Πρώτον, επιδιώκει να φέρει σύγχυση και να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη, για να βάλει εμπόδια στην ανάπτυξη του μετώπου αλληλεγγύης που διευρύνεται και, εάν μπορέσει, να στρέψει την κοινή γνώμη κατά των αγροτών, παρουσιάζοντάς τους σαν "πλεονέκτες", που προβάλλουν ανέφικτα αιτήματα, τα οποία δεν μπορούν να ικανοποιηθούν και θα ανατρέψουν τον προϋπολογισμό!

Δεύτερον, απευθύνεται στους ίδιους τους αγρότες και, παρουσιάζοντας ως ανέφικτη την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους, έχει ως στόχο να κάμψει το αγωνιστικό τους φρόνημα και να σπάσει τον αγώνα τους.

Ο τρίτος στόχος, είναι να δικαιολογήσει στην κοινή γνώμη την ανάλγητη αδιάλλακτη στάση άρνησης της κυβέρνησης για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των αγροτών.

Για να τα πετύχει όλα αυτά η κυβέρνηση προβάλλει, με όλα τα Μέσα προπαγάνδας που διαθέτει, έναν μπακάλικο - φουσκωμένο λογαριασμό, πλέον του ενός τρισεκατομμυρίου δραχμών, για να πείσει ότι είναι ανέφικτη η ικανοποίηση των αγροτικών αιτημάτων. Ετσι, ακόμα και το δάνειο των 40 δραχμών κατά κιλό βαμβακιού, που δίνει για να το πάρει πίσω αργότερα, η κυβέρνηση το παρουσιάζει σαν παροχή, όπως και τις ελάχιστες αποζημιώσεις που οφείλει ο ΕΛΓΑ να πληρώσει για τις καταστροφές των αγροτών. Εκεί που δε βάζει κανένα όριο, ο υπουργός Γεωργίας, είναι με τα χρέη των αγροτών που τα ανεβάζει σε 350 δισ. δραχμές συνολικά και υπολογίζει πως η ρύθμισή τους θα κόστιζε 300 δισ. δραχμές! Ομως, ο ίδιος ο Στ. Τζουμάκας ομολογεί πως από τα 350 δισ. χρέη, τα 200 είναι από τα υπέρογκα επιτόκια και τους τόκους υπερημερίας και μόνον τα 150 δισ. δραχμές είναι τα πραγματικά χρέη των αγροτών - χρέη, που, έτσι κι αλλιώς, δημιούργησε η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης. Αλλά, πέραν αυτού, η κυβέρνηση θέλει να αγνοεί πως με τη ρύθμιση θα χάσουν, απλώς, οι τράπεζες κάποια από τα υπέρογκα κέρδη που έχουν απομυζήσει από τους αγρότες. Πάνω απ' όλα, τα κέρδη των τραπεζών και των πολυεθνικών!

Χαρακτηριστικά για τους μπακάλικους λογαριασμούς που φορτώνει στους αγρότες η κυβέρνηση είναι και τα στοιχεία, που παρουσιάζει ο Στ. Τζουμάκας, για τις προωθούμενες ρυθμίσεις χρεών συνεταιριστικών οργανώσεων, οργανισμών του υπουργείου, άλλων εταιριών και ιδιωτών επιχειρηματιών, με τα οποίαπροσθέτει άλλα 120 δισεκατομμύρια δραχμές. Ολα αυτά τα χρέη είναι είτε χρέη της παρεμβατικής πολιτικής, που άσκησαν οι οργανώσεις για λογαριασμό των εκάστοτε κυβερνήσεων, είτε χρέη άμεσα κρατικών οργανισμών κλπ. και, ουσιαστικά, δεν αφορούν τους αγρότες και τις οργανώσεις τους, και η ρύθμιση, εφ' όσον γίνει τελικά, έχει σαν στόχο την εξυγίανση του χαρτοφυλακίου της Αγροτικής Τράπεζας...

Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και, συνολικά, το κόστος του προϋπολογισμού, για την ικανοποίηση των βασικών αιτημάτων των αγροτών, δεν ξεπερνά τα 130 - 150 δισεκατομμύρια δραχμές μαζί με την αύξηση της εξισωτικής αποζημίωσης 2.000 δραχμές κατά ζώο (συνολικά 26 δις) συν τα δύο δισεκατομμύρια δραχμές για στήριξη της τιμής της σταφίδας. Γιατί το κόστος, τόσο της μείωσης του αγροτικού ρεύματος, όσο και της μείωσης της τιμής του πετρελαίου κλπ., η κυβέρνηση μπορεί, αλλά δεν τολμά να το εξασφαλίσει από την ΠΕΣΙΝΕ που πληρώνει κάτω από το κόστος την ενέργεια, από τους εφοπλιστές που πληρώνουν τίποτα για πετρέλαιο τράνζιτ και φόρους, μπορεί να το εξασφαλίσει από τα ανεξέλεγκτα κέρδη των εμποροβιομηχάνων... που λυμαίνονται τους αγρότες. Αυτή είναι η πραγματικότητα που κρύβει η κυβέρνηση και προβάλλει τους φουσκωμένους μπακάλικους λογαριασμούς για να εξαπατήσει τον κόσμο και να τον στρέψει σε βάρος των αγροτών.

Σε κάθε περίπτωση, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι, αυτό καθ' αυτό, το κόστος, αλλά οι επιλογές της κυβέρνησης που υλοποιεί την καταστροφική πολιτική της ΕΕ, η οποία στοχεύει συνειδητά στο ξεκλήρισμα του μισού αγροτικού πληθυσμού!Η κυβέρνηση, στο όνομα του προϋπολογισμού που υπερασπίζεται, "φουσκώνει" σκόπιμα το λογαριασμό σε ένα δισεκατομμύριο, για να δικαιολογήσει την άρνησή της να ικανοποιήσει τα αιτήματα των αγροτών. Αιτήματα που θα ικανοποιούσε ακόμα κι αν είχαν κόστος 5 τρισ., αρκεί και μόνο να μην ήταν αιτήματα που κινούνται σε μια λογική εκτός πλαισίου Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Κι αυτό είναι το πρόβλημά της. Δε θέλει να ξεφύγει ρούπι από την πολιτική των Βρυξελλών. Δεν την ενδιαφέρει, ωστόσο, ότι πρόκειται για ζήτημα ζωής που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες. Και πως, όποιο κι αν είναι το κόστος, θα όφειλε ως εθνική κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά τους, να στηρίξει και το εισόδημα και την αγροτική παραγωγή, για να μπορέσουν οι αγρότες να συνεχίσουν, για να μην ερημώσουν τα χωριά και μετατραπούν σε "ζώνες φτώχειας" ολόκληρες περιοχές της χώρας λόγω ξεκληρίσματος των αγροτών.

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το ψέμα για να δικαιολογήσει τις αντιλαϊκές ταξικές επιλογές της. Αυτές τις σκληρές ταξικές επιλογές της υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και της ολιγαρχίας και σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών, των εργαζομένων, των επαγγελματοβιοτεχνών και, γενικότερα, των πραγματικών συμφερόντων της χώρας, υπερασπίζεται η κυβέρνηση.. Αυτήν, όμως, την καταστροφική πολιτική οφείλουν να ανατρέψουν με τους αγώνες τους οι εξεγερμένοι αγρότες και όλοι οι εργαζόμενοι με τους δυναμικούς συντονισμένους αγώνες τους. Στο μονόδρομο του Μάαστριχτ και του Προγράμματος "Σύγκλισης", της ΚΑΠ και της ΓΚΑΤΤ, που υλοποιεί η κυβέρνηση, ο μονόδρομος των αγροτών, όλων των εργαζομένων, είναι οι κοινοί συντονισμένοι αγώνες τους, που καμιά αποπροσανατολιστική επιχείρηση της κυβέρνησης δεν μπορεί να υπονομεύσει.

Γιάννης ΖΑΓΓΑΝΑΣ