Ο νέος μεταναστευτικός νόμος, που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, «έρχεται» να εγγυηθεί την υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ προς τα κράτη-μέλη της: Γίνονται δεκτοί όσοι μετανάστες εξυπηρετούν το κεφάλαιο και την τοπική οικονομία και κατ' επέκταση - όπως τίθεται - την ευημερία της Ευρώπης. Με αυτή την έννοια και με δεδομένη την αρχή ότι ο μετανάστης αντιμετωπίζεται κατ' αρχήν ως προϊόν που με τη φτηνή του εργασία είναι υπερεκμεταλλευόμενη εργατική δύναμη για τη μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου, ο νέος νόμος είναι η συνέχεια επί το συντηρητικότερον και αυταρχικότερον του προηγούμενου του ΠΑΣΟΚ, του 2001. Πλέον - και σε αυτό συγκλίνουν τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΝ, όσο θεωρεί τις αρχές της ΕΕ «μπούσουλα» για τις μεταναστευτικές πολιτικές που υλοποιούνται στη χώρα - η κοινωνική ένταξη των μεταναστών στη χώρα σημαίνει την οικονομική τους ένταξη με τους χειρότερους για τους ίδιους όρους. Τους επιφυλάσσονται, δηλαδή, συνθήκες εξαθλίωσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο νέος νόμος προβλέπει την είσοδο των αλλοδαπών στη χώρα βάσει μιας λίστας, όπου θα καταγράφονται οι ανάγκες της εργοδοσίας σε εργατικό δυναμικό. Αυτοί και μόνο θα γίνονται δεκτοί, ενώ άγνωστη παραμένει η τύχη όσων ήδη διαμένουν στη χώρα και δεν έχουν άδεια διαμονής. Την ίδια ώρα - ακριβώς για να περιφρουρηθεί η λογική των κλειστών συνόρων - αυστηροποιούνται οι διαδικασίες θεώρησης εισόδου στη χώρα από τις διπλωματικές αρχές, οι οποίες μπορούν αναιτιολόγητα να απορρίψουν τις σχετικές αιτήσεις.

Είναι προφανές ότι μια τέτοια λογική ενθαρρύνει τη λαθρομετανάστευση και τη δράση των κυκλωμάτων εκμετάλλευσης, όπως έδειξε και το παρελθόν, κατά το οποίο μετανάστες πλήρωναν μεγάλα ποσά για να εισέλθουν στη χώρα. Αυστηροποιείται ακόμα και η διαδικασία απόκτησης άδειας για ανθρωπιστικούς λόγους, η οποία, με την ψήφιση του νόμου, θα χορηγείται αποκλειστικά σε όσους διαμένουν στη χώρα και για άλλες, μεμονωμένες περιπτώσεις. Είναι, επίσης, προφανές ότι εντείνεται η άγρια εκμετάλλευση των μεταναστών, και μάλιστα με έναν απροκάλυπτα απάνθρωπο τρόπο που υποβιβάζει τους μετανάστες σε μέσο πλουτισμού των λίγων, χρησιμοποιώντας τους ταυτόχρονα για να συντηρείται ο μύθος ότι είναι δήθεν υπαίτιοι για την ανεργία και την ανέχεια των Ελλήνων εργαζομένων. Βεβαίως, διάφορα τμήματα των Ελλήνων εργαζομένων συνειδητοποιούν ότι τα προβλήματα είναι κοινά και η αιτία της ανεργίας είναι άλλη. Γι' αυτό και επιδιώκουν την οργάνωσή τους στα ταξικά συνδικάτα για να συνειδητοποιούν και οι μετανάστες ότι τα προβλήματα είναι κοινά, το ίδιο και οι αιτίες και ο αντίπαλος.

Αυτή η επιδίωξη οδηγεί και σε κοινούς αγώνες για να αποκτήσουν οι μετανάστες, κατ' αρχάς, ίσα δικαιώματα, ασφαλιστικά, κοινωνικά πολιτικά, με αυτά των Ελλήνων εργαζομένων. Για να αντιπαλέψουν στη συνέχεια τη βάρβαρη εκμεταλλευτική πολιτική, θύματα της οποίας είναι και οι μετανάστες και συνολικότερα οι εργαζόμενοι. Σε αυτό το πλαίσιο, η Γραμματεία Μεταναστών του ΠΑΜΕ διοργανώνει στις 2 του Απρίλη συλλαλητήριο κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, ξεκαθαρίζοντας ότι «μπροστά στην αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων και στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, ντόπιων και ξένων, η λύση είναι ο ενιαίος αγώνας».