«

Ο Βάνκας Ζούκοφ, ένα παιδάκι εννιά χρονώ, δουλεύει εδώ και τρεις μήνες κάλφας στο τσαγκαράδικο του Αλιάχιν...». Ετσι αρχίζει ένα από τα ωραιότερα διηγήματα του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Αντον Τσέχοφ, ο «Βάνκας». Και θυμήθηκα αυτό το μικρό αριστούργημα, όταν διάβασα τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα για την παιδική εργασία, την παιδική εκμετάλλευση, που συντελείται σε όλες τις γωνιές της Γης, στην ειδική σύνοδο για τα παιδιά, που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη βδομάδα στον ΟΗΕ. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, ένα στα πέντε παιδιά στην Ασία, στην Αφρική και τη Νότια Αμερική βγαίνουν στη βιοπάλη ακόμη και από την ηλικία των έξι χρόνων! Εργάζονται σκληρά, αμείβονται με ψίχουλα και αποτελούν τις στρατιές των μικρών σκλάβων του αισχρού καπιταλιστικού συστήματος. Στις «αναπτυγμένες» χώρες, τα νούμερα για τους ανήλικους βιοπαλαιστές είναι, βέβαια, μικρότερα. Αλλά τι σημασία έχει αυτό; Και εκεί υπάρχει το ίδιο στίγμα, η ίδια πληγή. Και εκεί καταπατούνται ασύστολα οι νόμοι που απαγορεύουν την παιδική εργασία. Οσο, μάλιστα, επελαύνει η «νέα τάξη» με τη σύνοδό της την «παγκοσμιοποίηση», τόσο μεγαλώνει και ο αριθμός των μικρών σκλάβων παντού.

Εκατομμύρια, λοιπόν, τα «αδέλφια» του Βάνκα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Στην Ινδία ο μικρός Αμπού δουλεύει στο εργοστάσιο χαλιών ώρες ατέλειωτες για λίγες ρουπίες, στην Κωνσταντινούπολη ο δεκάχρονος Αχμέτ πουλάει κουλούρια, στην Ταϊβάν η άνηβη Κιου πλέκει σ' ένα σκοτεινό μαγαζί καλάθια κι όνειρα ν' αγοράσει ένα καινούριο τσίτινο φουστάνι, στην Αθήνα η Αννούλα, που μετανάστευσε εδώ πριν τρία χρόνια από τους Αγιους Σαράντα, πλένει σκάλες στις πολυκατοικίες μαζί με τη μητέρα της και στο Μεξικό ο Χοσελίτο κάνει το βαστάζο σ' ένα σταθμό και φορτώνεται κάθε μέρα σαν ζώο.

Σπαρακτική η κραυγή του μικρού Βάνκα στο γράμμα του. Πόσες, όμως, τέτοιες κραυγές και σήμερα, τόσα χρόνια μετά! Πόσες τέτοιες κραυγές - βουβές ή δυνατές - από όλα αυτά τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Απ' όλα αυτά τα παιδιά - θύματα ενός συστήματος που έχει οικοδομηθεί επάνω στη σκληρή εκμετάλλευση, στην αδικία, στην κοινωνική αδιαφορία και την εγκληματική ανοχή των κυβερνήσεων παντού. Απόπαιδα αυτού ακριβώς του κτηνώδους συστήματος, τα «αδέλφια» του Βάνκα έχουν στερηθεί όλα τα δικαιώματα της τρυφερής ηλικίας τους: Το φαΐ, τα ζεστά ρούχα, το σχολείο, το παιχνίδι, την τρυφερότητα. Η ζωή τους όλη ρημαγμένη, βορά στους αφέντες που γεμίζουν το μπεζαχτά τους ανενδοίαστα από τον ιδρώτα των μικρών δούλων.