Οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου, μετά από ένα διάστημα σχετικής σταθερότητας, άρχισαν και πάλι να ανεβαίνουν. Εκεί που οι ειδικοί υπολόγιζαν ότι η αγορά θα επέστρεφε στα επίπεδα των 25 δολαρίων το βαρέλι, βρέθηκε και πάλι στα 28 δολάρια. Και όλα δείχνουν ότι απέχουμε πολύ από την ομαλοποίηση της κατάστασης. Πώς εξηγείται όμως αυτή η εξέλιξη την ώρα που η παραγωγή πετρελαίου έχει αυξηθεί και λογικά οι τιμές θα έπρεπε να πέσουν;

Η απάντηση βρίσκεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στους ισολογισμούς των μεγάλων πετρελαϊκών εταιριών, που δημοσιεύτηκαν το τελευταίο τρίμηνο. Οι μεγάλες πολυεθνικές, που ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας αγοράς (Mobil- BP, Exxon, Texaco, Amoco) αύξησαν τα κέρδη τους πολύ περισσότερο απ' την αύξηση των διεθνών τιμών. Ηταν οι μεγάλοι κερδισμένοι απ' την «κρίση».

Ομως, ενώ μετά τις αποφάσεις των πετρελαιοπαραγωγών χωρών για μικρή αύξηση της παραγωγής ήλπισαν όλοι ότι οι τιμές θα μειωθούν, η διάψευση ήρθε πολύ γρήγορα. Και οι ένοχοι γι' αυτή την εξέλιξη είναι ακριβώς αυτές οι εταιρίες που συνεχίζουν να πωλούν σε υψηλότερες τιμές και να εκμεταλλεύονται τη μονοπωλιακή τους θέση στην παγκόσμια αγορά.

Ζούμε όμως στην εποχή της «παγκοσμιοποίησης» και της απόλυτης ελευθερίας της αγοράς, δηλαδή της δυνατότητας των πολυεθνικών να αυξάνουν τα κέρδη τους κατά το δοκούν, με την ασυδοσία που τις διακρίνει. Οσο για τους νόμους και τους κανόνες περί ελεύθερου ανταγωνισμού, αυτοί είναι για τα «μάτια του κόσμου». Η δημιουργία του γνωστού «καρτέλ» των πετρελαϊκών εταιριών, τους επιτρέπει να διαμορφώνουν σε συνεννόηση τις τιμές και να τις κρατούν σε υψηλά επίπεδα. Και τι κάνουν οι κατά τ' άλλα υπέρμαχοι των «ελεύθερων αγορών», οι ιθύνοντες των Βρυξελλών;

Παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτα. Ενώ ο κόσμος βοά για τις δραστηριότητες του «καρτέλ», ο αρμόδιος για τον ανταγωνισμό επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης Μάριο Μόντι διαπιστώνει ότι... «είναι κάπως περίεργο». Το γεγονός ότι την ίδια στιγμή από την Ισπανία μέχρι την Αυστρία, απ' την Ελλάδα μέχρι τη Σουηδία, απ' την Ιταλία μέχρι την Ιρλανδία, οι τιμές των καυσίμων αυξάνονται κατά το ίδιο ποσοστό, χωρίς να δικαιoλογείται κάτι τέτοιο, η Κομισιόν «σφυρίζει αδιάφορα».

Κατά τ' άλλα, με τη ρομφαία των οικονομικών κυρώσεων, οι κομισάριοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης αντιμετωπίζουν την παραμικρή επιδότηση σε κάποια δημόσια επιχείρηση ως βαρύτατο έγκλημα κατά του ανταγωνισμού.