Καθόλου δεν πρωτοτυπούν, βέβαια, οι κυβερνώντες, καθώς ωρύονται, περί κομματικά υποκινούμενων μαθητικών αγώνων και βλέπουν παντού τον «δάκτυλο» του ΚΚΕ. Και πολλοί άλλοι, πριν απ' αυτούς, τα ίδια ακριβώς λέγανε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εγκύκλιος 1010 του 1965, του «Γέρου της Δημοκρατίας», όπως θέλουν να ονομάζουν τον Γ. Παπανδρέου. Οι μαθητές και το κίνημα της παιδείας ήταν και τότε ο στόχος της κυβερνώσας «δημοκρατικής παράταξης». Και προκειμένου να κάμψουν το αγωνιστικό τους φρόνημα, να σπείρουν σύγχυση και να «χτυπήσουν» τα αισθήματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης των άλλων εργαζομένων, βάζανε μπροστά τον αντικομμουνισμό. «Ο κομμουνισμός είναι εχθρός του έθνους και της δημοκρατίας», κραύγαζε ο Γ. Παπανδρέου και έδινε εντολή: «Πάσα εκτροπή πρέπει να κολάζεται αυστηρότατα. Κι αν συμβεί να υπάρξουν διδάσκαλοι, όχι ανήκοντες, αλλά απλώς συμπαθούντες ή ανεχόμενοι την κομμουνιστική προπαγάνδα δεν έχουν θέσιν εις την εκπαίδευσιν»

Τα ίδια κάνουν και οι σημερινοί κυβερνώντες. Και, μάλιστα, καθ' υποτροπήν, όπως θα λέγαμε στη δεκαετία του '60.