Αφού λύθηκαν όλα τα προβλήματα, οι υποσχέσεις πραγματοποιήθηκαν, οι προγραμματικές περιγραφές όπου να 'ναι μπαίνουν κι αυτές στο δρόμο της υλοποίησής τους, λύθηκε το ασφαλιστικό, οι αναδιαρθρώσεις στην οικονομία της χώρας αναπτύσσονται με ρυθμούς όπως ακριβώς τις καθόρισε ο ελληνικός λαός και, τέλος, αφού οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα πραγματοποιηθούν και θα στοιχίσουν όπως ακριβώς από την αρχή καθορίστηκε, είπαμε να ανοίξουμε άλλα θέματα, πιο «σοβαρά» και πιο «άμεσα» με τα προβλήματα του ελληνικού λαού κι ένα από αυτά είναι οι αστυνομικές ταυτότητες.

Ναι, οι αστυνομικές ταυτότητες. Αυτό το μοχθηρό δημόσιο έγγραφο που αναλαμβάνει με νόμιμο τρόπο να αποκαλύψει όλα τα προσωπικά σου δεδομένα σ' όποιον «περίεργο» απαιτήσει, και πάλι με νόμιμο τρόπο, την αποκάλυψή τους. Αυτό το άκρως αντιδημοκρατικό δημόσιο έγγραφο που, αν το σκεφτεί κανείς καλά, θα συμπεράνει ότι σε οριακές στιγμές υποκαθιστά τη φυσική ύπαρξη του ανθρώπου, υπάρχει αυτό «αντ' αυτού». Επαληθεύει τη φυσική και τη νομική παρουσία του, και μ' εκείνο το καλλιτεχνικό αποτύπωμα του δακτύλου ανάγει τον όποιο φιλήσυχο και φιλειρηνικό, καλοδιάθετο ή κακόπιστο πολίτη στην κατηγορία των «δυνάμει» κακοποιών. Γιατί, ας μην ξεχνούμε, σε μια δημοκρατική κοινωνία, τα δακτυλικά αποτυπώματα τα παίρνει η αστυνομία μόνο όταν ο πολίτης εμπλακεί σε κάποια εγκληματική περιπέτεια.

Φυσικά, αν θελήσει κανείς να αναλύσει με πολλή προσοχή και σε όλο το βάθος το τι ακριβώς σημαίνουν οι αστυνομικές ταυτότητες, χρειάζεται και πολύς χρόνος και πολύς χώρος. Γι' αυτό δε θα προχωρήσω σ' αυτή την κατεύθυνση, απλώς θέλω να διατυπώσω μερικά ερωτήματα που δεν αναφέρονται στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι ταυτότητες, αλλά σε όλη αυτή την περίεργη «ιστορία» που ξεκίνησε από τις δηλώσεις του υπουργού της Δικαιοσύνης σχετικά με την «αντισυνταγματικότητα» της αναγραφής του θρησκεύματός μας σ' αυτές.

Γιατί, λοιπόν, αυτή η συζήτηση ξαφνικά; Θα μπορούσε όλο αυτό το θέμα να αποτελεί μια σημαντική προτεραιότητα, ώστε να χωριστούν οι Ελληνες σε δύο στρατόπεδα. Να γεμίσουν οι άμβωνες με διαμαρτυρίες και τα πολιτικά γραφεία με μυστικές συσκέψεις, τα πρωτοσέλιδα με εντυπωσιακά κεφαλαία γράμματα και τα τηλεοπτικά παράθυρα με φανατικούς ή αδιάφορους «συζητησίες». Μήπως αυτή η «μετάλλαξη» της αστυνομικής μας ταυτότητας θα δουλέψει σε μια άλλη κατεύθυνση, πιο μοχθηρή από την πρώτη; Μήπως, δηλαδή, η «παγκοσμιοποίηση» παίρνει μέσα στις επιδιώξεις της και μια άλλη παράμετρο και επιδιώκει να δημιουργήσει έστω και τυπικά την εικόνα ενός «υπερεθνικού» Ευρωπαίου πολίτη; Και έτσι σιγά - σιγά δε θα έχουμε μόνο την Ευρώπη των μονοπωλίων, την Ευρώπη των εργαζομένων, θα έχουμε και μια περίγερη Ευρώπη των «ομογενοποιημένων» πολιτών. Μήπως, δηλαδή, όταν συνηθίσεις ένα λαό ή απλώς ένα μέσο άνθρωπο στην ιδέα ότι είναι το ίδιο με τους άλλους στα «προσωπικά του δεδομένα»; Οτι αποδεικνύει και αυτός τη νομιμότητα της ύπαρξής του με τον ίδιο τρόπο όπως και οι άλλοι;

Αν, εν πάση περιπτώσει, τον συνηθίσεις να μην συνδέει τον εαυτό του με καμιά άλλη, έστω και συμβατική, ιδιαιτερότητα, μήπως, απλώς ρωτάω, τότε μπορείς να τον αναγκάσεις ν' αλλάξει και πολλά άλλα στοιχεία της συμπεριφοράς του; Και μια τέτοια απορία δε θεμελιώνεται στην καχύποπτη διάθεσή μου να αντιμετωπίζω όλα αυτά τα «παράκεντρα» θέματα που απασχολούν ξαφνικά το λαό με κατευθυνόμενες και πολύ έξυπνα κατασκευασμένες πληροφορίες. Η απορία μου είναι πραγματική, γιατί βλέπω πως κάτω από ένα τέτοιο περιστατικό ο Νεοέλληνας, προπαντός ο Νεοέλληνας, πολύ εύκολα μεταφέρει την προσοχή του από τα προσωπικά του προβλήματα στα πολύχρωμα πυροτεχνήματα μιας εφιαλτικής «virtual reality». Είναι έτοιμος ν' αρχίσει τη συζήτηση χωρίς να σκεφτεί πως σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν του δίνουν το λόγο για να αξιοποιήσουν την άποψή του, αλλά για να τον απασχολήσουν.

Να τι κρύβεται πίσω από τις «ταυτότητες» που τελικά θα φανεί πολύ σύντομα πως δεν είναι το γνωστό «αδειανό πουκάμισο» του ποιητή, αλλά ένας παμπόνηρος «δούρειος ίππος» που μέσα του φιλοξενεί μύρια όσα μικρά μοχθηρά όπλα που απειλούν άμεσα τα «προσωπικά δεδομένα» του Ελληνα και από αυτή την απειλή καμιά Ανεξάρτητη Αρχή δε θα μπορέσει να τα προστατέψει.