Παρά την ένταση, την κούραση, το ξενύχτι και τις άσχημες καιρικές συνθήκες, η ζωή στα μπλόκα είναι ένα πραγματικό γλέντι.

Ανθρωποι μαθημένοι να ζουν στο ύπαιθρο, έντονα εκδηλωτικοί και εξωστρεφείς, οι αγρότες. Το πρώτο που καταλαβαίνει κανείς συζητώντας μαζί τους είναι ότι ανεξάρτητα από το "χρώμα" της κομματικής τους τοποθέτησης, είναι ενωμένοι. Πειράγματα μεταξύ τους, καλαμπούρια, ζωηρές συζητήσεις, τσίπουρο και μουσικές από τα κασετόφωνα, με τα κλαρίνα να κυριαρχούν, αλλά και στιγμές περισυλλογής και προβληματισμού.

Το ζουν αυτό που κάνουν και φαίνεται σε όλες τις εκδηλώσεις τους. Δε θέλουν να σκέφτονται καν ότι υπάρχει περίπτωση να φύγουν χωρίς να είναι νικητές. Ομως, το μεγαλύτερο πρόβλημά τους - όσο και αν ακούγεται παράξενο - δεν είναι το τώρα. Τους απασχολεί πολύ περισσότερο το αύριο. Στο μυαλό τους φαίνεται ότι αρχίζει να παίρνει θέση η αναγκαιότητα ριζικής αλλαγής και πως πρέπει να συμβάλουν κι αυτοί. Αυτό είναι ίσως το πλέον σημαντικό και ταυτόχρονα έντονα ελπιδοφόρο.