ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ: Αφού, σύμφωνα με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, όλοι οι μαθητές, πλην μιας καθοδηγούμενης πλειοψηφίας, συμφωνούν με τη λεγόμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, πώς δικαιολογείται η κινητοποίηση ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού εναντίον τους;

Του κρατικού, είπαμε; Μάλλον επιεικώς. Διότι είναι θέμα χρόνου το πότε θα κινητοποιηθεί και ο γνωστός μηχανισμός της «εκσυγχρονιστικής βάσης» του ΠΑΣΟΚ! Ξέρετε τώρα, «αγανακτισμένοι» γονείς και τα σχετικά, που είχαμε δει και στις προηγούμενες καταλήψεις.

Είναι φανερό ότι το σχέδιο είναι μελετημένο σε κάθε λεπτομέρεια. Γινόμαστε μάρτυρες μιας εκδοχής επιλεκτικής εφαρμογής της Δικαιοσύνης, από εισαγγελείς που γίνονται «παιδονόμοι», αφού μια ...μεταθεσούλα στην παραμεθόριο δεν είναι και ό,τι καλύτερο μπορεί να τους τύχει.

Ομως, ίσως, θα είχε ενδιαφέρον να σκεφτούν τι πρέπει να θεωρηθεί μια πολιτική, που πετάει τους μαθητές έξω από Λύκειο, οδηγώντας τους σε σχολές χωρίς ουσιαστικά εφόδια για το αύριο, όταν θεωρείται «παράνομη» η κατάληψη ενός σχολείου...

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο δηλαδή, έτσι που τα έχουν κάνει ο Σημίτης και ο Αρσένης, ο μόνος τρόπος για ...να μείνει ένας μαθητής στο Γενικό Λύκειο είναι ...να κάνει κατάληψη!

Σε τελική ανάλυση πάντως, καιρός είναι να πει καθαρά η κυβέρνηση ποιος είναι ο στόχος της. Αν φοβάται εκλογές το Μάρτη και σκέφτηκε ότι, τέλος πάντων, δε βολεύει το προεκλογικό κλίμα, που έχει στο μυαλό της, η ύπαρξη μαθητών και κινήματος Παιδείας, που αναδεικνύουν με τους αγώνες τους τα προβλήματα της εκπαίδευσης, ας το παραδεχτεί ανοιχτά.

Τέλος πάντων, τόσες και τόσες εκλογές έχουμε ζήσει. Μπορούμε να κατανοήσουμε την εκλογική της πρεμούρα...

Αυτό, που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, είναι κάποιες ηγεσίες (π.χ. ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ), που συμπαραστέκονται - λένε - πλήρως στο αθλητικό κίνημα, όταν όμως η κουβέντα έρχεται στις καταλήψεις, τα «μασάνε»...