Αμείωτο κρατιέται το ενδιαφέρον της «κοινής γνώμης» για την έκβαση της «αμφίρροπης» εκλογικής αναμέτρησης. Ο καθημερινός πλέον βομβαρδισμός με τα γκάλοπ υποδαυλίζει τα αιώνια διλήμματα «ποιος από τους δυο;», «ο νεωτεριστής και ανατρεπτικός Γ.Α. Παπανδρέου ή ο υπεύθυνος και κοινωνικά ευαίσθητος Κ. Καραμανλής»; Η ψαλίδα μπορεί να άνοιξε λίγο λόγω υπόθεσης Πάχτα, αλλά τίποτα δεν έχει κριθεί, είναι το μήνυμα από τα τελευταία γκάλοπ... Ομως, τα ίδια αυτά γκάλοπ δείχνουν, δειλά αλλά με σαφήνεια, ότι η καθήλωση και ο εγκλωβισμός των λαϊκών μαζών γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη υπόθεση για τους μονομάχους. Ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες οξύτατης τεχνητής πόλωσης ένα αξιοσημείωτο ποσοστό δραπετεύει και στρέφει αποφασιστικά το βλέμμα προς το ΚΚΕ.

Πρόκειται για ένα ελπιδοφόρο μήνυμα που έρχεται να υπογραμμίσει τις δυνατότητες σημαντικής ισχυροποίησής του στις κάλπες. Η «στροφή» ενός τμήματος των λαϊκών μαζών προς του ΚΚΕ που ανιχνεύουν τα τελευταία γκάλοπ, δεν είναι απόρροια μόνο ή κυρίως της στάσης του στην «υπόθεση Πάχτα». Καθώς ξετυλίγεται η εκλογική καμπάνια και βρίσκεται σε εξέλιξη το άνοιγμα του Κόμματος σε πλατιές λαϊκές μάζες, ολοένα και περισσότεροι στήνουν «ευήκοον ους» στον καθαρό και ριζοσπαστικό λόγο του, στις ρεαλιστικές προτάσεις για τα λαϊκά προβλήματα, το ασυμβίβαστο μέτωπο στο δικομματισμό και την καπιταλιστική βαρβαρότητα...

Από την άλλη, οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για «αντιγραφή» προγραμμάτων και ιδεών, καθιστούν ολοφάνερο σε ευρύτερες λαϊκές μάζες ότι δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των μονομάχων. Κάθε μέτρο ή πολιτική του ενός υιοθετείται αμέσως από τον άλλο. Η αντιλαϊκή σύμπλευση δε διασκεδάζεται με τις «παροχές» -πυροτεχνήματα. Περισσότερο παρά ποτέ γίνεται φανερή η ανάγκη εναλλακτικής λύσης και η ύπαρξη μιας υπολογίσιμης δύναμης - αντίβαρο. Οι εκλογές μπορούν να γίνουν αφετηρία λαϊκής αντεπίθεσης.