«Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι το επόμενο διάστημα θα βρεθεί ενώπιον της υποχρέωσης να προσαρμόσει πλευρές του εσωτερικού Δικαίου. Οι προσαρμογές είναι αναγκαίες, ώστε η Ελλάδα να ενταχθεί - με βηματισμό ανάλογο των υπόλοιπων κρατών της ΕΕ - στη σφαίρα των υποκριτικών «πυλώνων» της Δύσης περί σεβασμού των ανθρωπίνων ελευθεριών και των υπόλοιπων ηχηρών παρόμοιων (...) Κάτω από αυτό το πρίσμα - της ανάγκης που μετατρέπεται σε φιλοτιμία, δηλαδή - θα πρέπει να δούμε τις χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης (...) Ομως, το κύριο δεν είναι αυτό. Το κύριο είναι ότι η κυβέρνηση, καλλιεργώντας μια ψευδαίσθηση εκδημοκρατισμού, επιχειρεί μέσα από πέπλο καπνού και ψευδαισθήσεων, που αφορούν την αντιμετώπιση δευτερευουσών ή τριτευουσών πλευρών της αντιδραστικής σύμφυσης κράτους - Εκκλησίας, να αφήσει ανέγγιχτη την πρωτεύουσα πλευρά: Να αφήσει ανέγγιχτη αυτή καθεαυτή, δηλαδή, τη σκοταδιστική σύμφυση. Αλλωστε, το "ενιαίον" κράτους και Εκκλησίας ούτε κατά διάνοια δε θα θιγεί στην επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος. Επιπλέον, μόλις πριν λίγες μέρες, προεκλογικά, ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε έναντι του θρησκευτικού κατεστημένου ότι δε θα προχωρήσει σε αποσύνδεση του κράτους από την Εκκλησία, επικαλούμενος το "μη ώριμο" των συνθηκών (...) Την ίδια ώρα η κυβέρνηση καμώνεται την... «προοδευτική»! Κάποια στιγμή, μάλιστα, όταν θα κάνει πράξη όσα σε επίπεδο προθέσεων προϊδέασε χτες ο κ. Σταθόπουλος, και τα οποία συνιστούν εκείνες τις αναγκαίες "αλλαγές για να μην αλλάξει - στην ουσία - τίποτα", η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να εμφανιστεί έως και... "επαναστατική"!» («Ρ», 9/5/2000).

Ομολογούμε ότι η χτεσινή παρουσία του Κ. Σημίτη στη Βουλή ξεπέρασε όλες τις προβλέψεις μας, όσον αφορά την πλήρη (και συντομότερα απ' ό,τι περιμέναμε) επιβεβαίωση όλων των παραπάνω.

***

Από την άλλη πλευρά, την ώρα που ο κ. Χριστόδουλος υποδύεται τον «διωκόμενο», αν και έχει εξασφαλίσει το βασικό, δηλαδή το «κρατικοδίαιτο» της εξουσίας του, την ίδια ώρα, προαναγγέλλει διά των υφισταμένων του την κήρυξη «ανένδοτου αγώνος» (!), ίδρυση κόμματος της Εκκλησίας (!), και εμφάνιση στρατιών ρασοφόρων, που θα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους επί της Ηρώδου του Αττικού! Ετσι, και το πεδίο της πολιτικής δράσης του διευρύνει, προσποιούμενος τον «μάρτυρα», αλλά και τη διαπραγματευτική του θέση ενισχύει, όσον αφορά απολαβές εξαιρετικά ...κοσμικές, όπως, για παράδειγμα, εκείνα τα 126 δισ. που διεκδικεί από το Γ` ΚΠΣ...

***