«Πιόνι» στη «σκακιέρα» | ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

«Πιόνι» στη «σκακιέρα»

Στην τελευταία του συνεδρίαση το ΚΥΣΕΑ κατέληξε στο νέο αμυντικό δόγμα της χώρας βάσει του οποίου ο «εξ ανατολών κίνδυνος» ακόμα κι αν δεν εξέλειπε, τουλάχιστον βαίνει προς εκτόνωση... Αυτή η εσωτερική «διευθέτηση» του ελληνικού αμυντικού δόγματος φυσικά και είναι απόρροια του γεγονότος ότι πλέον, όταν μιλάμε για Τουρκία, μιλάμε για μια χώρα υποψήφια (και με την ελληνική ψήφο) προς ένταξη στην ΕΕ και άρα πώς είναι δυνατόν ένας εταίρος (η Ελλάδα) να αντιμετωπίζει έναν (υποψήφιο) εταίρο ως απειλή (ακόμα κι όταν αυτός, η Τουρκία, συνεχίζει να απειλεί...).

Το δόγμα που λέει «νυν υπέρ πάντων» οι συμμαχικές, οι εταιρικές, οι ευρωατλαντικές «υποχρεώσεις» της Ελλάδας, ούτε πρωτότυπο, ούτε πρωτοφανές είναι. Για παράδειγμα, όταν οι σφαγές των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης θέριευαν το '55, η ολιγαρχία στην Ελλάδα δήλωνε την «αφοσίωσή της» στη Συμμαχία και ευθυγραμμιζόταν με τις θέσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ, λίγα μερόνυχτα μετά τις σφαγές στην Πόλη, πιστές από τότε στην τακτική των «ίσων» αποστάσεων μεταξύ σφαγιαστών και σφαγιασθέντων, καλούσαν τους εν Ελλάδι κυβερνώντες (με επιστολή του τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ) να αποκαταστήσουν «χωρίς χρονοτριβή την ενότητα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας που κλονίστηκε με την επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων (...) για το συμφέρον του ελεύθερου κόσμου». Η ανταπόκριση της Αθήνας ήταν πλήρης...

***

Μια πεντηκονταετία από τότε που η Αθήνα «συμμορφωνόταν» ένεκα της «συμμαχικής ενότητας», σήμερα «συμμορφώνεται» ένεκα της περιλάλητης «ευρωπαϊκής προοπτικής» της Τουρκίας. Πρόκειται για μια «σταθερά» (η «ευρωπαϊκή προοπτική» της Αγκυρας) που συναδελφώνει τόσο τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όσο και το ΣΥΝ. Ομως, μετράμε μια δεκαετία πια από την εμφάνιση του δόγματος που ισχυρίζεται ότι το άνοιγμα του «ευρωπαϊκού δρόμου» στην Αγκυρα θα κατευνάσει την προκλητική έναντι της Ελλάδας συμπεριφορά της. Δεκαετία που απέδειξε ότι το παραπάνω δόγμα του ελληνικού καπιταλισμού στην αντιπαράθεσή του με τον τουρκικό καπιταλισμό έχει υποβιβαστεί σε ιδεολόγημα-φερετζέ της ενδιάμεσης και εξαρτημένης θέσης της Ελλάδας στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Οι αποδείξεις πολλές: Λίγους μήνες μετά την άρση του ελληνικού «βέτο» για την τελωνειακή σύνδεση ΕΕ-Τουρκίας, η Αγκυρα απάντησε με τα Ιμια... Λίγους μήνες μετά τη συμφωνία της Μαδρίτης, η Αγκυρα απάντησε με το «κάζους μπέλι» (αιτία πολέμου) για τα 12 μίλια... Λίγους μήνες μετά το Ελσίνκι, η Αγκυρα απάντησε με τα Στροβίλια... Και τώρα, λίγους μήνες μετά το ελληνικό «ναι» στην ενταξιακή της πορεία, η Αγκυρα απαντά με μαζικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, ανήμερα μάλιστα της συνάντησης Καραμανλή - Ερντογάν, παραβιάσεις τις οποίες ο Ελληνας πρωθυπουργός περιορίστηκε με κομψότητα «κουμπάρου» να περιγράψει ως «ορισμένες δραστηριότητες στο Αιγαίο»...

***

Αυτή είναι η πραγματικότητα των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η οποία, σημειωτέον, εξελίσσεται σε ένα βαλκανικό περιβάλλον που το περικλείουν τα «μαύρα σύννεφα» της αλλαγής των συνόρων και που η ελληνική εξωτερική πολιτική αντί της σθεναρής αντιμετώπισης κινήσεων που μπορεί να προκαλέσουν «ντόμινο» μοιάζει να τα «δίνει όλα» για να πάρει (αν το πάρει κι αυτό) τι; Μια δήλωση από τον τουρκικό «Αττίλα» ότι η Κύπρος ...υπάρχει!

Ενόψει δε των επισκέψεων των Μολυβιάτη - Καραμανλή στις ΗΠΑ, η κινητικότητα περί τις ελληνοτουρκικές σχέσεις απλώς πιστοποιεί ότι είναι άρρηκτα ενταγμένες στην ευρωατλαντική σκακιέρα, όπου η Ελλάδα συμπεριφέρεται σαν πιόνι ενός παιχνιδιού που το ζητούμενο δεν είναι τα δικά του συμφέροντα, αλλά τα συμφέροντα είτε του «βασιλιά» του Λευκού Οίκου είτε της Αυτού Εξοχότητος της «βασιλίσσης» της Κομισιόν. Ομως, η μοίρα που έχει κάθε πιόνι (αν δεν πάψει να είναι πιόνι) είναι να συνθλιβεί μεταξύ των «βασιλικών» αντιθέσεων.