Δε λέμε, αναπόφευκτα και κατανοητά είναι τα αισθήματα ανασφάλειας, που δημιούργησε στους λαούς της Ευρώπης - και τον ελληνικό - η πολύνεκρη επίθεση στη Μαδρίτη. Εύλογοι είναι και μια σειρά προβληματισμοί και φόβοι, σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την ασφαλή διεξαγωγή τους. Απ' το σημείο αυτό, όμως, μέχρι την προσχηματική εκμετάλλευση της λεγόμενης τρομοκρατίας, ώστε να κινητοποιηθεί ένα τεράστιο στρατιωτικό-αστυνομικό δυναμικό στη γη, τη θάλασσα και τον αέρα, με αντίστοιχη τεράστια δύναμη πυρός, να επιβληθεί - ούτε λίγο ούτε πολύ - μια ΝΑΤΟική κατοχή στη χώρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και να στρατιωτικοποιηθεί η δημόσια ζωή, υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση.

Στο κάτω κάτω της γραφής, αν αποδεχτούμε και πάρουμε τοις μετρητοίς όλα όσα λέγονται, περί «Αλ Κάιντα» και ισλαμικής τρομοκρατίας γενικότερα, τότε το πρώτιστο μέτρο ασφάλειας είναι η άμεση εφαρμογή μιας πολιτικής, που θα απεγκλωβίσει τη χώρα από τον «αντιτρομοκρατικό» πόλεμο του Τζ. Μπους, με πρώτα μέτρα την άμεση επιστροφή των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν και την παύση παροχής οποιασδήποτε στρατιωτικής «διευκόλυνσης» στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.