Σε μια από τις προεκλογικές του συνεντεύξεις, στις 12 Μάρτη, στην εφημερίδα «Βήμα» και στην «ερώτηση» του ...επιμελούς δημοσιογράφου τι προτίθεται να κάνει η κυβέρνηση με το «γεγονός» (!) ότι «αρκεί μια διαδήλωση 50 ατόμων για να να παραλύσει το κέντρο της Αθήνας», ο πρωθυπουργός απαντούσε: «Ναι, έχετε δίκιο»... Υποσχόταν, μάλιστα, ότι η κυβέρνησή του, μετά τις 9 Απρίλη, θα ελάμβανε όλα τα αναγκαία μέτρα για να λύσει το πρόβλημα... Παράλληλα και, ήδη, από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κ. Σημίτη, στην εσωτερική αλληλογραφία του πρωθυπουργού με τους υπουργούς του, και κυρίως εκείνους επί της Δημόσιας Τάξης, το θέμα της «αντιμετώπισης των διαδηλώσεων» ήταν σε πρώτη σειρά προτεραιότητας. Εκτοτε έχουν μπει σε εφαρμογή όλα τα μέσα, ώστε το κέντρο της Αθήνας να «αποκαθαρθεί» από κάθε ...μολυσματική εστία διεκδίκησης και εκδήλωσης συλλογικής αντίστασης.

Τα μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση, που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, αλλά και οι στυλοβάτες της (βλέπε Δήμος Αθήνας) είναι και κατασταλτικά, αλλά και ιδεολογικά, χωρίς να σημαίνει ότι τα δεύτερα είναι λιγότερο πρωτόγονα από τα πρώτα. Ετσι, είδαμε την Αθήνα να μετατρέπεται ξανά σε πόλη υπό κατοχή, σχεδόν 50 χρόνια μετά την είσοδο των Γερμανών, αυτή τη φορά με αφορμή την έλευση του Κλίντον στην Ελλάδα. Διαπιστώσαμε ότι με την έγκριση της κυβέρνησης ανατίθεται σε «ιδιωτικούς στρατούς» να επιβλέπουν κεντρικά σημεία της πόλης (π.χ., σταθμοί του μετρό), με κύριο καθήκον την παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Προφανώς πρόκειται για τις ιδέες, που η διακίνησή τους, μέσω εντύπων ή άλλων προπαγανδιστικών μέσων, ενοχλούν την εξουσία. Είδαμε επίσης τον κύριο δήμαρχο, μετά τα κάθε λογής καγκελάκια που γέμισε την Αθήνα (ώστε να είναι ευδιάκριτον το πνεύμα της ...ευταξίας και της συνάδουσας αντίληψης για το «περίκλειστον» της πόλης), να αναθέτει και σε «μπράβους» την αποκαθήλωση των πανό, που αναφέρονται ακόμα και στη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς...

Σε αυτό το παιχνίδι της κυβέρνησης, δε λείπουν οι συμπαραστάτες της. Ετσι, είδαμε χτες αρκετούς να επιδίδονται στο συνήθη ρόλο τους: «Ναι, έφταιγε η Αστυνομία, αλλά φταίνε και οι διαδηλωτές», έλεγαν όλο ...αντικειμενικότητα. Απέναντι σε αυτού του είδους την «αντικειμενικότητα», ας το γνωρίζουν, το λαϊκό κίνημα θα επιδείξει τη μέγιστη «υποκειμενικότητα»: Κανείς δεν πρόκειται να του κλείσει το δρόμο! Κανείς δεν πρόκειται να θέσει σε κατάσταση «πολιορκίας», ούτε την Αθήνα, ούτε το μυαλό των κατοίκων της, που γνωρίζουν ότι οι ίδιοι που αναγκάζουν τον κόσμο να κατεβαίνει στις διαδηλώσεις είναι και οι ίδιοι που προκαλούν το κυκλοφοριακό κομφούζιο, είτε έχει, είτε δεν έχει διαδήλωση στο κέντρο.