Παρουσιάζοντας τις αναγκαίες ιδεολογικές και οργανωτικές αναπροσαρμογές που χρειάζεται η «κλασική σοσιαλδημοκρατία» προκειμένου να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, ο Γ. Παπανδρέου, με την πρώτη του ομιλία ως προέδρου της «σοσιαλιστικής διεθνούς», ξεκαθάρισε ουσιαστικά ότι οι «σοσιαλιστές» θα συνεχίσουν να αποτελούν έναν από τους βασικούς πυλώνες στήριξης της «νέας τάξης πραγμάτων».

Λίγα λεπτά μετά την ομόφωνη εκλογή του στη θέση του προέδρου, δι' ανατάσεως των χειρών, από τους αντιπροσώπους της «σοσιαλιστικής διεθνούς», ο Γ. Παπανδρέου παρουσίασε τις βασικές προτεραιότητες των «σοσιαλιστών», με τις οποίες, όπως ισχυρίστηκε, θα «εγγυηθούν» μια «υπεύθυνη διακυβέρνηση».

Ο Γ. Παπανδρέου, ως αρχηγός ενός κόμματος που άσκησε με συνέπεια μια νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική και απευθυνόμενος σε ηγέτες κομμάτων, οι οποίοι στις χώρες τους υπηρέτησαν με «ευλάβεια» τους ίδιους σκοπούς, ξεδίπλωσε ένα «σοσιαλδημοκρατικό» σχέδιο και κάλεσε τους «σοσιαλιστές» να εξασφαλίσουν την απαραίτητη συναίνεση μέσα στην κοινωνία, να εκμαυλίσουν τις λαϊκές συνειδήσεις και να τις καθυποτάξουν στο πολιτικό σύστημα κυριαρχίας των μονοπωλίων.

Μάλιστα, αυτή την επιχείρηση της «σοσιαλδημοκρατίας» ο Γ. Παπανδρέου τη βάφτισε «εκδημοκρατισμό της παγκοσμιοποίησης». Ενας «εκδημοκρατισμός» που, όπως είπε, «θα πάρει χρόνο» και κάλεσε τους «σοσιαλιστές ηγέτες» να επιταχύνουν αυτή τη διαδικασία «μέσα από την ενίσχυση της περιφερειακής συνεργασίας και ενσωμάτωσης». Προέταξε, μάλιστα, την πολιτική του «ευρωμονόδρομου» και το παράδειγμα της ΕΕ που, όπως ισχυρίστηκε, «εμπνέει διαφορετικά έθνη» για να «υπηρετήσουν κοινές αξίες, όπως η δημοκρατία, η αλληλεγγύη, η βιώσιμη ανάπτυξη και η ελευθερία». Διαχωρίζοντας την πολιτική και τη δημοκρατία από την οικονομική τους βάση, επιχείρησε να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει προοδευτική και «σοσιαλιστική» διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος. Υπογραμμίζοντας συγχρόνως ότι το «ευρωπαϊκό εγχείρημα δεν είναι απλά ευρωπαϊκό» κάλεσε ουσιαστικά τους «σοσιαλιστές» να πρωταγωνιστήσουν στην ταχύτερη υλοποίηση των στρατηγικών της ΕΕ αλλά και γενικότερα όλων των ιμπεριαλιστικών ενώσεων... Στόχους που έθεσε και ο πρόεδρος του «Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος», Πολ Ράσμουσεν, που τάχτηκε υπέρ των «ανοιχτών αγορών» και της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας».

Η υλοποίηση των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου χρειάζεται και «εργασιακή ειρήνη». Γι' αυτό ακριβώς το λόγο ο Γ. Παπανδρέου στην ομιλία του έκανε λόγο για την ύπαρξη «ενός κοινωνικού συμβολαίου». Ενός «συμβολαίου» που γίνεται μεταξύ των «εργατών, των εργοδοτών και της κυβέρνησης». Ο Γ. Παπανδρέου, αποκηρύσσοντας την ταξική πάλη και τους κοινωνικούς συλλογικούς αγώνες και επιχειρώντας να παρουσιάσει μια «αταξική κοινωνία», στήριξε τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και τη μετατροπή του σε βασικό συνεργάτη των μη κυβερνητικών οργανώσεων. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο μίλησε για τη «δημιουργία νέων συμμαχιών με την κοινωνία των πολιτών» και την ανάγκη για «μια περιφερειακή και παγκόσμια συνεργασία των κινημάτων» που θα εξασφαλίζουν σε παγκόσμιο επίπεδο «κοινωνικά συμβόλαια»...

Από το «νέο και καλύτερο κόσμο», που χτες ισχυρίστηκαν ότι θα φτιάξουν οι «σοσιαλδημοκράτες», δε θα μπορούσαν να λείψουν και οι αόριστες και γενικόλογες αναφορές για έναν κόσμο πιο «ειρηνικό, με περισσότερη συνεργασία». Χωρίς στην ομιλία του ο Γ. Παπανδρέου να κάνει την παραμικρή αναφορά σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, να κατονομάσει ιμπεριαλιστικά κέντρα, να καταδικάσει τις μαζικές δολοφονίες λαών, έσπευσε να αναγνωρίσει την «ανάγκη εξάλειψης της ..."τρομοκρατίας"», μίλησε για «έναν κόσμο που ακόμα σπαράσσεται από πολέμους και γενοκτονίες» και υποστήριξε ότι οι «σοσιαλιστές» θα δημιουργήσουν «νέα πρότυπα για την επίλυση των ένοπλων συγκρούσεων και τη δημιουργία γεφυρών ειρήνης»... Αυτά τα «νέα πρότυπα», που εντάσσονται σε μια επιχείρηση να αποτραπεί η αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαϊκών κινημάτων, συμπυκνώνονται σε πρωτοβουλίες, όπως είπε, για τη «συμμαχία των πολιτισμών» και σε «εκστρατείες κατά της αλόγιστης επένδυσης σε όπλα», προκειμένου και η λαϊκή δυσαρέσκεια να εκτονωθεί σε ανώδυνες διαμαρτυρίες.

Εξάλλου, χτες, οι «σοσιαλδημοκράτες», ξεχνώντας προφανώς ότι «έβαψαν» τα χέρια τους με το αίμα του γιουγκοσλαβικού λαού, κατά την περίοδο των ιμπεριαλιστικών βομβαρδισμών, και ότι σύσσωμοι μαζί με το σημερινό πρόεδρό τους τάσσονται υπέρ της «βελούδινης» αλλαγής των συνόρων, συζήτησαν: «Για μια Βαλκανική Χερσόνησο της ειρήνης, της σταθερότητας και της συνοχής». Εδωσαν τη «σοσιαλδημοκρατική τους προσέγγιση» για τα Βαλκάνια και παράλληλα ...υποσχέθηκαν ότι θα δουλέψουν «για την ειρήνη και τη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή».

Οι εργασίες της «σοσιαλιστικής διεθνούς» θα ολοκληρωθούν σήμερα το μεσημέρι.