Στον απόηχο της απόφασης της τούρκικης Βουλής ενάντια στις διευκολύνσεις στις ΗΠΑ και εν μέσω των συνεχιζόμενων παγκόσμιων κινητοποιήσεων ενάντια στον πόλεμο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των σύμμαχων τους ενάντια στον ιρακινό λαό εκπρόσωποι 13 κομμάτων, μελών και συνεργαζομένων με την ομάδα για μια ομόσπονδη ευρωπαϊκή αριστερά / Βόρειοι πράσινοι συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες, με στόχο τον πολλαπλασιασμό της αντιπολεμικής δράσης.

Οι προσκλήσεις στη συνάντηση έγιναν με ευθύνη του Γαλλικού ΚΚ. Στη συνάντηση συμμετείχαν εκπρόσωποι των εξής κομμάτων: ΚΚ Ιράκ, ΚΟΔΗΣΟ Γερμανίας, ΑΚΕΛ Κύπρου, Πορτογαλικό ΚΚ, Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Δανίας, Σοσιαλιστικό Κόμμα Ολλανδίας, ΚΚΕ, Ενωμένη Αριστερά Ισπανίας, Γαλλικό ΚΚ, Συνασπισμός, Κόμμα Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Ιταλίας, Κόμμα Ιταλών Κομμουνιστών, Αριστερά Λουξεμβούργου. Το Γαλλικό ΚΚ είχε επίσης καλέσει και παραβρέθηκε στη συνάντηση εκπρόσωπος αντιπολεμικής οργάνωσης από τη Βρετανία, μέλος της «αριστερής πτέρυγας» του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας. Δεν παραβρέθηκαν το ΚΚ Αυστρίας, το Αριστερό Κόμμα Σουηδίας, το Αριστερό Σοσιαλιστικό Κόμμα Νορβηγίας, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Εργασίας της Εσθονίας.

Ιδιαίτερη προσοχή έδωσαν οι μετέχοντες στην παρέμβαση του εκπροσώπου του ΚΚ Ιράκ που εξέφρασε την πλήρη αντίθεση του κόμματός του στον πόλεμο, κατήγγειλε την καθοδηγούμενη από τις ΗΠΑ και άλλες μεγάλες δυνάμεις «αντιπολίτευση» και εξέφρασε την άποψη ότι η δημοκρατία στο Ιράκ δεν μπορεί να είναι παρά μόνον έργο του ιρακινού λαού, στηριγμένου στη διεθνιστική αλληλεγγύη χωρίς καμία επέμβαση των ξένων δυνάμεων.

Οι μετέχοντες ανέπτυξαν πολλές απόψεις, ορισμένες και αντικρουόμενες για το χαρακτήρα του πολέμου και τις επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων, για την πολιτική κατάσταση και το αντιπολεμικό κίνημα, για τις παγκόσμιες εξελίξεις και τις εξελίξεις στην Ευρώπη και στην ΕΕ, για το ρόλο του ΟΗΕ. Υπήρχε, μάλιστα, και η άποψη ότι «αν υπάρχει απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ αλλάζουν τα πράγματα. Ισως να χρειαστεί να δεχτούμε τον πόλεμο γιατί διαφορετικά δυναμιτίζεται ο ΟΗΕ» (sic). Μερικοί είχαν γνώμη ακόμα και για την «ανοικοδόμηση του Ιράκ».

Οι τόσο πολύ διαφορετικές απόψεις και εκτιμήσεις δεν οδήγησαν στην έκδοση κάποιου κοινού ανακοινωθέντος και έτσι παρέμεινε στην ευχέρεια των κομμάτων η ενημέρωση για τη συνάντηση. Σε γενικές γραμμές από τη συζήτηση αναδείχτηκε ο εξαιρετικά επικίνδυνος χαρακτήρας του πολέμου κατά του Ιράκ, που με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί, τόσο για τους λαούς της περιοχής όσο και για το σύστημα των διεθνών σχέσεων, πέρα από την «εγκαθίδρυση της ηγεμονίας των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή», όπως αναφέρθηκαν μερικοί. Γι' αυτό και απαιτείται η ένταση των παρεμβάσεων σ' όλα τα επίπεδα.

Σημειώθηκε, επίσης, ότι η απομόνωση των ΗΠΑ και των σύμμαχων τους όπως και η μετατόπιση της θέσης ορισμένων κυβερνήσεων στη διάρκεια της εξέλιξης της κρίσης αλλά κυρίως η παγκόσμια κινητοποίηση δημιούργησαν μια σειρά από εμπόδια στην αμερικανική κυβέρνηση στην υλοποίηση των σχεδίων της. Ορισμένοι μετέχοντες αναφέρθηκαν στο ρόλο που έπαιξαν από την άποψη αυτή ορισμένοι παράγοντες όπως η γάλλο - γερμανική θέση, η θέση της Ρωσίας, οι τοποθετήσεις του Βελγίου και του Λουξεμβούργου, ορισμένων ουδέτερων χωρών όπως ήταν η Αυστρία, η απόφαση της τουρκικής Βουλής ή οι δυνάμεις που αντιπολιτεύονται τον Μπλερ, τον Αθνάρ ή τον Μπερλουσκόνι.

Σημειώθηκε, επίσης, η σημασία του παγκόσμιου λαϊκού ξεσηκωμού χωρίς ανάλογο προηγούμενο στις 15 του Φλεβάρη και η στρατηγική σημασία της σύμπλευσης του αντιπολεμικού και του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος. Αναδείχτηκε η σημασία της στήριξης του αντιπολεμικού κινήματος από τα συνδικάτα και οι σχετικές κινητοποιήσεις στις 14 και 21 Μάρτη με πρωτοβουλία διάφορων συνδικαλιστικών οργανώσεων στην Ευρώπη.

Υπογραμμίστηκε, επίσης, το γεγονός ότι σε αρκετές χώρες έχουν ήδη εξαγγελθεί απεργιακές κινητοποιήσεις στην περίπτωση που ξεσπάσει ο πόλεμος. Παίρνοντας υπόψη το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μπους είναι αποφασισμένη, με τη στήριξη και του ΝΑΤΟ, να ξεκινήσει τις επόμενες μέρες την επίθεση, σημειώθηκε η ανάγκη τα κόμματα να εντείνουν τη δράση τους, για να συνεχιστούν και να πολλαπλασιαστούν οι αντιπολεμικές κινητοποιήσεις.

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην ανάγκη για άμεσες και μαζικές λαϊκές αντιδράσεις στην περίπτωση που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, αγνοώντας την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των λαών αρχίσουν τον πόλεμο. Εγιναν ακόμα αναφορές σε πρωτοβουλίες σε κοινοβουλευτικό επίπεδο όπως και προς την ΕΕ με στόχο τα κράτη - μέλη της ΕΕ και του ΣΑ του ΟΗΕ να αντισταθούν σε κάθε απόπειρα να δοθεί πράσινο φως για μια στρατιωτική επέμβαση κατά του Ιράκ όπως επίσης να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση αντίθεσης στον πόλεμο ανεξάρτητα από τη θέση του ΣΑ του ΟΗΕ. Σημειώθηκε η σημασία της αλληλεγγύης με τις δημοκρατικές δυνάμεις του Ιράκ, με τα αντιπολεμικά κινήματα της Βρετανίας, των ΗΠΑ και της Τουρκίας. Από ορισμένους τέθηκε το θέμα της ανάγκης για ενδεχόμενη νέα διευρυμένη αντιπολεμική συνάντηση.

Υπογραμμίστηκε, τέλος, η σημασία της αντίστασης στη χρήση των αμερικανικών και ΝΑΤΟικών βάσεων, όπως επίσης και η ανάγκη να ενταθούν οι προσπάθειες για την όσο γίνεται μεγαλύτερη επιτυχία των λαϊκών κινητοποιήσεων ιδιαίτερα εκείνων που έχουν προγραμματιστεί για τις 15 του Μάρτη.