Στη Θέση 22 της ΚΕ του ΚΚΕ για το 17ο Συνέδριο, στην προτελευταία πρόταση γράφτηκαν τα παρακάτω:

«Να συνεχιστεί και να ενταθεί η δράση για τα προβλήματα των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, των Πολιτικών Προσφύγων, των Ελλήνων μεταναστών».

Η διατύπωση αυτή δεν είναι σωστή, ή θα έλεγα δεν είναι ολοκληρωμένη και κατά τη γνώμη μου, μοιάζει σαν μια απλή υπενθύμιση. Δηλαδή ότι υπάρχουν αυτοί οι αγωνιστές, έχουν προβλήματα και πρέπει να αγωνιστούν για την επίλυσή τους. Αλλο ρόλο αυτοί οι αγωνιστές δεν έχουν να παίξουν, ούτε για το Κόμμα, ούτε για τη χώρα και για το λαό της, αφού πάρα πολλοί απ' αυτούς είναι μέλη και στελέχη του ΚΚΕ; Οσο για τους Ελληνες μετανάστες και τα προβλήματά τους δε νομίζω ότι έχουν την ίδια αφετηρία με τα προβλήματα των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, των πολιτικών προσφύγων που αναγκαστικά - για τους γνωστούς λόγους - αργοπεθαίνουν στην πολιτική προσφυγιά. Αυτό δε θα πει ότι αδιαφορούμε για τους μετανάστες.

Ας μου επιτραπεί να αναφερθώ απ' τις στήλες του «Ριζοσπάστη» σε δικές μου απόψεις, όπως εγώ καταλαβαίνω το όλο αυτό πρόβλημα, που είναι εθνικής, ιστορικής και πολιτικής σημασίας, δεδομένου ότι δεν έγινε από μόνο του, αλλά συνδέεται άρρηκτα με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και είναι συνέπειά του.

Ο λαός μας έκανε σκληρό αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας μας και εκεί που έπρεπε να χαρεί τη λευτεριά και την ανεξαρτησία του, εγκλωβίστηκε στα ιμπεριαλιστικά πλοκάμια (Αγγλία, ΗΠΑ) και με τη βοήθεια των ντόπιων υποτακτικών τους προκάλεσαν την αδελφοκτόνο αναμέτρηση, για να αρπάξουν τη χώρα μας, συνδέοντας έτσι την τύχη της με δικούς τους απώτερους σκοπούς που ήταν επιθετικές προβλέψεις ενάντια στις βαλκανικές χώρες που είχαν επιλέξει άλλο κοινωνικό σύστημα - το σοσιαλιστικό.

Συνεπώς, τα προβλήματα των αντιστασιακών, μαχητών του ΔΣΕ και των πολιτικών προσφύγων δεν πρέπει να θεωρούνται μόνο δικά τους, αλλά πρέπει η λύση τους να αποτελεί υπόθεση και περιεχόμενο όλων των πολιτικών κομμάτων για τον πλήρη εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής της χώρας μας και δεν μπορεί να θεωρείται ολοκληρωμένος (ο εκδημοκρατισμός) όταν δεν υπάρχει ισοτιμία πολιτών.

Σήμερα ακόμα, ύστερα από τρεις δεκαετίες (1974-2004) δεν υπάρχει αυτή η ισοτιμία, αφού παραβιάζονται δικαιώματα πολιτών και μάλιστα σε σημείο, που το κράτος αδιαφορεί για την τύχη των αγωνιστών, για τους οποίους γίνεται λόγος. Το ένα τέταρτο των πολιτικών προσφύγων παραμένουν ακόμα αναγκαστικά στην προσφυγιά, αργοπεθαίνοντας με τον πόθο της επιστροφής τους.

Οι δηλώσεις του κυρίου Κ. Καραμανλή (νέου) ότι θεωρεί όλους τους Ελληνες ισότιμους, χωρίς χρώματα, ότι για το παρελθόν έχει και η παράταξή τους ευθύνες, πρέπει να αποφανθεί και στην πράξη, αλλιώς τι νόημα έχουν αυτές οι δηλώσεις του.

Το ΠΑΣΟΚ ως κυβερνών κόμμα και ως αντιπολίτευση έκανε ορισμένα μη ολοκληρωμένα βήματα που τελικά ήταν μόνο ψηφοθηρικά.

Υπάρχουν συνεπώς πολλοί λόγοι που θα έπρεπε να συμπεριληφθούν στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 17ο Συνέδριό του, διότι, όπως είναι διατυπωμένα στην 22η Θέση, μπορεί να επιδράσουν προξενώντας κούραση και όχι έμπνευση για πάλη.

Οι αντιστασιακοί, μαχητές του ΔΣΕ, πολιτικοί πρόσφυγες είναι ζωντανοί μάρτυρες όλων των γεγονότων (1940 - '49) που έφεραν τη χώρα μας στην υποδούλωση και εξυπηρέτηση των ξένων συμφερόντων. Είναι αυτοί που τα πλήρωσαν πολύ ακριβά - αυτά τα γεγονότα - ακόμα και με τη ζωή τους. Στάθηκαν στην πλειοψηφία τους οι στυλοβάτες σε κινδύνους που προξενούνταν στα εσωτερικά του ΚΚΕ, όταν ανάμεσά του βρίσκονταν δυνάμεις που υποδαύλιζαν την ενότητά του - με σκοπό να το χτυπήσουν από τα μέσα και να το διαλύσουν.

Σήμερα όχι μόνο δε λύνονται τα προβλήματά τους, ηθικά και υλικά, αλλά, απεναντίας, αντιμετωπίζουν επιπλέον χειμάρρους συκοφαντιών και διαστρεβλώσεων με σκοπό να αμαυρώσουν τους αγώνες τους, κατηγορώντας τους πως δεν πολεμούσαν τους Γερμανούς, αλλά τους πολιτικούς τους αντιπάλους και ένα σωρό άλλα που βγαίνουν από στόματα απόντων και υποτακτικών, που υπηρετούσαν ξένα συμφέροντα. Ετσι, μας θυμίζουν τη λαϊκή ρήση που λέει: «Εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι».

Διαβάζοντας την αναφερόμενη διατύπωση ένιωσα την ανάγκη να γράψω αυτό το γραπτό διότι με πείραξε που αναφέρθηκε το θέμα των αντιστασιακών, μαχητών του ΔΣΕ και πολιτικών προσφύγων τόσο λιτά, στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το συνέδριό του.

Φυσικά, οι Θέσεις της ΚΕ - στη σημασία τους δηλαδή - είναι πλατύτερες και βαθύτερες, κατατοπιστικές, κατευθυντικές, προγραμματικές που ωστόσο θα συμβουλευτούν, πιστεύω, και τις παρατηρήσεις και προτάσεις συντρόφων που βγαίνουν από τις δικές τους, τις προσωπικές εμπειρίες, αλλά και από τη μελέτη των Θέσεων.

Με χαρά ξεχωρίζω την πρόοδο που έχει κάνει το Κόμμα μας από το 1991 μέχρι σήμερα. Αυτό τονώνει την ελπίδα μας ότι στο μέλλον θα πάμε καλύτερα. Οι ελλείψεις και αδυναμίες που ακόμα υπάρχουν πρέπει να αντιμετωπιστούν μελετημένα και αποτελεσματικά με συλλογικές υποδείξεις και αποφάσεις και όχι υποκειμενικά από άτομα που μπορεί να μην έχουν εξηγήσει σωστά το κάθε γεγονός. Να μη δεχόμαστε εκφράσεις π.χ. να εμείς είπαμε αλλά ο γραμματέας επέμενε και... Οταν λειτουργούμε ιδεολογικά, οργανωτικά, πολιτικά σωστά είναι σίγουρο ότι οι ελλείψεις και αδυναμίες μας θα είναι στο ελάχιστο. Οι καιροί που ζούμε είναι φορτωμένοι από συκοφαντίες και διαστρεβλώσεις θεωρητικές και ιστορικές, προξενούνται πολλές θολούρες που όμως θα μπορούμε να τις ξεφορτωθούμε μόνο με την ιδεολογική και θεωρητική μας κατάρτιση που θα πει ότι καθημερινά πρέπει να ανεβάζουμε το ιδεολογικό μας επίπεδο, να αποκτούμε γνώσεις, να ταξινομούμε διαλεκτικά τις εμπειρίες που αποκτούμε στην καθημερινή μας πάλη. Ετσι δε θα παρασυρόμαστε από τα φαινόμενα.

Εύχομαι το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να βγει από το συνέδριό του πιο δυνατό, πιο εξοπλισμένο θεωρητικοϊδεολογικά, πιο ενωμένο οργανωτικά - συμπαγής δύναμη που θα δώσει θάρρος και ξεκάθαρη προοπτική για τη λαϊκή οικονομία, για τη λαϊκή εξουσία.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

Τελόπουλος Γρ.

Χαλάνδρι