ΜΑΪΝΤΣ.--

Επίδειξη ενότητας - κυρίως επίδειξη - στο πνεύμα «της νέας εποχής για τη διατλαντική ενότητα» και επί γερμανικού εδάφους, κατά την επίσκεψη του Προέδρου Τζορτζ Ου. Μπους στο Μάιντς, την πόλη του Γουτεμβέργιου, τον τρίτο σταθμό της ευρωπαϊκής περιοδείας του, όπου είχε συνομιλίες με τον Γερμανό καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ.

Λίγο πριν από την έναρξη των συνομιλιών, στην τελετή υποδοχής του Τζορτζ Μπους στο χιονισμένο κάστρο του Μάιντς, οι δύο ηγέτες αντάλλαξαν χειραψίες με Αμερικανούς και Γερμανούς στρατιώτες που είχαν υπηρετήσει στο Αφγανιστάν, που κατά τους αναλυτές είναι μια συμβολική κίνηση που αποτελεί μήνυμα ότι οι δύο χώρες έχουν μια κοινή αποστολή.

«Θέλουμε να ξεπεράσουμε τις διαφορές του παρελθόντος», δήλωσαν από κοινού, Μπους και Σρέντερ, κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου, μετά το πέρας των συνομιλιών και το BBC σημειώνει ότι ο κύριος σκοπός της περιοδείας του Αμερικανού Προέδρου στην Ευρώπη να επισημανθεί σε όλους τους τόνους ότι διατλαντική συμμαχία υπάρχει και είναι ζωντανή, ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο από την επίσκεψη στη Γερμανία, αφού εκτός του «ξεπεράσματος» του παρελθόντος από κοινού, όσον αφορά στο Ιράν, δήλωσαν ότι... «θα συνεργαστούμε για να πείσουμε τους μουλάδες να εγκαταλείψουν τις πυρηνικές τους φιλοδοξίες», κατά Μπους.

Βέβαια, πρέπει να επισημανθεί ότι μπορεί να εμφανίζεται αυτή τη στιγμή η «διατλαντική ενότητα» αρραγής, εντούτοις ακόμη και για το θέμα του Ιράν, η οπτική είναι διαφορετική, αφού και τα συμφέροντα είναι διαφορετικά. «Το Ιράν δεν είναι Ιράκ», επισημαίνουν με νόημα οι αναλυτές και σημειώνουν, επίσης, ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος μπορεί να έχει χαρακτηρίσει το ζήτημα της επίθεσης κατά του Ιράν ως «γελοία υπόθεση», αλλά επανέλαβε ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, μια άποψη διαφορετική από αυτήν της Γερμανίας που έχει αποκλείσει τη χρήση βίας.

Επίσης, ο Γερμανός καγκελάριος έχει ζητήσει μεταρρυθμίσεις στον τρόπο λειτουργίας του ΝΑΤΟ, προκειμένου η Ευρώπη να αποκτήσει ίση φωνή, πρόταση που η Ουάσιγκτον χαρακτήρισε «αδέξια». Ακόμα, οι δύο ηγέτες παραδέχτηκαν ότι υπάρχουν μεταξύ τους διαφορές σχετικά με το πρωτόκολλο του Κιότο, αλλά συμφώνησαν ότι θα συνεργαστούν για ένα καλύτερο περιβάλλον.

Τέλος, Γερμανία και Γαλλία σχεδιάζουν να άρουν το εμπάργκο όπλων που έχει επιβληθεί στην Κίνα, παρά τις αμερικανικές αντιρρήσεις. Εξάλλου, οι ανησυχίες της Ουάσιγκτον δεν αφορούν καθόλου στην άρση των όπλων, αλλά βρίσκονται πέραν αυτών, καθώς οι ολοένα και στενότεροι οικονομικοί δεσμοί της Κίνας με τη Γερμανία και τη Γαλλία κυρίως, αλλά και συνολικά με την ΕΕ, θα κρούσουν στο άμεσο μέλλον τον κώδωνα του κινδύνου για την αμερικανική οικονομία. Οι Κεντρικές Ασιατικές Τράπεζες κυρίως χρηματοδοτούν κατά τα 3/4 του συνεχώς διευρυνόμενου ελλείμματος των ΗΠΑ.

Ηδη η ΕΕ είναι ο κύριος εμπορικός εταίρος της Κίνας και η προοπτική της εναλλαγής των κινεζικών αποθεμάτων από το συνεχώς διολισθαίνον δολάριο και τα αμερικανικά ομόλογα σε ευρώ - όπως προσφάτως ανακοίνωσε ότι σκέφτεται να πράξει η Νότια Κορέα - συνιστά απειλή για την αμερικανική οικονομία, με συνέπειες και στην εγχώρια και εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

«Είμαι εδώ γιατί βρίσκω πολύ κακό, σε κάποιον, που ευθύνεται για δύο πολέμους, καταπατώντας το διεθνές Δίκαιο, να γίνεται υποδοχή με τιμές αρχηγού κράτους», δηλώνει διαδηλωτής στη Deutsche Welle, ένας από τους χιλιάδες που βρέθηκαν στο Μάιντς, για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου Τζορτζ Ου. Μπους στη Γερμανία.

Διοργανωτές κυρίως οργανώσεις και κινήσεις ειρήνης, αντιπολεμικές κινήσεις και πολυάριθμες λαϊκές και αντιπολεμικές οργανώσεις. Οι διαδηλώσεις είχαν ξεκινήσει από την παραμονή της επίσκεψης Μπους, σε δεκάδες πόλεις με αιχμή τις διαδηλώσεις που έγιναν στη Φρανκφούρτη και το Αμβούργο.

Τέλος, οι Γερμανοί στην πλειοψηφία τους, παρά το γεγονός ότι ίσως δε βρέθηκαν στις διαδηλώσεις έχουν μάλλον αρνητική άποψη για την αμερικανική πολιτική, όπως τουλάχιστον έχει καταγραφεί από τα ινστιτούτα δημοσκοπήσεων. Δημοσκόπηση του Ινστιτούτου «Φόρζα», που δημοσιεύτηκε χτες στο περιοδικό «Στερν», δείχνει ότι οι Γερμανοί σε ποσοστό 80% αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την αμερικανική εξωτερική πολιτική και δεν περιμένουν ότι η Ουάσιγκτον εφεξής θα λαμβάνει περισσότερο υπόψη τους Ευρωπαίους συμμάχους.