Μια γροθιά στο στομάχι των σχεδιαστών του εκσυγχρονισμού στην υγεία αποτελεί η παραίτηση από το ΕΣΥ του γιατρού Ζαχαρία Ουρανού. Ενός γιατρού, που, κατά γενική ομολογία, χαίρει εκτιμήσεως μεταξύ των συναδέλφων του και του κόσμου, αγωνίστηκε για το ΕΣΥ, υπήρξε πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ.

Μετά από 21 χρόνια υπηρεσιών στον ασθενή, ο γιατρός Ζ. Ουρανόςκαταθέτει τη συμπυκνωμένη πίκρα της "προδομένης επανάστασης", όπως είπε στο "Ρ", και επιλέγει το δρόμο της "αξιοπρέπειας και της ειλικρίνειας" εκτός δημόσιου τομέα, όπως αναφέρει στην επιστολή παραίτησης προς τον υπουργό.

Είναι μια επιστολή με πολλούς αποδέκτες. Κύριοι αποδέκτες είναι εκείνοι που ενδιαφέρονται ακόμα και θεωρούν την υγεία ως φυσικό δικαίωμα του πολίτη, που προστατεύεται απ' το Σύνταγμα και την αποκλειστική ευθύνη την έχει η πολιτεία.

Η επιστολή του Ζ. Ουρανού αποκτά ευρύτερη πολιτική σημασία. Οποιες αντιρρήσεις κι αν έχει κανείς, δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει το δραματικό χαρακτήρα αυτής της απόφασης.

Γι' αυτό και ο "Ρ" θα δημοσιεύσει ολόκληρη την επιστολή, η οποία έχει ως εξής:

"Κύριε υπουργέ Υγείας,

Με πολλή περίσκεψη και υπό συνθήκες ολοσχερούς διάψευσης των προσδοκιών μου για ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας στην υπηρεσία των λειτουργών του και του λαού, αποφάσισα να υποβάλω την παραίτησή μου από τον κλάδο των γιατρών του ΕΣΥ. Η βίαιη αποχώρησή μου από αυτό που σήμερα αποκαλείται "Εθνικό Σύστημα Υγείας" είναι μια συμβολική πράξη αντίστασης, μια πράξη στοιχειώδους αυτοπροστασίας από:

• Ενα σύστημα κατεδάφισης αρχών και αξιών.
• Ενα σύστημα, που ασελγεί βάναυσα σε βάρος κάθε συνειδητού λειτουργού της Υγείας.
• Ενα σύστημα, που συντηρεί και αναπαράγει την αθλιότητα της δημόσιας περίθαλψης.

Η απροσχημάτιστη συμβολή του επίσημου κράτους στην ανεξέλεγκτη δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα της περίθαλψης έχει ακυρώσει οριστικά κάθε προοπτική ανάπτυξης του Δημοσίου Τομέα της Υγείας.

Το σημερινό ΕΣΥ είναι τελείως διαφορετικό εκείνου που πίστεψε μια ολόκληρη γενιά γιατρών, που αγωνίστηκε για την υλοποίησή του, που υπηρέτησε με πάθος, με συνέπεια και ανιδιοτέλεια. Αποτολμώ μια επισφαλή και αβέβαιη απόδραση από ένα σύστημα Υγείας, που έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του, ένα σύστημα κοινωνικής και ηθικής απαξίωσης των γιατρών, ένα σύστημα στρεβλό και παραμορφωμένο από αλόγιστες πολιτικές παρεμβάσεις των τελευταίων χρόνων. Το άλλοτε "Εθνικό Σύστημα Υγείας" έχει μετασχηματιστεί σταδιακά σε μηχανισμό εξαπάτησης των πολιτών, σε πεδίο αλλοτρίωσης των γιατρών και των άλλων λειτουργών της Υγείας. Παραιτούμαι από το ΕΣΥ, σαν εξέγερση στην πολιτική εκείνη, που υποτιμά συστηματικά τις προσφερόμενες υπηρεσίες κάθε συνειδητού και υπεύθυνου γιατρού στο σύστημα, που πριμοδοτεί και καταξιώνει την εκμετάλλευση της υγείας του λαού, που εξωθεί τους γιατρούς στην αλλοτρίωση. Η κρίση που διέρχεται σήμερα το υγειονομικό μας σύστημα είναι βαθύτερη της προ ΕΣΥ περιόδου".

"Η Υγεία, συνεχίζει ο Ζ. Ουρανός, από πρώτη στην ιεράρχηση των κυβερνητικών προτεραιοτήτων, όπως χαρακτηριστικά έχει εξαγγείλει για πρώτη φορά ο Α. Παπανδρέου, έχει περιέλθει στην έσχατη βαθμίδα αυτών των ιεραρχήσεων.

Ο,τι θετικό είχε το ΕΣΥ, στην έναρξη της εφαρμογής του, έχει ενσωματωθεί και έχει απορροφηθεί στο πλαίσιο του εκμεταλλευτικού μας συστήματος. Η αντίληψη για την Υγεία, ως θεμελιώδους, κοινωνικού δικαιώματος των πολιτών και ως κοινωνικής υποχρέωσης του κράτους, έχει και πάλι αντικατασταθεί, και μάλιστα κατά τρόπο εντονότερο, από την ακραία επαγγελματική αντίληψη της παροχής υπηρεσιών υγείας, από τη νέου τύπου εμπορευματοποίηση της υγείας, από τον εξανδραποδισμό των σχέσεων γιατρών και αρρώστων.

Η ειρηνική επανάσταση που επιχειρήθηκε για μια ισότιμη, υψηλού επιπέδου περίθαλψη στον Ελληνα πολίτη, ανεξάρτητα από την κοινωνική του θέση ή την οικονομική του κατάσταση, είναι σήμερα μια προδομένη επανάσταση. Απαράδεκτες πολιτικές επιλογές των τελευταίων χρόνων έχουν μετατρέψει το ΕΣΥ σε "Εθνικό Σύστημα οικονομικών, πολιτικών και στενά ιατρικά συμφερόντων", ένα σύστημα που εκδιώκει τους άξιους λειτουργούς της Υγείας από τις τελευταίες εστίες υπεράσπισης του Εθνικού Συστήματος Υγείας".

"Σήμερα, αναφέρει ο Ζ. Ουρανός, δεκατρία περίπου χρόνια από την εφαρμογή του ΕΣΥ, αυτό υπάρχει ακόμη μόνο στις καρδιές κάποιων λειτουργών της Υγείας, που νυχθημερόν υπερβάλλουν εαυτούς για να καλύψουν τις τραγικές ελλείψεις του συστήματος. Ο γιατρός του ΕΣΥ που "πολύ αγωνίστηκε, πολύ πικράθηκε, πολύ έλπισε", για να θυμηθούμε τα λόγια του Ν. Καζαντζάκη, ανηφορίζει τον Γολγοθά του, όσο επιμένει να έχει καρφωμένα τα μάτια στο χρέος, μέσα σ' ένα καθεστώς απίστευτης κρατικής ανικανότητας, αδιαφορίας και σήψης.

Παραιτούμαι από ένα σύστημα, όπου η αυστηρή προσήλωση ενός γιατρού σε αξίες και ιδανικά τον καθιστούν γραφικό απολίθωμα ενός ρομαντικού παρελθόντος, ξένο σώμα στους κόλπους του ίδιου του συστήματος. Ουδέποτε άλλοτε στην ιστορία των υγειονομικών μας πραγμάτων δεν υπήρξε τόσο εκτεταμένη εκπόρθηση και άλωση του δημοσίου τομέα της Υγείας από κακώς εννοούμενα ιδιωτικά συμφέροντα, όσο τα τελευταία χρόνια, και μάλιστα με άδηλες διευκολύνσεις επίσημων κρατικών φορέων. Η παραμονή ενός λειτουργού της Υγείας στο ΕΣΥ είναι σήμερα δυνατή μόνον κάτω από αλλεπάλληλους συμβιβασμούς, που τραυματίζουν το κύρος του, ευτελίζουν την αξιοπρέπειά του, ακρωτηριάζουν το χαρακτήρα του και υποβαθμίζουν την ποιότητα της ίδιας της ζωής του.

Αποποιούμαι της επονείδιστης μισθολογικής και βαθμολογικής μεταχείρισης, που επιφυλάσσει το κράτος στους γιατρούς του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Αρνούμαι να υποκύψω σε λογικές συμβιβασμών και υποχωρήσεων, σε άνομες και ανομολόγητες "χειραφετήσεις" του κράτους απέναντι στους γιατρούς του ΕΣΥ, μιας ενσυνείδητης πολιτικής στρουθοκαμήλου, που παραχωρεί τη συναλλαγή και την παραοικονομία ως αντιπαροχή στις δίκαιες συνδικαλιστικές διεκδικήσεις. Καταδικάζω δημόσια την πολιτική της καταρράκωσης του κύρους των γιατρών, ως ανεύθυνης πολιτικής από οπουδήποτε και αν προέρχεται και που είναι ευθέως ανάλογη του βαθμού ανικανότητας της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας. Επισημαίνω τη λίαν επικίνδυνη συνδικαλιστική απραξία των τελευταίων χρόνων, που είναι αναντίστοιχη με τα οξυμένα προβλήματα της υγείας και συμβατή με την έξαρση του ατομικισμού και την προϊούσα ενσωμάτωση στο σύστημα της εκμετάλλευσης.

Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, παραιτούμαι από ένα δημόσιο χώρο αναπόφευκτης αλλοτρίωσης προς αναζήτηση στον ιδιωτικό τομέα, εκείνων των ελάχιστων χώρων λιγότερης υποκρισίας και περισσότερης ευπρέπειας, αξιοπρέπειας και ειλικρίνειας. Θεωρώ χρέος μου να ζητήσω δημόσια συγγνώμη από όλους εκείνους τους γιατρούς της γενιάς μου και τους νεότερους, που πρωταγωνιστήσαμε σε μεγάλους και όμορφους αγώνες, με επίκεντρο την Υγεία και με όραμα την αξιοπρέπεια και το κύρος του Ελληνα γιατρού".

Και η επιστολή καταλήγει: "Η παραίτησή μου από το ΕΣΥ, ύστερα από 20 και πλέον χρόνια αμιγούς νοσοκομειακής προσφοράς, αγώνων και θυσίας, είναι η οδυνηρή διαπίστωση και παραδοχή της ολοκληρωτικής αποτυχίας του Εθνικού Συστήματος Υγείας".