Κάποτε, πριν σαράντα και πλέον χρόνια, η Ελλάδα έγινε μέλος του ΝΑΤΟ. Ο λόγος - σύμφωνα με τους τότε κυβερνώντες - ήταν η άμυνα και η προστασία της χώρας, έναντι της οποιασδήποτε εξωτερικής απειλής και, ιδιαίτερα, από τον εκ βορρά κίνδυνο των τότε σοσιαλιστικών χωρών. Τα χρόνια πέρασαν κι ο προαναφερόμενος κίνδυνος αποδείχτηκε ένα μεγάλο ψέμα. Και όχι μόνον αυτό. Το ΝΑΤΟ αποτέλεσε, επίσης, το μοχλό επώδυνων και πολύμορφων επεμβάσεων στα εσωτερικά της Ελλάδας, έδωσε τη συμβολή του στην επιβολή της χούντας και στο ματοκύλισμα της Κύπρου, έκανε τη χώρα μας προγεφύρωμα επεμβάσεων και επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης των σοσιαλιστικών χωρών, κλπ., κλπ. Κι όταν υπήρξε πραγματική απειλή ενάντια στην Ελλάδα - εξ ανατολών και όχι από το βορρά - και, μάλιστα, από έτερο μέλος της λυκοσυμμαχίας, τότε το ΝΑΤΟ ένιψε τα χέρια του, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος.

Γιατί τα θυμηθήκαμε όλ' αυτά; Επειδή, προχτές, ο υπουργός Αμυνας, Γ. Παπαντωνίου, δίνοντας συνέντευξη Τύπου για τον «ευρωστρατό», σημείωσε και τα εξής: «Η πρώτη είναι να διευρύνουμε τις αποστολές του Ευρωστρατού, ώστε να μπορεί να καλύπτει πλέον και θέματα ασφάλειας των χωρών - μελών. Αυτό για εμάς τους Ελληνες είναι πάρα πολύ σημαντικό, διότι εμείς έχουμε πρόβλημα ασφάλειας, έχουμε εθνική απειλή».

Πάλι τα ίδια, δηλαδή...