Οι οφειλές προς το δημόσιο και το ΙΚΑ δε στοιχειοθετούν αιτία απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα. Την απόφαση αυτή πήρε το Δ' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) (επταμελής σύνθεση), αλλά λόγω μείζονος σημασίας παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου για οριστική κρίση.

Το Δ' Τμήμα του ΣτΕ με την υπ' αριθμό 249/1997 απόφασή του ανέτρεψε τη μέχρι τώρα νομολογία σ' αυτό το θέμα και έκρινε ότι μετά την ισχύ της Συνθήκης του Μάαστριχτ (1 - 11 - 1993) η επιβολή περιοριστικών μέτρων στην ελεύθερη έξοδο για τους οφειλέτες του δημοσίου και του ΙΚΑ κατέστησαν πλέον ανίσχυρες.

Σύμφωνα με το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, μπορεί να επιβληθεί το μέτρο της απαγόρευσης από τη χώρα μόνο για ποινικά αδικήματα και συγκεκριμένα:

• Οταν η απαγόρευση βασίζεται στην αποτροπή τέλεσης αξιόποινης πράξης και να έχει υπάρξει προηγούμενα απόφαση των ποινικών δικαστηρίων.
• Οταν έχει ασκηθεί ποινική δίωξη από εισαγγελέα.
• Τέλος, για λόγους δημόσιας υγείας με ατομική διοικητική πράξη.

Παράλληλα, το δικαστήριο έκρινε ότι δεν μπορεί να επιβληθεί το μέτρο της απαγόρευσης, όπως ίσχυε μέχρι τώρα, για λόγους δημοσίου συμφέροντος.

Στο ΣτΕ προσέφυγε πρόεδρος ανώνυμης εταιρίας στον οποίο είχε επιβληθεί το μέτρο της απαγόρευσης για οφειλές έξι εκατομμυρίων δραχμών στο ΙΚΑ.