Χτες η "Ελευθεροτυπία" παρουσίασε μια, όπως αναφέρει, διαμάχη στις παρυφές των καρδιολογικών κλινικών και ιδιαίτερα στο Αιμοδυναμικό Εργαστήριο του νοσοκομείου.

Η ιστορία - όπως παρουσιάστηκε - έχει ως εξής: Οι διευθυντές της Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής στρέφονται ενάντια στο διευθυντή, με προσωποπαγή θέση, του Αιμοδυναμικού Εργαστηρίου. Ο διευθυντής του Αιμοδυναμικού Εργαστηρίου, ένας από τους πιο έμπειρους "αιμοδυναμιστές" στην Ελλάδα, περιορίστηκε, απ' ό,τι φαίνεται σε ρόλο - θεατή των τεκταινομένων και με έγγραφό του προς τη διοίκηση του νοσοκομείου καταγγέλλει, μεταξύ των άλλων, τη "διεξαγωγή πειραματικών μελετών σε αρρώστους παρά πάσα έννοια δεοντολογίας και ανθρωπιάς", καθώς και "κατευθυνόμενη χρησιμοποίηση υλικών".

***

Κι αν ένα τέτοιο θέμα - γνωστό στους αρμοδίους εδώ και καιρό - δεν αντιμετωπίζεται, σε τι αποσκοπεί η αδράνεια της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας;

Πέρα από τους όποιους ανταγωνισμούς σε διάφορα επίπεδα λειτουργιών των δημόσιων νοσοκομείων, καθώς και σε επίπεδο επιστημόνων, η νέα περίπτωση καταδεικνύει μια άλλη πλευρά, που απέβη τελικά σε γάγγραινα για το ΕΣΥ: Της μη τακτοποίησης του θέματος της σχέσης πανεπιστημιακών γιατρών με τα δημόσια νοσοκομεία.

Η ένταξη των πανεπιστημιακών - όπως και των στρατιωτικών - γιατρών έμεινε γράμμα κενό. Από κει και πέρα άρχισαν όλες οι παρενέργειες που ανακυκλώνονται στο διάβα της λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων.

Ολες οι ηγεσίες του υπουργείου Υγείας εδώ και μια δεκαετία φάσκουν και αντιφάσκουν με αυτό το θέμα.

Και αυτό που μένει είναι να εμφανίζεται κάθε φορά μια παρενέργεια που γίνεται αναλώσιμο είδος και αποβαίνει σε βάρος των ασθενών.

Πρόκειται για καταστάσεις που όζουν και πληγές που θα συνεχίζουν να αφορμίζουν, όσο η ηγεσία του υπουργείου Υγείας θα συνεχίσει να στέκεται άναυδη και αδύναμη απέναντι σε μια λεόντεια λειτουργία, που ευνοεί τους πανεπιστημιακούς και καθηλώνει τους νοσοκομειακούς γιατρούς.

***

Γ. Μ.