Ο κύριος Αρναούτογλου ανακηρύχτηκε σε κάποια από τις «λαμπερές» μαζώξεις που συνηθίζονται στο Μέγαρο Μουσικής σαν τηλεοπτική «περσόνα» της χρονιάς.

Απ' όσο έχουμε πληροφορηθεί, πρόκειται για τον κύριο που παρουσιάζει διάφορες «ψυχαγωγικές» εκπομπές στο «Μέγκα», όπου το κοινό καλείται να απαντήσει σε ερωτήσεις γνώσεων όπως: «Με ποια ταχύτητα βγαίνει το κέτσαπ από το στόμιο του μπουκαλιού»...

Επίσης σε αυτές τις εκπομπές ο κ. Αρναούτογλου συνηθίζει να κρατά άσβεστο το ενδιαφέρον των τηλεθεατών, παίζοντας... τουρτοπόλεμο με τους καλεσμένους του και... γιαουρτώνοντας ο ίδιος τον εαυτό του.

Αλλά, εκεί που πραγματικά ο τηλεοπτικός ανήρ έχει εισάγει νέα πρωτοπόρα τηλεοπτικά ήθη είναι σε ό,τι αφορά την εβδομαδιαία παρακολούθηση (με ειδικά ρεπορτάζ) των ερώτων μιας... αγελάδας (μασκότ της εκπομπής του) με παρακείμενους ταύρους του διπλανού αλωνιού (όπου προφανώς σταβλίζεται και η γνωστή φοράδα)...

*

Κατόπιν της παραπάνω προσφοράς στα τηλεοπτικά πράγματα του τόπου, είναι προφανές ότι ο κ. Α ρναούτογλου αξίζει δικαιωματικά το μετάλλιο που έλαβε. Οσο για τους ιδιοκτήτες των καναλιών και δη του «Μέγκα» (Μπόμπολας, Λαμπράκης, Βαρδινογιάννης) φαίνεται ότι επιτελούν - κι αυτοί - επάξια το έργο που τους ανέθεσε η κοινωνία. Το να πουλάς τη βλακεία με τη σέσουλα και μετά να τη βραβεύεις κιόλας, είναι μια κατεξοχήν πολιτική πράξη, ενδεικτική της ευφυίας ενός κοινωνικο-οικονομικού συστήματος, στο οποίο η αποβλάκωση των πολλών είναι η προϋπόθεση του θησαυρισμού των λίγων.

*

Αλλωστε η απαστράπτουσα άρχουσα τάξη μας, γνωρίζει ότι τα κανάλια της είναι ίσως το σοβαρότερο μέσο που διαθέτει στο σύγχρονο κόσμο, για να διευκολύνει την ευόδωση των υποθέσεών της. Κι όταν κάποιος κάνει καλά τη δουλιά που του έχει ανατεθεί από τα αφεντικά, όποιος δηλαδή πετυχαίνει υψηλά «νούμερα» αποχαύνωσης, αξίζει επαίνους, βραβεία και «καταξίωση».

Επ' αυτού, έχει μιλήσει και ο Ε. Λεμπέσης με τη μελέτη του: «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω»...