Η Γιουγκοσλαβία είναι μια χώρα που δεν υπάρχει πια. Στραγγαλίστηκε από αυτούς που έσπευσαν να την ...«εκδημοκρατίσουν». Για να πάψει να υπάρχει αυτή η χώρα, μετά τα αμερικανοβρετανικά βομβαρδιστικά, ανέλαβαν δράση κάποιοι Γιουγκοσλάβοι πολιτικοί, που διακήρυξαν ότι η πρόσδεση στο άρμα των νικητών ήταν η «πρέπουσα».

Αλλά, η Γιουγκοσλαβία, όχι μόνο δεν ανασυγκροτήθηκε, όχι μόνο δεν οδηγήθηκε στο δρόμο της ομαλότητας, αλλά έπαψε και να υπάρχει! Στη θέση της προέκυψε μια χαλαρή συνομοσπονδία μεταξύ δύο ανταγωνιστικών εταίρων: «Δημοκρατία Σερβίας και Μαυροβουνίου».

Η (πρώην) χώρα, που κάποτε λεγόταν Γιουγκοσλαβία, καταστράφηκε και παραμένει βυθισμένη στη φτώχεια, στην εγκληματικότητα και τη διαφθορά, με το χέρι απλωμένο για βοήθεια. Οι προβαλλόμενοι, μέχρι και πριν από λίγο καιρό, ως «οραματιστές» Γιουγκοσλάβοι πολιτικοί, αφού ταυτίστηκαν με το ΝΑΤΟ, αφού παρέδωσαν τον Μιλόσεβιτς, γρήγορα άρχισαν να αποκαθηλώνονται ακόμη και στα μάτια των οπαδών τους. Οι λαοί, έστω και ασυνείδητα, διαπιστώνουν ότι οι «προσκυνημένοι» δεν μπορούν να έχουν οράματα, δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν ούτε καν ψιχία ελεημοσύνης για τη χώρα.

Πολιτικοί ηγέτες σαν τον δολοφονηθέντα πρωθυπουργό της Σερβίας συνήθως φεύγουν από το προσκήνιο, χωρίς να αφήσουν πίσω τους τίποτε παραπάνω από σαπίλα, διαφθορά και καταστροφή. Είναι ερώτημα, δε, αν θα τους θυμούνται ακόμα κι αυτοί που τους είχαν «αναθέσει» τη βρώμικη δουλιά. Οσο για το βρώμικο τρόπο που τέλειωσε η αποστολή του Τζίντζιτς, είναι και πάλι τα κέντρα που ελέγχουν τη «βρωμιά», που ασφαλώς γνωρίζουν περισσότερα...