Αναμφισβήτητα σημαντική και ενθαρρυντική είναι η εμφάνιση και ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια κινημάτων, εστιών αντίστασης των λαών, των ριζοσπαστικών δυνάμεων, που τείνουν να αγγίξουν, με αιτήματα και στόχους πάλης, όλο το φάσμα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Φαίνεται πως η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα δεν κατάφερε να καθηλώσει και να υποτάξει τα διάφορα κινήματα, τους αγώνες κατά της ιμπεριαλιστικής κατοχής και επέμβασης. Ενώ και οι εργατικοί αγώνες σε ορισμένες περιπτώσεις και περιοχές παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις, αναπτύσσονται αγώνες κατά των ιδιωτικοποιήσεων, για τα προβλήματα της Παιδείας, της κοινωνικής πολιτικής. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται πιο σαφής αμφισβήτηση της πολιτικής της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των άλλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων, προβάλλονται συνθήματα κατά των μονόδρομων και αιτήματα για γενικότερη κοινωνική αλλαγή. Είναι γενική η παραδοχή πως οι πιο συνεπείς δυνάμεις, του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, τέθηκαν επικεφαλής και ενέπνευσαν μεγάλες κινητοποιήσεις κατά του πολέμου, για τα κοινωνικά προβλήματα, τις δημοκρατικές ελευθερίες. Σε ορισμένες χώρες τα κομμουνιστικά κόμματα ανέβασαν το ρόλο τους στο λαϊκό κίνημα με δραστηριότητες και ηρωικούς αγώνες που συνάντησαν στον ένα ή στον άλλο βαθμό σημαντική θετική διεθνή απήχηση.
Στις γραμμές των κινημάτων εμφανίζονται οξύτατες αντιθέσεις ανάμεσα στις ρεφορμιστικές, οπορτουνιστικές δυνάμεις της συναίνεσης και σε δυνάμεις, οι οποίες, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, προβάλλουν την ανάγκη ριζικών λύσεων, στόχους και αιτήματα πάλης σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Οπως και σε όλη την ιστορία του διεθνούς εργατικού κινήματος, έτσι και σήμερα, στρατηγική επιδίωξη του κεφαλαίου και των κομμάτων που το υπηρετούν είναι η διάλυση, ο ευνουχισμός και η υποταγή - ενσωμάτωση του διεθνούς εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και γενικότερα του διεθνούς αγώνα των λαών. Επιχειρηματίες, στελέχη μονοπωλιακών ομίλων, εξαγορασμένα συνδικαλιστικά στελέχη διαμορφώνουν ένα τοπίο συνδικαλιστικών οργανώσεων με χρηματοδότηση για ίδρυση και συντήρηση νέων εργατικών συνδικαλιστικών συνομοσπονδιών παντού. Η παρέμβαση συμπληρώνεται με τη μορφή δικτύων, ενώ «υποβοηθούνται» χρηματικά και με κάθε μέσο διάφορες οργανώσεις και κινήματα, ώστε να μπει υπό έλεγχο ό,τι κινείται παγκόσμια και μπορεί να αποκτήσει αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.
Στα ηγετικά όργανα των νέων δομών που έχουν διαμορφωθεί, όπως και στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, το οποίο συνέρχεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα, κυριαρχούν δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας. Μετέχουν και εκπρόσωποι επιχειρηματικών ομίλων, δυνάμεις συναινετικές και συμβιβαστικές, που ανοιχτά διακηρύσσουν την εχθρότητά τους στο κομμουνιστικό εργατικό κίνημα. Μηδενίζουν την προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος που διαμορφώθηκε τον 20ό αιώνα. Συμμετέχουν και πρωτοστατούν ακόμα και κυβερνητικές δυνάμεις και μηχανισμοί ιμπεριαλιστικών χωρών.
Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, που οξύνονται καθώς οι ΗΠΑ θέλουν τα περισσότερα, σχεδόν όλα, στη διανομή της λείας, οδήγησαν μια σειρά σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων της Ευρώπης να αναλάβουν πρωτοβουλίες, ώστε να αξιοποιούν και να χειραγωγούν τα κινήματα αυτά στη γραμμή υποστήριξης του γαλλογερμανικού ιμπεριαλισμού. Για τον αποπροσανατολισμό των κινημάτων και την ενσωμάτωση πολιτικών δυνάμεων σε έναν αγώνα κατά της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης χωρίς όμως αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την «κεντροαριστερά» και την «αναγέννηση» της σοσιαλδημοκρατίας.
Προβάλλεται συστηματικά κάθε άποψη που θεωρεί ότι το λεγόμενο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης σηματοδοτεί «το τέλος του κομμουνιστικού κινήματος». Απόψεις και αντιλήψεις που προβάλλουν ένα σοσιαλισμό με καπιταλιστική αγορά, σε ριζική αντίθεση με την ιστορική συνέχεια του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, με την ιστορική συνέχεια του κομμουνιστικού κινήματος. Οι απόψεις αυτές παραπέμπουν σε μια καλύτερη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος.
Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, με τις ενέργειές του, επιχειρεί να εγκλωβίσει και να ενσωματώσει δυνάμεις που διέπονται από ριζοσπαστισμό, εκφράζουν τις αγωνιστικές διαθέσεις της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Να τις ενσωματώσει σε μια μονομερή διαπάλη προς τις ΗΠΑ, προς όφελος των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο ή ισοτιμία με τις ΗΠΑ στη διανομή των αγορών.
Το σύνθημα που προβάλλει, «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», συμπληρώνεται με ένα πρόγραμμα και πλαίσιο πάλης, το οποίο στην ουσία καλεί τους εργαζόμενους σε αυτοπεριορισμό διεκδικήσεων. Αυτό που προβάλλει ως αναγκαίο για τους λαούς δεν έρχεται σε αντίθεση με το αναγκαίο και το συμφέρον για το καπιταλιστικό σύστημα. Ο αγώνας κατά του ιμπεριαλισμού, η διαπάλη με τις δυνάμεις της ενσωμάτωσης και συναίνεσης, προς το παρόν παραμένει άνισος. Δεν έχει πάρει ακόμα τη μορφή μιας συντονισμένης ενιαίας αντεπίθεσης.
Η ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού κινήματος περνάει κυρίως μέσα από την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων που χαρακτηρίζουν το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, το οποίο δεν έχει ξεπεράσει την κρίση στην οποία βρέθηκε ύστερα από τη νίκη της αντεπανάστασης.
Τα προβλήματα αυτά δεν τρομάζουν ούτε πτοούν κομμουνιστικές, συνεπείς αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις και οργανώσεις. Αλλωστε, κατά το κοινώς λεγόμενο, «μαθημένα τα βουνά απ' τα χιόνια». Η απόφαση να τα αντιπαλέψουν ειλημμένη και αυτονόητη. Είναι σίγουρο πως στην πορεία του χρόνου και των εξελίξεων, που θα είναι ραγδαίες, ολοένα και περισσότερες δυνάμεις θα κατανοούν το αναγκαίο του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού περιεχομένου και προσανατολισμού της πάλης τους και με ταξική πυξίδα θα χαράξουν ρότα σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό, έως τη νίκη, που δεν είναι άλλη απ' την ανατροπή του και την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας.
Feeds
«Χαίρομαι που δεν είμαστε πουθενά με το ΚΚΕ μαζί» 
