«Η επικείμενη συζήτηση στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης για το αντικομμουνιστικό μνημόνιο θέτει σημαντικά ζητήματα πολιτικής και ηθικής τάξης, ανεξάρτητα από ιδεολογικές πεποιθήσεις και τοποθετήσεις. Το Διευρυμένο Νομαρχιακό Συμβούλιο Αθηνών - Πειραιώς αποδοκιμάζει με κάθε τρόπο την προσπάθεια εξομοίωσης της κομμουνιστικής πολιτικής ιδεολογίας με την αντίστοιχη του ναζισμού. Θεωρεί τη συγκεκριμένη ταύτιση πρόκληση προς τη συλλογική ιστορική μνήμη της Ευρώπης. Καλεί κάθε δημοκράτη, κάθε πατριώτη που αντιστάθηκε στο φασισμό και ναζισμό, και πρόσφατα κατά της εφτάχρονης δικτατορίας στη χώρα μας, κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο που θέλει έναν καλύτερο κόσμο και ανησυχεί για τη νέα τάξη πραγμάτων, να καταγγείλει το αντικομμουνιστικό μνημόνιο και να απαιτήσει την απόσυρσή του.

Η εξομοίωση κομμουνισμού και φασισμού δεν προσβάλλει μόνο τους κομμουνιστές.

• Θίγει γενιές αγωνιστών απανταχού της Γης που έδωσαν τη ζωή τους για τη δημοκρατία, για τα ανθρώπινα και εργατικά δικαιώματα, για την ισονομία και την ισοπολιτεία
• Θίγει τη γενιά της αντίστασης κατά του φασισμού στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πληγώνει το γόητρο της Εθνικής Αντίστασης αλλά και του αντιδικτατορικού αγώνα στην Ελλάδα
• Θίγει κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη, ο οποίος ακόμη και αν διαφωνεί με τις ιδέες του κομμουνισμού, αναγνωρίζει την προσφορά του στην προσπάθεια να χτιστεί μια κοινωνία της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης.

Το Διευρυμένο Νομαρχιακό Συμβούλιο Αθηνών - Πειραιώς τάσσεται εναντίον κάθε πολιτικής που αποσκοπεί στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και παράλληλα καταδικάζει κάθε μορφή πολιτικής βίας εναντίον των δημοκρατικών αξιών από όπου κι αν προέρχεται.

Θεωρεί όμως ότι η υπεράσπιση της δημοκρατίας το 2006 δε συνεπάγεται, σε καμία περίπτωση, την αφοριστική απαξίωση ενός σημαντικού κομματιού της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Ευρώπης. Ο δρόμος προς ένα καλύτερο αύριο είναι δύσκολος, απαιτεί σεβασμό στις πρόσφατες συλλογικές μνήμες και διάθεση για συνεργασία και κατανόηση των διαφορετικών φωνών του σήμερα. Στον 21ο αιώνα δεν έχουμε την πολυτέλεια να ξανασηκώσουμε τα τείχη του μίσους. Αντίθετα, μέσα από συνεχή συνεννόηση και διάλογο με όλες τις δυνάμεις που ενδιαφέρονται για τα κοινά, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δυσεπίλυτα προβλήματα, όπως την αναγέννηση του πολέμου, τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, την καθημερινή αποξένωση».