Πολύτιμη και αναντικατάστατη η δουλιά άνθρωπο τον άνθρωπο για το ΚΚΕ και την προώθηση των στόχων του, άμεσων και μακροπρόθεσμων. Μια δουλιά που βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια των κομματικών μελών και που συχνά υποτιμάται ή με ευκολία μετατίθεται χρονικά, μπροστά στα τρέχοντα καθήκοντα, αυτά που ξεπηδούν από την επικαιρότητα και τις εξελίξεις. Είναι όμως μια δουλιά επιτακτικά αναγκαία στις σημερινές συνθήκες, μια δουλιά προοπτικής, που μπορεί να μας ανοίξει πόρτες λαϊκών οικογενειών, τις οποίες δε θα είχαμε ευκαιρία να προσεγγίσουμε. Η συνάντηση και ο διάλογος με ανθρώπους που συμπαθούν το Κόμμα, αλλά και με ανθρώπους που έχουν διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές αφετηρίες, είναι η αρχή για τη σύσφιγξη των δεσμών του κόμματος μαζί τους, για να τους φέρουμε σε επαφή με το λόγο και την πρότασή μας, να τους ενεργοποιήσουμε, να τους προσελκύσουμε στη δράση άμεσα ή μακροπρόθεσμα, στη βάση των προβλημάτων που είναι κοινά για όλους.

Η εμπειρία κομματικών οργανώσεων και μεμονωμένων συντρόφων που έχουν εντάξει οργανικά στη δράση τους τη διοργάνωση συσκέψεων, έχουν μονιμοποιήσει αυτού του είδους την επαφή με ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο κύκλο επιρροής, είναι θετική. Βρεθήκαμε σε μια τέτοια σύσκεψη στο Κερατσίνι. Ανάμεσα σε γυναίκες. Δεν ήταν όλες ψηφοφόροι του ΚΚΕ, όλες όμως μοιράζονταν τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες αναζητήσεις, τα ίδια προβλήματα. Τα περιέγραψαν άλλωστε με απόλυτη σαφήνεια. Περιέγραψαν την «εξάρτηση όπως του ναρκωτικού», όπως χαρακτήρισαν τις πελατειακές - ρουσφετολογικές σχέσεις που κάποιοι επιτήδειοι καλλιεργούν χρόνια τώρα, παίζοντας με τον πόνο των λαϊκών οικογενειών. Μας εξέφρασαν την αγωνία τους για το «πώς θα ζήσουν οι νέοι, τα παιδιά μας, πώς θα δημιουργήσουν οικογένεια;». Μας μίλησαν για τους εκφοβισμούς και την τρομοκρατία, αλλά και για την απογοήτευση από τη στάση των ηγεσιών σε ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Μας είπαν ακόμα για τα χιλιάδες «υποθηκευμένα σε τράπεζες νοικοκυριά».

Η κατάστασή τους είναι γνωστή από πρώτο χέρι, τη βιώνουν, την αντιμετωπίζουν καθημερινά. Το ζητούμενο αυτής αλλά και κάθε άλλης τέτοιας σύσκεψης είναι το πώς θα πειστεί ο καθένας που συμμετέχει για τη δύναμή του, για τη δύναμη της οργανωμένης πάλης, πως θα δει τον εαυτό του ως πρωταγωνιστή στην προσπάθεια για δρομολόγηση εξελίξεων προς όφελος του λαού. Πώς θα ενταχτεί ενεργά στη δράση. Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα για τους κομμουνιστές, η μεγάλη πρόκληση που απαιτεί ακόμα εντονότερη προσπάθεια, με προσήλωση στο στόχο, με επιμονή και υπομονή, χωρίς παλινδρομήσεις και κυρίως χωρίς αναβολές. Χτες, από το Κερατσίνι φύγαμε με χαμόγελο. Οχι γιατί όλες οι γυναίκες πείστηκαν για όλα. Αλλά γιατί, καταρχήν, ήρθαν, συζήτησαν και άκουσαν την πρόταση του ΚΚΕ. Γιατί θα ξανάρθουν. Γιατί κάποιες απ' αυτές αποφάσισαν να διοργανώνουν τέτοιες συσκέψεις στα σπίτια τους με τους δικούς τους φίλους και γνωστούς. Αλλά κυρίως γιατί φαίνεται πως υπάρχουν οι δυνατότητες, γόνιμο έδαφος, τέτοια «γαϊτανάκια» να πλέξουν πολλές κομματικές οργανώσεις, όλοι οι σύντροφοι, διευρύνοντας κατά πολύ τον κύκλο των ανθρώπων που είναι πρόθυμοι να σταθούν πλάι στο Κόμμα και να το στηρίξουν στην προσπάθειά του και αξιοποιώντας αυτόν που ήδη υπάρχει.