«

Εθιξαν τα παιδιά του λαού», είπε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κολιοπάνος, εννοώντας τους Ολυμπιονίκες. Εθιξαν ως εκ τούτου και τον Παναγιώτη Φασούλα, που τους εκπροσωπεί, ο οποίος αναγκάστηκε να απαντήσει με μια μακροσκελή επιστολή που διάβασε με στεντόρεια φωνή μπροστά στις κάμερες της τηλεόρασης.

Το φιλοσοφικό ερώτημα που προκύπτει είναι πώς το αφεντικό μπορεί να έχει σοβαρότερες ασχολίες και να μην παρευρίσκεται σε τέτοια γιορτή! Ας αρχίσουμε με τον καταμερισμό ευθυνών: Ποια είναι η αποστολή κάθε μπακαλόγατου Ολυμπιονίκη στο σούπερ μάρκετ των Ολυμπιακών Αγώνων; Να πάει τα ψώνια της Κόκα Κόλα και των άλλων πολυεθνικών με τον πιο γρήγορο τρόπο - με ακόντιο, με τα πόδια, με σφύρα ή κολυμπώντας - σε κάθε σπίτι. Με το φιλοδώρημα που του αφήνουμε γίνονται και οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Αλλά ο μπακαλόγατος Ολυμπιονίκης θίχτηκε, γιατί έμπλεξε τις δικές του φιλοδοξίες με εκείνες της κυρίας Αγγελοπούλου. Ο κύριος Φασούλας δε θίγεται με καμία στιγμή της πραγματικότητας. Δε θίγεται με τους νέους που πεθαίνουν από πρέζα, που έχουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της ανεργίας, της εκμετάλλευσης, της απόλυσης. Η μαύρη αλήθεια του κάθε Φασούλα είναι ότι θέλει να γίνει ακριβώς ό,τι και η κυρία Αγγελοπούλου, γι' αυτό ταράζεται όταν εκείνη του γυρνάει την πλάτη. Ο κύριος Φασούλας δεν μπορεί να ζήσει αν δεν καθρεφτιστεί μέσα της. Γι' αυτό και κάνει πως θίγεται και την καταγγέλλει, για να τον προσέχει διαρκώς η Αγγελοπούλου σαν μια δική της προέκταση.