Το ΠΑΣΟΚ - ποιος το αμφισβητεί; - υπηρέτησε με «χέρια και με πόδια» τη νεοσυντηρητική πολιτική. Τώρα, λένε οι αναλυτές, με την κίνηση του Καραμανλή να προτείνει τον Κάρολο Παπούλια για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η ΝΔ χτύπησε στην «καρδιά» του ΠΑΣΟΚ. Και εκείνη (η «καρδιά»), φυσικά, ενέδωσε.

Οσοι, επομένως, έχουν έφεση στις σημειολογικές προσεγγίσεις, πώς και δεν είδαν, με την ασμένως αποδεκτή από τον Παπανδρέου πρόταση του Καραμανλή, το συμβολισμό που προκύπτει; Πώς και δεν εντόπισαν ότι, ακόμα και στο επίπεδο των συμβολισμών, η «καρδιά» του ΠΑΣΟΚ δεν έχει πια καμία ...ιδεολογική διαφορά, με τα χέρια του και τα πόδια του (του ΠΑΣΟΚ);

Νεοσυντηρητισμός, λοιπόν. Και με τα χέρια και με τα πόδια και με την καρδιά...

***

Υπάρχουν άνθρωποι συμπαθείς και λιγότερο συμπαθείς. Ανθρωποι χαριτωμένοι και άνθρωποι ξινοί. Ανθρωποι ενδιαφέροντες και άλλοι, που ανήκουν στους «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας». Σημαντικά πράγματα, ιδιαίτερης σημασίας, που καθορίζουν τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Ομως!

Η πολιτική (αφήστε τους να λένε) δεν είναι η «ιστορία της παρέας». Υπάρχουν πολλοί συμπαθητικοί άνθρωποι με «ασυμπάθιστη» πολιτική στάση. Και το ανάποδο.

Αλλά!

Η πολιτική πρακτική ενός προσώπου, ενός κόμματος, ενός πολιτικού συστήματος, δεν κρίνονται από την ευγένεια των συναισθημάτων, που προκύπτει από τις συναναστροφές των μελών της «παρέας». Η πολιτική υπηρετεί συμφέροντα, αφορά κοινωνικά σύνολα, καθορίζει εξελίξεις, που σφραγίζουν τη ζωή των - εκτός «παρέας» - ανθρώπων.

*

Το θέμα δεν είναι να περνάει καλά η «παρέα». Ούτε το αν περνάει καλά η «παρέα» είναι κριτήριο για το πώς περνάνε οι άλλοι, οι πολλοί, οι εκτός παρέας.

Αν, επομένως, η «συναίνεση» που εκπέμπει η κίνηση Καραμανλή κάνει ευτυχή την «παρέα» του με τον κ. Παπανδρέου, γιατί ο λαός θα πρέπει να ικανοποιείται; Θα είναι λιγότερο αντιλαϊκά τα Προεδρικά Διατάγματα που θα εκδοθούν (και) από τον κ. Παπούλια, επειδή θα έχουν στην «ούγια» τη συναίνεση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; `Η, μήπως, ακριβώς, επειδή θα είναι εξίσου αντιλαϊκά, χρησιμοποιείται το «κουταλάκι» της συναίνεσης, για να γίνουν καλύτερα εύπεπτα;

***

Οι πολιτικές κινήσεις, ακόμα κι όταν αφορούν πολιτικοεξουσιαστικά αποδυναμωμένους θεσμούς, όπως εν προκειμένω αυτόν του Προέδρου της Δημοκρατίας, εκπέμπουν πολιτικά μηνύματα.

Μηνύματα δηλωτικά για την ουσία του πολιτικού προσανατολισμού εκείνων, που, με τις αποφάσεις τους, καθορίζουν τις ζωές των πολλών.

Η πρόταση Καραμανλή και η υποψηφιότητα Παπούλια έτσι απαιτείται να κριθούν. Πολιτικά.

Χωρίς αυτό να προσθέτει ή να αφαιρεί τίποτα από την προσωπικότητα (την όποια προσωπικότητα) του υποψήφιου προέδρου (του όποιου υποψήφιου προέδρου).

*

Λέχτηκε ότι η κίνηση Καραμανλή ήταν «ευφυής». Οτι «διεμβόλισε» το ΠΑΣΟΚ, ότι με την τοποθέτηση στην Προεδρία ενός προϊσταμένου του Γιώργου Παπανδρέου επί χρόνια στο υπουργείο Εξωτερικών δυσκολεύεται ακόμα και αυτή η κούφια «κριτική του ΠΑΣΟΚ στα θέματα εξωτερικής πολιτικής». Οτι αυτά τα περί «καταστροφικής κυβέρνησης» που διατυπώνει ο Γιώργος Παπανδρέου γίνονται δεκτά, πια, με περισσότερα μειδιάματα. Οτι, με την αποφυγή των εκλογών, ο Καραμανλής παρέχει στον Παπανδρέου χρόνο να ενδυναμωθεί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και, ως εκ τούτου, ο Καραμανλής διατηρεί για τον εαυτό του την επιλογή να έχει απέναντί του, στις επόμενες εκλογές, κάποιον που θεωρεί «εύκολο αντίπαλο».

*

Από την άλλη, ο Παπανδρέου αποδέχεται ευχάριστα αυτό το «δώρο». Κερδίζει χρόνο για τις εσωκομματικές του «ρυθμίσεις». Μπορεί να πουλάει αντιπολιτευτικά «φύκια» χωρίς κόστος και χωρίς τον κίνδυνο της κάλπης. Με την πρόταση για Παπούλια, εκμηδενίζονται οι αντιδράσεις εντός ΠΑΣΟΚ για την απεμπόληση του «χαρτιού» των εκλογών.

*

Ολα τα παραπάνω μπορεί να ισχύουν λιγότερο ή περισσότερο. Αλλά, τελικά, αν μείνει κανείς σε μια ανάγνωση των εξελίξεων από τη σκοπιά των «πολιτικών κορυφών» (περί αυτού πρόκειται), θα έχει πατήσει την πεπονόφλουδα της «παρεΐστικης» αντίληψης περί πολιτικής.

Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι «εντοπίσαμε» τι βολεύει τον Καραμανλή ή τι βολεύει τον Παπανδρέου, παραμένει ένα - βασικό - θέμα: Το λαό τι τον βολεύει;

*

Το μήνυμα της συναίνεσης, που από προχτές διαφημίζεται και διαλαλείται κατά κόρον, αυτό το πολιτικό μήνυμα που διακινείται περιτυλιγμένο από τη θολούρα των διατυπώσεων περί «μεσαίου χώρου» («μεσαίος χώρος»: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, εκτός από κοινό υποψήφιο πρόεδρο, έχουν συμφωνήσει και σε μια κοινά αποδεκτή και ανώδυνη φρασεολογία για να περιγράφουν τη «σύγκλιση της πολιτικής» τους), σε τι διευκολύνει τον ελληνικό λαό;

*

Η συναίνεση περί τον Κάρολο Παπούλια, θα σημάνει, ας πούμε, την πρόσληψη των εμπαιζόμενων συμβασιούχων;

Θα αυξήσει το μηνιάτικο των 570 ευρώ για τον εργάτη;

Τώρα, με τον Κ. Παπούλια, η γενέτειρά του, η Ηπειρος, θα πάψει να είναι η πλέον περιθωριοποιημένη και φτωχή περιφέρεια της Ευρώπης;

Η Σούδα θα σταματήσει να είναι αμερικανικό έδαφος;

`Η, μήπως, οι ασφαλιστικές και τα σούπερ μάρκετ θα το ξανασκεφτούν και αντί για ανατιμήσεις θα προβούν σε μειώσεις των τιμοκαταλόγων τους;

***

Οι κομμουνιστές είναι οι τελευταίοι που θα κατηγορηθούν ότι είχαν ή έχουν αυταπάτες ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς, όσον αφορά στα περί της Προεδρίας. Ούτε η κριτική τους εκκινεί από το γεγονός ότι περίμεναν κάτι διαφορετικό από τα σημαινόμενα της συγκεκριμένης υποψηφιότητας. Δεν ανήκουν στη χορεία εκείνων που επέλεξαν σαν ...«αριστερή» αντίδραση στην υποψηφιότητα Παπούλια την αντίδραση της «απατημένης συζύγου».

*

Οι κομμουνιστές εξηγούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα, γιατί δε συναινούσαν στον αποπροσανατολισμό της προεδρολογίας. Μόνον όποιος έχει όφελος να πλασάρει το «χαζοχαρούμενο» συναινετικό αποπροσανατολισμό, θα ισχυριστεί ότι δε δικαιώθηκαν.