Μετά τους τρεις βασικούς εισηγητές, ο λόγος δόθηκε στους παρευρισκόμενους, που με τις παρεμβάσεις τους εμπλούτισαν τον προβληματισμό για τα βαθύτερα αίτια της σημερινής κατάστασης.

Ο Δημήτρης Δήμου, αντιστράτηγος ε.α., τόνισε ότι ο ελληνικός λαός θα είναι από τους πρώτους που θα πληρώσουν τον πόλεμο. Εναν πόλεμο αναίτιο, αισχρό και βρώμικο. Τέτοιες συνέπειες σε βάρος της Ελλάδας θα είναι η στρατιωτική υποβάθμισή της και η στρατιωτική αναβάθμιση της Τουρκίας. Αυτά, όπως είπε, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής αφάνειας, που έχει οδηγήσει τη χώρα μας η ακολουθούμενη πολιτική υποστήριξης των θέσεων των Αμερικανών. Η πολιτική του να λέμε «ναι».

Ακολούθως, ο Δ. Δήμου τόνισε ότι όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι πρέπει να αντισταθούν στον πόλεμο, με πρώτους τους στρατιωτικούς που ξέρουν τι σημαίνει πόλεμος. Να ενώσουμε τις φωνές μας και με την κινητοποίησή μας να τον αποτρέψουμε, να τον περιορίσουμε, να τον ματαιώσουμε.

Ο υποναύαρχος Ποταμιάνος σημείωσε ότι ο Μπους δε βρέθηκε τυχαία στη θέση του Προέδρου των ΗΠΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έδωσε καμία χάρη σε μελλοθάνατο, όσο ήταν κυβερνήτης. Ωστόσο, σημείωσε, αν δεν ήταν η Αμερική θα ήταν κάποιος άλλος, γιατί το θέμα είναι το σύστημα που γεννάει αυτές τις συμπεριφορές.

Ο Ν. Κατσαρός, χημικός διευθυντής στο «Δημόκριτο», σημείωσε: Ο πόλεμος στο Ιράκ ποτέ δε σταμάτησε μετά το 1991. Εξαιτίας του εμπάργκο, έχουν χάσει τη ζωή τους τα χρόνια αυτά 1.750.000 άνθρωποι. Και ακολούθως απαρίθμησα τις συνέπειες του εμπάργκο. Ετσι, η απαγόρευση εισαγωγής χλωρίου από το Ιράκ έχει σαν αποτέλεσμα τη μη χλωρίωση του νερού. Η απαγόρευση της εισαγωγής γεννητριών αποδιοργανώνει τα νοσοκομεία, γιατί μετά τις διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, που είναι συχνές, δεν μπορούν να λειτουργούν. Τα ραδιοφάρμακα απαγορεύονται, γιατί και αυτά τάχα μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή χημικών όπλων, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να πεθαίνουν από λευχαιμία. Τώρα η χώρα αυτή βρίσκεται μπροστά σε έναν καινούριο ένοπλο πόλεμο. Ο λαός του Ιράκ, όμως, έχει τα βλέμματά του στραμμένα στα κινήματα ειρήνης και αυτό πρέπει να το λάβουμε υπόψη.

Ο Θ. Παφίλης, γγ της ΕΕΔΥΕ και εκτελεστικός γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, τόνισε ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Ποτέ άλλοτε τόσα εκατομμύρια άνθρωποι δεν ήταν στο δρόμο. Οι κινητοποιήσεις, σημείωσε, μπορεί να ξεκινάνε από ένα αφηρημένο «όχι στον πόλεμο», αλλά καταλήγουν όλο και πιο συχνά σε αμφισβήτηση του ιμπεριαλισμού. Ισως, πρόσθεσε, να μην καταφέρουμε να σταματήσουμε αμέσως τον πόλεμο, αλλά οι λαοί μπαίνουν σε μια τροχιά εναντίωσης στη νέα τάξη του ιμπεριαλισμού. Αναφορικά με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, ο Θ. Παφίλης επισήμανε: Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτές τις αντιθέσεις και πρέπει να τις αξιοποιήσουμε για να βγει ο κόσμος στους δρόμους, όχι, όμως, για να κάνουμε κίνημα, που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ενός πόλου των ιμπεριαλιστών.

Καλούμε τους πάντες να βγουν στους δρόμους, αλλά και προειδοποιούμε ότι αν το κίνημα δεν αποκτήσει συγκεκριμένους στόχους θα ποδηγετηθεί και δε θα έχει προοπτική. Ωστόσο, το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Ζούμε την αρχή μιας παγκόσμιας ανάτασης του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

Ο ιερέας Σταύρος Παπαχρήστος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ο Μπους είναι λύκος με προβιά και, απευθυνόμενος σε όσους πιστεύουν μοιρολατρικά ότι ο πόλεμος θα γίνει σε κάθε περίπτωση, είπε: «Καλός ο αγιασμός, αλλά παίρνουμε και τη γάτα για τα ποντίκια».

Ο συνδικαλιστής Κ. Γεωργόπουλος, από τον Πανελλήνιο Συλλόγων Μουσικών, αναφέρθηκε στον καθοριστικό ρόλο των ανθρώπων της Τέχνης για την αποτροπή του πολέμου και ειδικά εκεί «στην κοιλιά του κτήνους, που είναι η Αμερική». Ωστόσο, πρόσθεσε, το θέμα δεν είναι ο κακός Μπους, αλλά τα συμφέροντα των πολυεθνικών και η διέξοδος βρίσκεται στην ανατροπή του καπιταλισμού.

Ο πρώην εφέτης Ρεμπής είπε χαρακτηριστικά, αναφερόμενος στον Μπους και στα δόγματα περί παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ: «Ο Χίτλερ είναι μπροστά μας». Επισήμανε, ταυτόχρονα, ότι η κατάσταση που βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα είναι απόρροια του γεγονότος ότι το καπιταλιστικό σύστημα έχει εξαντλήσει τον ιστορικό προορισμό του. Δεν αρκεί, τόνισε, να στρεφόμαστε μόνο κατά του πολέμου, αλλά και κατά των αιτίων που τον γεννάνε, διαφορετικά θα ματαιοπονούμε...