Ερώτηση:

-- Το ΠΑΣΟΚ επεξεργάστηκε και προώθησε από το 1994 μέχρι σήμερα ένα αντιδραστικό θεσμικό και οικονομικό πλαίσιο με σκοπό την πλήρη ένταξη της ΤΑ στην εφαρμοζόμενη πολιτική και στις επιλογές της ΕΕ. Ποιες ρυθμίσεις καθορίζουν το αντιδραστικό πλαίσιο;

Απάντηση:

ΜΕ τη Συνταγματική Αναθεώρηση:

1. Καταργήθηκε η υποχρέωση του κράτους για την εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων στην ΤΑ και αντικαταστάθηκε με την απλή υποχρέωσή του να λαμβάνει νομοθετικά και δημοσιονομικά μέτρα για να βρεθούν τα απαιτούμενα χρήματα.

2. Για πρώτη φορά στο Σύνταγμα αναφέρεται η δυνατότητα είσπραξης φόρων απευθείας από την ΤΑ. Είναι η προσπάθεια της ανάθεσης φορολογικής εξουσίας στην ΤΑ εις βάρος των δημοτών.

3. Καταργήθηκε η διατύπωση που υπήρχε ότι η πρώτη βαθμίδα ΤΑ είναι οι Δήμοι και οι Κοινότητες. Λύνονται έτσι τα χέρια τους για την προώθηση νέων αναγκαστικών συνενώσεων.

4. Καταργήθηκε η διατύπωση ότι οι λοιπές βαθμίδες της ΤΑ ορίζονται με νόμο και ορίστηκε ότι οι βαθμοί της ΤΑ είναι δύο (πρώτος και δεύτερος). Σ' αυτή τη διάταξη βασίζονται και οι προτάσεις για κατάργηση, τουλάχιστον ως αιρετού οργάνου, της Νομαρχίας και σύστασης κάποιου είδους αιρετής Περιφέρειας, προκειμένου να υπάρχει εναρμόνιση με την Ευρωπαϊκή Ενωση σχετικά με τη διοικητική διάρθρωση (Δήμος - Περιφέρεια).

ΜΕ το σχέδιο «Πολιτεία» προβλέπεται η τοποθέτηση μάνατζερ στη λειτουργία της ΤΑ και η καθιέρωση δεικτών αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητάς της, γεγονός που της προσδίδει χαρακτηριστικά καπιταλιστικής επιχείρησης.

Με το νόμο για τις «Συμπολιτείες» προωθήθηκε ένα ακόμη βήμα αναγκαστικών συνεργασιών μεταξύ των Δήμων.

Με την αναμενόμενη έκδοση του ΠΔ για τη Δημοτική Αστυνομία, αναγκάζουν την ΤΑ να οργανώσει δικό της κατασταλτικό μηχανισμό, συμμετέχοντας στην αντιδραστικοποίηση του συστήματος.

Με την αναγκαστική μεταφορά αρμοδιοτήτων του κράτους (Παιδικοί Σταθμοί, Γυμναστήρια), χωρίς νομοθετημένους πόρους, υποχρεώνουν να πληρώνονται από τους δημότες οι ανάλογες παρεχόμενες υπηρεσίες.

Με την προωθούμενη διοικητική ρύθμιση των λειτουργιών των Μητροπολιτικών Περιοχών, και άλλες διοικητικές μεταρρυθμίσεις που προωθούνται, επιδιώκουν τον έλεγχο της λαϊκής παρέμβασης και της διεκδικητικής πάλης, για τη λύση των προβλημάτων.

Με πολλές άλλες ρυθμίσεις ανάθεσης και μεταφοράς στην ΤΑ υποχρεώσεων της κεντρικής εξουσίας, όπως για παράδειγμα προγραμμάτα σε σχέση με την Κοινωνική Πρόνοια (φύλαξη στο σπίτι), την Παιδεία (φύλαξη σχολείων), την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών (σεισμοί, χιόνια, πλημμύρες κλπ.), επιδιώκουν να φορτώσουν στην ΤΑ ευθύνες του κράτους και να μεταστρέφουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια ενάντια στην εφαρμοζόμενη πολιτική, από την κυβέρνηση στην ΤΑ.

Χρησιμοποιούν την ΤΑ για την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων με την εφαρμογή των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης (ΤΣΑ).

Χρησιμοποιούν επίσης ως άλλοθι την ΤΑ για τον όποιο σχεδιασμό έργων ανάπτυξης γίνεται, αφού η γνώμη της γίνεται δεκτή μόνον όταν συμφωνεί με τις κυβερνητικές επιλογές.

Περιορίζουν το ρόλο των άμεσα εκλεγμένων οργάνων της ΤΑ, αφού χρησιμοποιούνται δομές (Δημοτικές Επιχειρήσεις, συμβάσεις με ιδιώτες, αναθέσεις αρμοδιοτήτων, προγραμματικές συμβάσεις) σαν μηχανισμοί παράκαμψης των Συμβουλίων.

Στο όνομα της αποκέντρωσης προώθησαν την ενίσχυση των λειτουργιών της διορισμένης Περιφέρειας στα πλαίσια του νεοφιλελεύθερου «εκσυγχρονισμού».

Τα Νομαρχιακά Συμβούλια μετατράπηκαν ουσιαστικά σε μηχανισμούς, επικύρωσης ειλημμένων αποφάσεων και επιλογών από την κεντρική εξουσία αφού γίνονται αποδέκτες οδηγιών και κατευθύνσεων από τα όργανά της για τη λειτουργία τους σχετικά με τα λαϊκά προβλήματα. Οι προϋπολογισμοί της ΝΑ επιστρέφονται εφόσον παρουσιάζουν αποκλίσεις από τις κατευθύνσεις, το περιεχόμενο, αλλά και τον τύπο ακόμη του κρατικού Προϋπολογισμού. Τα έργα τους καθορίζονται από ένα Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, πλήρως εναρμονισμένο με τις εντολές, προτεραιότητες των έργων και παρεμβάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

ΓΙΝΕΤΑΙ φανερό με βάση όλα τα παραπάνω, πως υποτάσσουν το θεσμό στην εφαρμογή της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, με αποτέλεσμα τα λαϊκά προβλήματα να μην μπορούν να λυθούν. Γι' αυτό χρειάζονται τοπικές αρχές που, στηριγμένες στο λαϊκό κίνημα, θα απειθαρχούν, θα αρνούνται να εφαρμόζουν αυτή την πολιτική και θα διεκδικούν μαζί με το λαό λύσεις στα προβλήματα, προς όφελός του.