Είναι γνώριμη πια αυτή η προπαγάνδα: Είτε να προηγείται μεγάλων καταστροφών, οι οποίες είναι αποτέλεσμα της κρατικής γύμνιας και σε αυτόν τον τομέα, είτε πιο περιορισμένων ζημιών, για τις οποίες ο λαός καλείται να λέει «πάλι καλά». Το ίδιο σενάριο ξετυλίχθηκε και με τις τεράστιες πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού και την προπαγάνδα περί «πρωτόγνωρου καύσωνα» κ.ά. Στόχος είναι να μένουν στο απυρόβλητο οι ευθύνες των κυβερνήσεων, το δόγμα «κόστους - οφέλους», με το οποίο το αστικό κράτος κατατάσσει στον πάτο ιεραρχήσεων τα απαραίτητα έργα υποδομής για την προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού. Και, βέβαια, να μένουν στην επιφάνεια η «ατομική ευθύνη», οι συστάσεις «καλυφθείτε όπως όπως να περάσει η μπόρα». Το «ζήτω που καήκαμε/πνιγήκαμε» είναι το αποτέλεσμα αυτής της εγκληματικής πολιτικής. Γι' αυτό μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, παλεύοντας για μέτρα προστασίας, οργανώνοντας την αντιπαράθεση με την πηγή του κακού: Την ίδια τη λειτουργία του συστήματος με κριτήριο τη θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας.