Η κυβέρνηση θα επιδιώξει, λέει, να ανατρέψει το αρνητικό κλίμα, εντείνοντας όσο παίρνει τους ρυθμούς υλοποίησης των αντιλαϊκών μέτρων! Μπορεί να ακούγεται ως αποθέωση του παραλογισμού, αλλά αυτή είναι η κυρίαρχη λογική διάσωσης των «εκσυγχρονιστών»: Δώστε όσα περισσότερα μπορείτε στο κεφάλαιο, μήπως και κρατηθούμε, όσο πάει, στην εξουσία.

Εχει «στέρεη» βάση βέβαια η κυβερνητική λογική. Το μεγάλο κεφάλαιο, οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ είναι που διαμορφώνουν, κάθε φορά, το «κλίμα». Και απ' ό,τι φαίνεται, αφού φρόντισαν να το «χαλάσουν» προκαλώντας κατάσταση νευρικής υστερίας στο Μέγαρο Μαξίμου, τώρα βρίσκονται και πάλι στο πλευρό της εκλεκτής κυβέρνησής τους και της δίνουν, κατά τα ειωθότα, νέα δίμηνη(;) προθεσμία.

Οι λόγοι είναι προφανείς. Υπάρχουν «δουλιές» που «πρέπει» να γίνουν και δε σηκώνουν αναβολή. Δεν είναι μόνον οι νεοφιλελεύθερες διαρθρωτικές αλλαγές (Ασφαλιστικό, Φορολογικό, Αναπτυξιακό), υπάρχει και πίτα που πρέπει να μοιραστεί (κατασκευή μεγάλων έργων με παραχώρηση εκμετάλλευσης, έργα Γ΄ ΚΠΣ, φιλέτα από μαρίνες, καζίνο, τα «Ελληνικά Πετρέλαια», τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά...).

Η κυβέρνηση Σημίτη δεν έχει τον παραμικρό ενδοιασμό. Θα δώσει ό,τι ζητούν τα μεγάλα αφεντικά, προσδοκώντας ως ανταμοιβή τη στήριξή τους, την «επαναβεβαίωση της εμπιστοσύνης» στο πρόσωπο του πρωθυπουργού. Ετσι «διάβασαν» το μήνυμα των γαλλικών εκλογών: Η «απάντηση» στην εξαθλίωση των λαϊκών μαζών είναι περισσότερη εξαθλίωση, περισσότερα «κίνητρα» στο κεφάλαιο. Τόσο το χειρότερο γι' αυτούς.

Η ηγεσία της ΝΔ μπορεί να στενοχωριέται «μέσα της», γιατί η κυβέρνηση Σημίτη «της βάζει τα γυαλιά» στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, αλλά είναι εξαναγκασμένη να «πιέζει» και να «δείχνει» τα επόμενα βήματα στο «μονόδρομο». Αυτός είναι ο θεσμικός (και ταξικός) ρόλος της και ελπίζει ότι αργά ή γρήγορα θα «κληθεί» στην εξουσία. Η Ιστορία όμως δεν προγραμματίζεται, ούτε γράφεται από θλιβερούς διαχειριστές.