Υπάρχει μια παλιά γνωστή παροιμία που λέει "πέσμου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι". Από την άλλη μεριά είναι γνωστό ότι αυτός που δολοφονεί έχει "ιδιότητα": Είναι δολοφόνος. Αυτός που τρομοκρατεί έχει "ιδιότητα": Είναι τρομοκράτης. Αυτός που ματοκυλά αθώους είναι σφαγέας. Ολες αυτές τους τις "ιδιότητες" επέδειξαν, για μια ακόμα φορά, οι Αμερικανοί στον Περσικό Κόλπο. Για μια ακόμα φορά η θηριωδία και ο εγκληματικός χαρακτήρας του ιμπεριαλισμού άφησε κατά μέρος τα προσχήματα και με τη μόνη γλώσσα που ξέρει, τη γλώσσα των κανονιοφόρων του θανάτου, έθεσε σε εφαρμογή τις "αξίες" της "νέας τάξης". Την ίδια ώρα οι ΗΠΑ φρόντισαν να δικαιολογήσουν την επίθεση κατά του Ιράκ, λέγοντας ότι οι ενέργειές τους υπαγορεύονται από λόγους προστασίας της Τουρκίας. Κάλεσαν, μάλιστα, τους συμμάχους τους - μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα (!) - να τους βοηθήσουν, γιατί η Τουρκία έχει "ρόλο - κλειδί" στην περιοχή...

Εμείς δε θα ισχυριστούμε ότι η αναζήτηση της "φιλίας" των ΗΠΑ, η ζητιανιά μιας καλής κουβέντας της Ουάσιγκτον για την Ελλάδα, συνιστά ενσυνείδητη παράκληση του δικομματισμού, ώστε να γίνει δεχτός, ως συνένοχος, στα δολοφονικά τους παιχνίδια. Σε κάθε, όμως, περίπτωση αυτή η στάση - και δεν πρόκειται για ισχυρισμό, αλλά για τραγική πραγματικότητα - συνιστά μνημείο υποταγής και υποτέλειας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αυτή η τακτική τού να κλείνεις τα μάτια στο έγκλημα. Να παρακαλάς για να γίνεις εσύ το προκεχωρημένο φυλάκιο του ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Να πολιτεύεσαι με "όραμα" τη συμμετοχή σου στο παιχνίδι των ιμπεριαλιστικών τυχοδιωκτισμών και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή. Να ψεύδεσαι, εμφανίζοντας τους υπεύθυνους για την κατάσταση που βρίσκονται τα λεγόμενα εθνικά θέματα ως σωτήρες, συνιστά εθελοδουλία και διεστραμμένη εμμονή στην εξάρτηση.

Αυτή τους την "ιδιότητα", του εθελόδουλου, δεν μπορούν να κρύψουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ούτε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Και ο λόγος είναι απλός: Βασικό στήριγμα για τη διατήρηση της πολιτικής εξουσίας της άρχουσας τάξης στη χώρα, βασικό "ατού" των πολιτικών υπαλλήλων της ολιγαρχίας για τη διατήρηση των θέσεών τους, είναι ακριβώς η συντήρηση και ενίσχυση της εξάρτησης του τόπου. Με τίμημα το μέλλον του τόπου. Με τίμημα τις ίδιες τις ανθρώπινες αξίες. Ας το λάβει υπόψη του ο ελληνικός λαός και ας τους"ανταμείψει". Η 22 του Σεπτέμβρη είναι μια καλή ευκαιρία.