Αγαπητοί σύντροφοι,

Οι Θέσεις νομίζω ότι εκφράζουν τη σύγχρονη πραγματικότητα και τις ανάγκες της, αντικειμενικές και υποκειμενικές και γι' αυτό, ασφαλώς συμφωνώ μαζί τους.

Εκτιμώ ότι υπάρχει ένα σπουδαίο επιχείρημα που θα μπορούσε να εκφραστεί και μέσα από το κείμενο των Θέσεων. Αυτό είναι: «Η μετάβαση της κοινωνίας στο σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό είναι ζήτημα επιβίωσης της ανθρωπότητας, του πλανήτη ολόκληρου, του ανθρώπινου πολιτισμού».

Τα τεράστια τεχνολογικά επιτεύγματα και οι κατακτήσεις της επιστήμης βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών. Στα χέρια μιας εγκληματικής συμμορίας συμφερόντων των μονοπωλίων. Μιας δράκας κατόχων των μετοχών τους, αδίστακτων για την αύξηση των κερδών τους, αδιάφορων για κάθε τι άλλο, απάνθρωπων στην πράξη και στις διαθέσεις, καταστρεπτικών έναντι του κέρδους για οτιδήποτε και οποιονδήποτε διεκδικεί τη ζωή του.

Κάθε τι που εφευρίσκεται ή ανακαλύπτεται όχι μόνο δε χρησιμοποιείται για την εξυπηρέτηση των αναγκών του ανθρώπου, ώστε να αποτελεί πρόοδο, αλλά γίνεται όπλο στα χέρια των νεοταξιτών καπιταλιστών για την παραγωγή κέρδους με οποιοδήποτε ανθρώπινο ή φυσικό κόστος. Εργαλεία που θα θεράπευαν θανατηφόρες ασθένειες, γίνονται πολεμικά όπλα. Μηχανές που θα βελτίωναν τις συνθήκες εργασίας, γίνονται μηχανισμοί καταπίεσης (ρομποτική). Η χημεία αντί για σωτήρια φάρμακα χρησιμεύει στο να παράγει δηλητήρια για τον αφανισμό μας (ναρκωτικά - ασφυξιογόνα κλπ.). Ανακαλύψεις και επινοήσεις που θα βοηθούσαν όλο τον κόσμο, γίνονται «πατέντες» στα χέρια επιχειρηματιών, που μόνο αυτοί μπορούν να τις κατέχουν «νόμιμα» και να θησαυρίζουν απ' αυτές (π.χ. ιατρικά μηχανήματα). Η παιδεία αντί να διαπλάθει και να μορφώνει, παράγει «αναλώσιμο» ισοπεδωτικά ομοιόμορφο εργατικό «υλικό». Οι επικοινωνίες και τα ΜΜΕ αντί για μέσα πληροφόρησης και ενημέρωσης, γίνονται μέσα χειραγώγησης και απομόνωσης. Το αυτοκίνητο καταντάει τελικά μέσο αυτοκαταστροφής του χρήστη του. Η ίδια η εργασία, από πηγή ζωής και ελευθερίας, μετατρέπεται στα χέρια τους σε διαδικασία εξαθλίωσης.

Κάθε τι που θα ανακούφιζε τον εργαζόμενο άνθρωπο, στα χέρια του κεφαλαίου χρησιμοποιείται για την εξόντωσή του.

Ομοίως και η Φύση. Κάτω από τον μηχανισμό της υπεράντλησης των πόρων καταστρέφεται, μολύνεται. Οι πάγοι στους Πόλους λιώνουν! Τα δάση εξαφανίζονται, οι θάλασσες και τα ποτάμια μολύνθηκαν και γέμισαν ραδιενεργά απόβλητα, τα υπόγεια ύδατα είναι τοξικά. Οι επιπτώσεις απ' τις κλιματικές αλλαγές είναι τεράστιες, τα φυτά και τα έμβια είδη εξαφανίζονται. Τα τρόφιμα μεταλλάχτηκαν κι έγιναν «Γενετικά τροποποιημένα προϊόντα». Το Διάστημα μολύνθηκε κι αυτό με χιλιάδες διαστημικά κατάλοιπα. Σε λίγο, εκτός από νεράκι θα μας πουλάνε και αέρα «κοπανιστό», για να πάρουμε ανάσα σε φιάλες μιας χρήσης, οικολογικές (εκεί τους πιάνει ο πόνος). Οι λεγόμενες ασθένειες της εποχής μας είναι κι αυτές προϊόντα της καπιταλιστικής κοινωνίας και του τρόπου «ζωής» της (στρες - καρδιοπάθειες - καρκίνος κλπ). Η πλήρης απομάκρυνση των εργαζόμενων από τη φύση, από την επαφή με τη γη, με τη θάλασσα, με τα δέντρα, από την ανατολή και δύση του ήλιου, από τα φυσικά φαινόμενα, από τον ανοιχτό ουρανό, τον καθαρό αέρα, η διαβίωση μέσα στα σπιρτόκουτα των πολυκατοικιών, η αποξένωση μεταξύ τους, είναι κι αυτά εγκληματικά παράγωγα του κεφαλαιοκρατικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας.

Πόσο ακόμα μπορεί η Γη, η ανθρώπινη κοινωνία, τα Οικοσυστήματα, να αντέξουν σε μια τέτοια κατάσταση;

Σε τι ελπίζουν λοιπόν, τι προσδοκούν οι εργαζόμενοι απ' την καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας, εκτός από ιμπεριαλιστικούς πολέμους συμφερόντων και τον παραπάνω όλεθρο;

Αυτές δεν είναι οι παροχές του καπιταλισμού; Αυτά δε ζούμε όλοι μας;

Και ποια να είναι η λύση; Να πάμε πίσω στη φεουδαρχία, δε γίνεται.

Να μείνουμε στα ίδια, όπως προσπαθεί η πλουτοκρατία; πάλι δε γίνεται, θα πεθάνουμε.

Τι γίνεται λοιπόν; Μήπως αυτό που προτείνει σήμερα το ΚΚΕ και το οποίο είναι στην κατεύθυνση ανατροπής της παραπάνω ζοφερής πραγματικότητας;

Ας αναρωτηθούμε προβληματιζόμενοι όλοι. Ιδίως αυτοί που με την ψήφο τους νομιμοποιούν και παρέχουν άλλοθι στη δολοφονική δράση των καπιταλιστών.

Νομίζω ότι θα πρέπει να τονιστεί το επείγον πλέον ζήτημα επιβίωσης του πλανήτη, η οποία μπορεί να υπάρξει μόνο στο σοσιαλισμό και στον κομμουνισμό. Τότε που όλα θα δουλεύουν για το γενικό συμφέρον. Η εργατική τάξη μαζί με την απελευθέρωση από την εκμετάλλευση, θα γλιτώσει τον πλανήτη και από τον καπιταλιστικό αφανισμό.

Λυκούργος Μποζίκης

Αχτίδα 7ου-1ο

ΚΟΒ Αμπελοκήπων