Κύριοι έχετε ταξιδέψει ποτέ με ψιλόβροχο, βράδυ (όχι πως μέρα και με καλοκαιρία είναι καλύτερα, αλλά λέμε τώρα) στην εθνική οδό Αθηνών - Πατρών - Πύργου; Κι αν έχετε ταξιδέψει, έχετε αποτολμήσει αυτό το ταξίδι με κανονικό αυτοκίνητο, από αυτά που έχουν οι κανονικοί άνθρωποι, κι όχι με κείνα τα τεθωρακισμένα οχήματα που κυκλοφορούν οι θεράποντες του δημόσιου βίου (και τα οποία - μεταξύ μας - είναι ό,τι πρέπει για τέτοιους δρόμους);

*

Εχετε ρωτήσει τον καημένο το σοφέρ σας (ή κι εσείς οι ίδιοι αν οδηγείτε) πώς καταφέρνει να... μαντεύει (μέτρο το μέτρο!) τι μπορεί να κρύβεται στο θαμπό σκοτάδι αυτού του δρόμου; Εχετε αναρωτηθεί τι σημαίνει πολιτική ευθύνη; Εχει κανείς την ευθύνη για το γεγονός ότι σε ένα δρόμο που αναγκάζεται να τον διασχίζει η μισή Ελλάδα τις γιορτές και η άλλη μισή το καλοκαίρι, όχι διαζώματα δεν υπάρχουν, όχι φωτισμός, αλλά ούτε καν διαγραμμίσεις!!

*

Εχετε κύριοι κάποια ευθύνη - εκτός από το να μαζεύετε δεκαετίες τα λεφτά στα διόδια και να τα δίνετε στους εργολάβους - που κάθε στροφή του είναι και μια καρμανιόλα; Εχετε βρεθεί ποτέ στον κίνδυνο να μεταφέρετε το παιδί σας σε ένα δρόμο, που σε κάθε σημείο του, τα φώτα τού (επίσης) δυστυχή που έρχεται από απέναντι, γίνονται ένα με τη γλίτσα που τινάζει ο μπροστινός στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σας, και όλα μαζί μετατρέπονται σε... «μαύρη είν' η νύχτα στα βουνά»;

*

Ρωτήσατε ποτέ τους οδηγούς των ΚΤΕΛ και του κόσμου που μετακινείται με τα λεωφορεία, πόσες φορές παίζουν τη ζωή τους κορόνα - γράμματα σ' αυτά τα 300 χιλιόμετρα; Εν ολίγοις, σε ένα δρόμο που συνδέει την «ισχυρή Ελλάδα» (τρομάρα σας) με τον «έξω κόσμο» από το λιμάνι της Πάτρας, σε ένα δρόμο που η προσπέραση του προπορευόμενου φορτηγού (πρέπει να) θεωρείται ρώσικη ρουλέτα, σε ένα δρόμο που είναι σπαρμένος με εικονοστάσια, υπάρχει κάποιο σημείο του που να μη συγκρούεται μετωπικά η ζωή του ανθρώπου με την ανυπαρξία της ελάχιστης «τσίπας» (αν σας λέει κάτι η λέξη) από μέρους σας;