Νομίζω ότι η διατύπωση περί επαναστατικοποίησης του Κόμματος είναι λαθεμένη.

Το Κόμμα σαφώς και έχει κάνει λάθη στην τακτική του στα 102 χρόνια ζωής του, όμως ποτέ δεν παρέκκλινε από τον στρατηγικό του στόχο, που είναι η επανάσταση και ο σοσιαλισμός.

Μ' αυτήν τη γραμμή το Κόμμα έγραψε Ιστορία, έχυσαν το αίμα τους οι κομμουνιστές και κράτησαν ζωντανή τη φλόγα της επανάστασης για την κομμουνιστική κοινωνία, υπερασπίστηκαν τα εργατικά δικαιώματα και είχαν κατακτήσεις ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Γι' αυτό μας στηρίζει ο λαός, γιατί αισθάνεται πως μας χρειάζεται, είτε μας ψηφίζει είτε όχι.

Η δεξιά απόκλιση μας ενσωματώνει, αλλά και η αριστερή, ο σεχταρισμός, μας απομονώνει από τις μάζες, μας κάνει ακίνδυνους για το σύστημα.

Η Ιστορία του Κόμματος είναι ταυτισμένη με την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, με τη δημιουργία αντιιμπεριαλιστικών - αντιμονοπωλιακών μετώπων.

Τα μέτωπα βοηθούν να ριζώνει το Κόμμα μέσα στον λαό, να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό.

Το σύνθημα να απεμπλακούμε από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια δεν μπορεί να δημιουργεί αντιιμπεριαλιστική συνείδηση, καλλιεργεί συγχύσεις.

Απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια μέσα στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση δεν γίνεται!

Σύνθημα δράσης πρέπει να είναι ΤΩΡΑ έξοδος από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, για να ανοίξει ο δρόμος να είναι ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του.

Δείτε τι αποτελέσματα είχαμε πρωτοστατώντας στην πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση την περίοδο που ο ιμπεριαλισμός διέλυε τη Γιουγκοσλαβία.

Ριζώσαμε πιο πολύ μέσα στον λαό, στρατολογήσαμε, μεγαλώσαμε! Οταν πριν από λίγο είχε καταρρεύσει το σύμπαν!

Η αντίληψη ότι η ιμπεριαλιστική ειρήνη είναι το ίδιο με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο δεν είναι δόκιμη.

Δεν μπορεί να είναι δόκιμος ο όρος «ιμπεριαλιστική ειρήνη».

Η ειρήνη στο ιμπεριαλιστικό στάδιο αξιοποιείται από τους καπιταλιστές για να οργανώσουν τον επόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Απ' τη μεριά του λαϊκού παράγοντα, όμως, η υπεράσπισή της σημαίνει υπεράσπιση της ζωής και των κατακτήσεων του λαού. Σ' αυτό το περιβάλλον, η εργατική τάξη μπορεί να δημιουργεί κινήματα, να έχει κατακτήσεις και να ετοιμάσει τον δικό της πόλεμο για την επανάσταση, τον σοσιαλισμό.

Η υπεράσπιση της ειρήνης πρέπει να είναι από τα κύρια καθήκοντα των κομμουνιστών.

Αναμφίβολα, ο στόχος μας για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας δεν μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με την πάλη για τα καθημερινά προβλήματα του λαού. Αντίθετα, η οργάνωση κινημάτων, η απόσπαση κατακτήσεων βοηθάει στην ωρίμανση των συνειδήσεων, φέρνει πιο κοντά τους εργάτες στον στρατηγικό μας στόχο!

Δεν μπορούμε να αφήνουμε να διαχέονται απόψεις ότι ο καπιταλισμός έδωσε ό,τι είχε να δώσει.

Ο καπιταλισμός ποτέ δεν έδωσε. Η εργατική τάξη κέρδιζε!

Σωστά εκτιμάμε ότι ο καπιταλισμός έχει σαπίσει.

Η παραμικρή κατάκτηση μπορεί να είναι μπουρλότο στα σχέδιά του και σχετίζεται με το πέρασμα. Η οργάνωση της πάλης του λαού μας στους τόπους δουλειάς είναι το κύριο καθήκον μαζί με την πάλη για τα προβλήματα στη συνοικία, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, τα προβλήματα της νεολαίας.

Παράδειγμα η δουλειά μας στον δήμο της Πάτρας.

Η παράταξή μας δεκαετίες τώρα καταπιάστηκε και καταπιάνεται με τα προβλήματα της πόλης, και ως αντιπολίτευση και ως δημοτική αρχή.

Η δημοτική αρχή πρωτοστάτησε μόλις ανέλαβε, με τη μεγάλη πορεία στην Αθήνα για το πρόβλημα της ανεργίας.

Συγκρούστηκε με την κεντρική εξουσία και κέρδισε την υπογειοποίηση του τρένου, κέρδισε το θαλάσσιο μέτωπο κόντρα στα επιχειρηματικά συμφέροντα, έφτιαξε κατασκηνώσεις, απάλλαξε τους φτωχούς από τα δημοτικά τέλη, έφτιαξε δρόμους, παιδικές χαρές, πλατείες.

Αξιοποίησε δηλαδή τη δύναμη που της έδωσε ο λαός, στο μέτρο που μπορούσε μέσα στα αστικά πλαίσια, και με την κινητοποίησή του απέσπασε λύσεις που του πρόσφεραν σημαντική ανακούφιση και καλυτέρευσαν την ποιότητα της ζωής του!

Το Κόμμα μας πρέπει να μελετήσει αυτήν τη δουλειά στον δήμο της Πάτρας και να την αξιοποιήσει για την αλλαγή των συσχετισμών και στο επίπεδο της Τοπικής Διοίκησης.

Βέβαια, κύριο ζήτημα είναι η δουλειά μας στην εργατική τάξη.

Τι έγινε στην Πάτρα;

Αξιοποιήσαμε τις αντιθέσεις που δημιούργησε ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου.

Δημιουργήσαμε συμμαχίες κόντρα στον εργατοπατέρα Καραγεωργόπουλο.

Αλλάξαμε έτσι τους συσχετισμούς, ανοίξαμε τον δρόμο να ακουμπήσουμε μάζες εργαζομένων, αλλάξαμε το προηγούμενο περιβάλλον!

Ωστόσο, πρέπει πολλά να γίνουν. Να χαρτογραφήσουμε τους χώρους δουλειάς: Βιομηχανική ζώνη, σούπερ μάρκετ, Εστίαση, ξενοδοχεία, οικοδομή, εργοτάξια.

Πέρα από τους χώρους δουλειάς, να πάμε πόρτα - πόρτα εκεί που μένει ο εργάτης. Σοβαρό ρόλο μπορεί να παίξει η συνοικιακή ΚΟΒ.

Υστερούμε σημαντικά στη λειτουργία των σωματείων, ακόμα και σ' αυτά όπου έχουμε πλειοψηφία.

Αραιά συνεδριάζουν τα Διοικητικά Συμβούλια, δεν έχουμε πρόγραμμα δράσης, δεν γίνονται τακτικά συνελεύσεις, δεν αξιοποιούμε τους ανθρώπους που συσπειρώνουμε.

Η δημιουργία μετώπων πάλης των σωματείων πάνω στα καθημερινά προβλήματα, δεμένα πάντα με τα γενικότερα, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα μαζικό εργατικό - λαϊκό κίνημα με αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα.

Προϋπόθεση, το δέσιμο των μικρών προβλημάτων με τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τη ζωή του λαού μας, όπως το πρόβλημα της ανεργίας, της υγείας, της αφαίρεσης των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, της αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, της κατάκτησης των σύγχρονων αναγκών μας. Αυτά πρέπει να είναι στην καθημερινή μας δράση.

Η δράση μας στους χώρους δουλειάς πρέπει να ενισχυθεί περισσότερο και με τη δράση των στελεχών του Κόμματος. Θα βοηθούσε τα επαγγελματικά στελέχη να εναλλάσσονται και μετά από ένα χρονικό διάστημα να ξαναγυρίζουν στη δουλειά.

Η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος περνάει μέσα από το δυνάμωμα του Κόμματος.

Απαραίτητη προϋπόθεση η μαζικοποίηση του Κόμματος μέσα από τη στρατολογία πρωτοπόρων αγωνιστών, και κυρίως εργατών.

Η αντίληψη ότι προέχει το ιδεολογικό ανέβασμα των μελών και στελεχών μέσω της μελέτης δεν με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

Το ιδεολογικό επίπεδο έρχεται μέσα από το διάβασμα σαν ανάγκη που δημιουργεί η δράση και η μελέτη της πείρας που αποκομίζουμε.

Πέρασαν πολλοί από το Κόμμα που είχαν μελετήσει τον μαρξισμό, αλλά μόλις ήρθαν τα δύσκολα πήδησαν από το καράβι.

Οι καιροί δύσκολοι, οι συμπληγάδες μεγάλες, αλλά εμείς είμαστε γέννημα - θρέμμα των δυσκολιών και της ανάγκης.

Δουλειά μας δεν είναι να κρατάμε μόνο το κερί αναμμένο αλλά να οξύνουμε την πάλη μας, να αλλάζουμε συνειδήσεις, να δυσκολεύουμε το σύστημα και τις επιλογές του, να ανοίγουμε μέρα με τη μέρα τον δρόμο για την επαναστατική μας προοπτική.

Αναμφισβήτητα θα περάσουμε βάσανα.

Θεωρία μας δεν μπορεί να είναι «οι καιροί είναι δύσκολοι, μέχρι εδώ μπορούμε».

Τα γενέθλια τα δικά μας είναι να γίνουμε πυροκροτητές στα Κούγκια του μέλλοντος!

Απαράβατος όρος η ύπαρξή μας!

Προλεταριακό Κόμμα Νέου Τύπου!

Να γίνουμε Κόμμα δυνατό, γερό και μαζικό!

ΜΠΟΡΟΥΜΕ!