Με την ευκαιρία του Συνεδρίου θα ήθελα να καταθέσω μερικές σκέψεις μου. Με τις μεγάλες ανατροπές που έχουν γίνει στις ευρωπαϊκές σοσιαλιστικές χώρες, αλλά και την αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, αλλάζει ριζικά και η σύνθεση της εργατικής τάξης.

Σήμερα, η εργατική τάξη στην πλειοψηφία της είναι μορφωμένη με ανώτερες ή ανώτατες γραμματικές γνώσεις. Δεν μπορούμε να τη συγκρίνουμε με το προλεταριάτο του Μαρξ μα ούτε και του Λένιν. Γι' αυτό καλό είναι το σύνθημα «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» να το αλλάξουμε με το σύνθημα «Εργαζόμενοι, όλων των χωρών ενωθείτε», μια και ανταποκρίνεται απόλυτα στη σημερινή σύνθεση του εργαζόμενου κόσμου.

Σωστό θα είναι να απαλείψουμε τη φράση «δικτατορία του προλεταριάτου», αφού όπως γράφω και πιο πάνω έχει αλλάξει η σύνθεση της εργατικής τάξης, αλλά και οπωσδήποτε για το σοσιαλισμό θα πάμε μαζί και με τη διανόηση. Αφ' ετέρου, δε, να αφαιρέσουμε από το κεφάλαιο το επιχείρημα της εξομοίωσης με τους φασίστες.

Σήμερα, όλες οι αποφάσεις παίρνονται στις διάφορες μαζώξεις που κάνει το κεφάλαιο στις Βρυξέλλες και αλλού. Αφορούν δε οι αποφάσεις αυτές όλους τους λαούς της Ευρώπης και παίρνονται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και μόνο. Δυστυχώς, κανένα καλό για τους εργαζόμενους δεν προβλέπουν. Γι' αυτό κι εμείς θα πρέπει να προσαρμόσουμε τα προγράμματά μας και τους άμεσους στόχους μας στις σημερινές συνθήκες, όπως έχουν διαμορφωθεί στο εσωτερικό και πανευρωπαϊκά. Αμεσα να προγραμματίσουμε συνεννοήσεις με όλα τα αδελφά κομμουνιστικά κόμματα, αλλά και διάφορα κινήματα που αντιδρούν στην αχαλίνωτη επίθεση του κεφαλαίου εναντίον των εργαζομένων.

Θέλουμε δε θέλουμε είμαστε υποχρεωμένοι να διεθνοποιήσουμε την πάλη όλων των εργαζομένων. Διαφορετικά, ξεχωριστά σε κάθε χώρα πολύ εύκολα θα μας αντιμετωπίζουν. Και όπως πάνε τα πράγματα, φοβάμαι πως πολύ σύντομα με διάφορες προφάσεις θα απαγορεύσουν και το δικαίωμα του εργάτη στη διεκδίκηση και την απεργία.

Για να αντιμετωπίσουμε το κεφάλαιο σήμερα θα χρειαστεί την πολιτική μας να την προσαρμόσουμε στα σημερινά δεδομένα. Ποιος περίμενε το κεφάλαιο να κάνει τέτοιες αλλαγές στην πολιτική του και να παίρνει ομόφωνες αποφάσεις για καλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, όχι μόνο της χειρωνακτικής εργασίας, αλλά και της πνευματικής; Οπως έχει δέσει το γάιδαρο που λένε δε φοβάται κανέναν. Αν ακόμη δεν έχει ξεζουμίσει τον κοσμάκη, υπολογίζει ίσως λίγο την Κίνα και τα εναπομείναντα κομμουνιστικά κόμματα και κινήματα. Ετσι όπως πάνε τα πράγματα είναι επείγουσα ανάγκη να οργανωθούμε, τουλάχιστον τα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα και κινήματα και να κατεβαίνουμε σαν μια γροθιά ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα που περνούν.

Μπορεί κανείς να γράψει πάρα πολλά για το πώς το κεφάλαιο στο κυνήγι του συμφέροντός του βρίσκει τις λύσεις του και αν υπάρχει καμιά διαφωνία μόνο και μόνο για τη μοιρασιά του κέρδους εμφανίζεται και όχι βέβαια για το καλό των εργαζομένων.

Πιστεύω πως πάνω σ' αυτά που γράφω, θα συμφωνούν πάρα πολλοί σύντροφοι.

Με εκτίμηση

Φώτης Γκόγκας

Αμπελώνας - Λάρισα