πασιφιστές μπορούν να εκστασιάζονται και να γοητεύονται από μια τέτοια ειρήνη. Η πραγματική ειρήνη μεταξύ των δύο λαών δεν μπορεί να υπάρξει κάτω από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά. Γιατί αυτή θέλει ισότιμες και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις, με τους λαούς στις δύο χώρες να διαφεντεύουν τις τύχες τους. Απαραίτητη προϋπόθεση γι' αυτό είναι η συντονισμένη πάλη των λαών ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και επεμβάσεις, η αντίσταση στο ΝΑΤΟ και τις κυβερνήσεις του, το δυνάμωμα του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου. Η ειρήνη που θα επιβληθεί από τους ίδιους τους λαούς ενάντια στους μακελάρηδες των λαών είναι η πραγματική ειρήνη.