Η απόφαση για την παραχώρηση των ΕΛ.ΠΕ στον όμιλο του Λάτση, ασφαλώς δεν αποτελεί κάποιο μονόπρακτο. Η ιδιωτικοποίηση των μεγαλύτερων διυλιστηρίων στα Βαλκάνια, εντάσσεται στην κυβερνητική πολιτική του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, αλλά όχι μόνο. Παίζει ειδικό ρόλο στις προσπάθειες που κάνουν οι κυβερνώντες και η πλουτοκρατία να διαμορφώσουν έναν εντελώς νέο χάρτη στο τομέα της ενέργειας, με στόχο την ολοκλήρωση της μεταφοράς του τομέα ενέργειας στην απευθείας εκμετάλλευσή του από το ιδιωτικό κεφάλαιο. Ενας χάρτης που στην πραγματικότητα θέτει τέλος στην ίδια την ενεργειακή πολιτική, με τη μορφή που τη γνωρίζαμε όλες τις τελευταίες δεκαετίες. Μια πολιτική που ασκούνταν από το δημόσιο και αποκλειστικά δημόσιους φορείς, κύρια εξαιτίας της επίδρασης που ασκούν τα ζητήματα της ενέργειας σε όλο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας.

Ο «γάμος» των ΕΛ.ΠΕ με την «ΠΕΤΡΟΛΑ» δεν είναι καν η πρώτη πράξη του απεχθούς κυβερνητικού έργου. Εχει προηγηθεί έτσι κι αλλιώς η παραχώρηση σε ιδιώτες ποσοστού μετοχών των ίδιων των ΕΛ.ΠΕ, η ιδιωτικοποίηση ποσοστού της ΔΕΗ, ενώ στην τελική φάση βρίσκονται και οι διαδικασίες για το ξεπούλημα της ΔΕΠΑ. Σε όλο το φάσμα, δηλαδή, του τομέα της ενέργειας (πετρέλαιο, ηλεκτρική ενέργεια, φυσικό αέριο) η κυβέρνηση, απολογούμενη στους πάτρωνές της, έχει να παρουσιάσει αποτελέσματα στην πορεία των αναδιαρθρώσεων. Και αυτοί - τα αφεντικά - έχουν αρχίσει ήδη να δρέπουν καρπούς. Εβαλαν πόδι σε έναν από τους πλέον στρατηγικής σημασίας τομείς της οικονομίας, εισπράττουν κάθε χρονιά τεράστια κέρδη, έχουν όλες τις προϋποθέσεις με το μέρος τους, ώστε να κλιμακώσουν τη λεηλασία. Με τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και με τη μεγέθυνση της κερδοφορίας τους, με την απόλυτη εκμετάλλευση του παραγόμενου από τους εργαζόμενους ενεργειακού πλούτου.

Οι επιπτώσεις από αυτή την πολιτική δεν είναι απλές. Πολλές από αυτές, μάλιστα, είναι ίσως δύσκολο να συνειδητοποιηθούν από σήμερα, αφού έχουμε καθολική αναδιαμόρφωση του σκηνικού που υπήρχε μέχρι τώρα. Αν, πάντως, οι ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις στο τομέα της ενέργειας, ακολουθήσουν την πολιτική που ακολούθησε ο ΟΤΕ στις επικοινωνίες και η ΕΥΔΑΠ στην ύδρευση, τότε το μάθημα οι εργαζόμενοι το 'χουν μάθει απ' έξω. Το κυνήγι της όλο και μεγαλύτερης κερδοφορίας συνοδεύεται πάντα από συγκεκριμένες συνέπειες για τους εργαζόμενους σ' αυτές (απολύσεις, περικοπές, ανατροπή κεκτημένων κ.ο.κ.) και μεγάλες ανατιμήσεις σε τιμολόγια και τιμές! Και όταν ακριβαίνουν τα καύσιμα, τότε η αλυσίδα των ανατιμήσεων δεν έχουν τελειωμό. Ακριβαίνουν και οι τιμές στα διάφορα εμπορεύματα, ακριβαίνει και το ρεύμα, ακριβαίνουν και οι άλλες υπηρεσίες και τα πάντα. Και βέβαια, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος των επιπλοκών, και των ακόμη μεγαλύτερων αρνητικών συνεπειών για το λαό, σε μια ενεργειακή κρίση για παράδειγμα, με δεδομένο ότι οι ενεργειακές πηγές δεν ανήκουν στο δημόσιο, αλλά σε εκπροσώπους της ολιγαρχίας οι οποίοι πορεύονται αποκλειστικά με κριτήριο το κέρδος τους. 'Η μπορούμε να αναλογιστούμε τις σοβαρότατες επιπτώσεις, αν οι εν λόγω κύριοι αποφασίσουν να μεταφέρουν στην εγχώρια αγορά, τις κόντρες που θα έχουν με τα άλλα ενεργειακά καρτέλ και τις πολυεθνικές.