Του Πάνου Μαραγκού, από το «Εθνος»

Μετά ήρθαν τα μεγάλα κόλπα, οι αγαθοεργίες «για τη σωτηρία ενός φίλου» και οι προαγωγές η μία μετά την άλλη. Κι από παιδί μιας οικογένειας απλών ροταριανών έγινε φυλασσόμενος στόχος ως υπουργός!

Και δώστου οι αναφορές των κλιμακίων τον καιρό της «δημοκρατικής μετάλλαξης» της ΚΥΠ. Αυτές για τις οποίες σήμερα κανείς δεν ξέρει τίποτα!

Ωσπου κάπου μπέρδεψε πολύ το πράγμα, ή, ήρθε η ώρα για το πιο μεγάλο κόλπο (ποιος ξέρει, θα δείξει...). Στα Βαλκάνια ζούμε, με τη Μέση Ανατολή συνορεύουμε, ανακατατάξεις γίνονται... Η χαρά των ρεπόρτερ δηλαδή, με την κυριολεκτική σημασία του αγγλικού όρου.

Παράλληλα, το άλλο, το πραγματικά μεγάλο κόλπο, αυτό της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, η ωρίμανση -τόσο που κοντεύει να βγάλει σκουλήκια - του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού, η όξυνση του ενδο-ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, καλά κρατεί. Σ' όλο του το είναι: Ολοι μαζί στο τσάκισμα των εργατών κι όλοι ενάντια σε όλους για το μοίρασμα της λείας.

Μέχρι οι «ανάστατοι» και ελπίζοντες στα διαφόρου τύπου «τζόκερ», να κατανοήσουν πως «το ζήτημα για το κρέας, που λείπει στην κουζίνα, δεν πρόκειται μες στην κουζίνα να κριθεί»*

* Μπ. Μπρεχτ, «στις γυναίκες», από τη συλλογή «Ποιήματα για την πάλη των τάξεων».