Το πρόγραμμα δράσης της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΑΠ) σχολιάζαμε χτες και τη «ρεαλιστική» λογική του, που θέλει να περιορίζει τους στόχους του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στα επιτρεπτά για τους κεφαλαιοκράτες και την κερδοφορία των επιχειρήσεών τους όρια, στραγγαλίζοντας τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, αλλά και τις αντικειμενικές δυνατότητες του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου.

Στο ίδιο, όμως, πρόγραμμα δράσης υπάρχει κι ένας άλλος στόχος. Η εξομοίωση των μισθών των Ελλήνων εργαζομένων με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Και για να μην πει κανένας, ότι ο προαναφερόμενος στόχος είναι υπερβολικός, μιλάνε για μια «σταδιακή εναρμόνιση στη διάρκεια μιας πενταετίας».

Από τη μια, δηλαδή, βάζουν στόχο μια αύξηση στο σημερινό κατώτερο μεροκάματο μόλις 12% για τον επόμενο χρόνο και από την άλλη θέλουν το διπλασιασμό του και ακόμη περισσότερο, μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια... Τούτο, όμως, είναι το λιγότερο. Το κύριο είναι η συστηματική εκ μέρους τους καλλιέργεια και προβολή της αυταπάτης, ότι είναι δυνατό, στα πλαίσια της καπιταλιστικής ευρωπαϊκής ενοποίησης -με τη μια ή την άλλη διαχείριση- να επιτευχθούν τέτοιοι ή παρόμοιοι στόχοι «εναρμόνισης» των όποιων εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Ξέχασαν, άραγε, ότι και κάποιοι άλλοι μιλούσαν -το 1981, όταν η Ελλάδα γίνονταν μέλος της τότε ΕΟΚ- για εξίσωση των μεροκάματων; Τουλάχιστον, εκείνοι δεν τα έλεγαν επισήμως...