Αποκούμπι

και ελπίδα

στα γεράματα

του εργάτη

και την «τρώει»

κι αυτή η «ακρίδα»

μ' ένα νόμο

σκέτη απάτη!

* * *

Αποκούμπι

ως τα τώρα

και ας ήταν

σκάρτη, λίγη

κι όμως, κοίτα,

η «καμόρα»

πιο πολύ πλέον

την «πνίγει»!

* * *

Δυο δεκάρες

πια την κάνει

τη λειψή

και τη ρημάδα

και στο μέλλον

δε θα φτάνει

ούτε, ναι,

για μια βδομάδα!

* * *

Κι οι εργάτες

σαν γεράζουν

μες τη φτώχεια

όλοι θα ρεύουν,

σηκωθείτε,

μας ρημάζουν,

πάνω, οι λήσταρχοι

μας κλέβουν!