Η έκκληση αυτή των εννέα, όλων κι όλων, λέξεων έγινε προχτές από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κ. Παπαρήγα σε βιομηχανικούς εργάτες της Αθήνας και σχολιάστηκε ποικιλότροπα και από πολλούς.

Δεν πρόκειται, φυσικά, για στενά κομματικόσύνθημα, και μάλιστα προεκλογικό. Πρόκειται για μια έκκληση, που - υπό τις σημερινές συνθήκες - ενδιαφέρει σχεδόν εξ ίσου τον εργάτη, τον άνεργο, τον μισθωτό, και τον συνταξιούχο, με τον αγρότη, το μικρομεσαίο και το μεσοαστό.

Διότι, όλοι, πια, κινδυνεύουν!

Ας πούμε, όμως, τα πράγματα με το όνομά τους, - όπως άλλωστε, το επιβάλλουν οι περιστάσεις.

Η οποία "νέα τάξη", - όπως όλες οι αντεπαναστάσεις - προκειμένου να εδραιώσει την εξουσία της επί των λαών και επί των εργαζομένων, χρησιμοποιεί, κατά περίπτωση, κάθε μέσο:

Τις ένοπλες επεμβάσεις, τους οικονομικούς αποκλεισμούς, τις ληστρικές επιδρομές, τις εθνικές εκκαθαρίσεις, τους ακήρυχτους πολέμους, τις γενοκτονίες, τη διαρπαγή των πρώτων υλών, τη διπλωματία των κανονιοφόρων και των πυραύλων, - ακόμη και τους επιθετικούς μηχανισμούς του ΝΑΤΟ.

Η διάλυση του γιουγκοσλαβικού κράτους διά των όπλων, οι τυχοδιωκτισμοί στον Περσικό, η γενοκτονία των Κούρδων, η επέμβαση στη Σομαλία, η υπονόμευση των ειρηνευτικών συνομιλιών επί του Παλαιστινιακού, η ένταση στο Αιγαίο και στην Κύπρο, ο αποκλεισμός του Ιράκ και της Κούβας κτλ. κτλ. είναι καρπός της "νέας τάξης"...

Οπου μπορεί, - όπως στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για παράδειγμα - χρησιμοποιεί "ειρηνικά μέσα". Δηλαδή,προκειμένου να αφαιρέσει από τους λαούς, όσα με αγώνα και αίμα κέρδισαν, χρησιμοποιεί τους νόμους, τις οδηγίες, τα "εθνικά" κράτη, τα "προγράμματα σύγκλισης", τους "στόχους του Μάαστριχτ", τη "Λευκή Βίβλο", τα "διευρωπαϊκά δίκτυα", τους "εξωμότες του εργατικού κινήματος" και τα ψευδεπίγραφα "σοσιαλιστικά κόμματα".

Απειλεί, πια, εκτός από τους εργάτες, τους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους, και όλα τα μικρά και μεσαία αστικά στρώματα, - όπως απειλεί και τα μικρά και μεσαία αγροτικά νοικοκυριά.

Βιοτέχνες, επαγγελματίες, έμποροι, καταστηματάρχες, ελεύθεροι επαγγελματίες, επιστήμονες, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, ακόμη και στρατιωτικοί και αστυνομικοί, χάνουν καθημερινά μαγαζιά, στέγη, εργασία, εισοδήματα, ασφάλεια, αγοραστική δύναμη, περίθαλψη και προοπτική.

Και μ' αυτό ξηλώνουν τα πάντα: Εργασιακές εγγυήσεις, ασφαλιστικά και υγειονομικά κεκτημένα, απασχόληση, συνταξιοδοτικό, δημόσια περιουσία, παραγωγικό ιστό, - τις ίδιες τις κοινωνικές δομές...

Κι αυτός είναι ο λόγος, που, σ' αυτές τις εκλογές, όχι μόνο οι εργάτες και οι μισθωτοί γενικά, αλλά και τα μικρά και μεσαία αστικά στρώματα, θα πρέπει να ψηφίσουν με ταξικά και πολιτικά κριτήρια!