Τα όρια δόμησης, η έγκριση, η επέκταση και η τροποποίηση στα σχέδια δόμησης των οικισμών στις πόλεις μπορούν να γίνουν μόνο με Προεδρικά Διατάγματα, σύμφωνα με δύο αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ). Ουσιαστικά, το ΣτΕ με αυτές τις αποφάσεις περιορίζει τις αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Στο ανώτατο διοικητικό δικαστήριο έγιναν δύο προσφυγές. Η μία από εκπρόσωπο του Κοινοτικού Συμβουλίου του Αγίου Γεωργίου Νηλείας Μαγνησίας και η άλλη από κάτοικο του οικισμού Αγίας Αννης της Νάξου. Οι προσφεύγοντες ζητούσαν να ακυρωθούν νομαρχιακές αποφάσεις με τις οποίες καθορίζονταν όρια οικισμού στην περίπτωση της Μαγνησίας και γραμμή δόμησης στον παραλιακό οικισμό της Νάξου.

Το Ε' Τμήμα του ΣτΕ με τις υπ' αριθμό 1712/1998 και 1757/1998 αποφάσεις του έκανε δεκτές τις προσφυγές, ακυρώνοντας τις νομαρχιακές αποφάσεις. Στο σκεπτικό του δικαστηρίου επισημαίνεται ότι το από 25-4-1989 Προεδρικό Διάταγμα που αναθέτει στους κατά τόπους νομάρχες να εγκρίνουν και να τροποποιούν τα σχέδια των οικισμών, είναι αντίθετο με το άρθρο 24, παρ. 2 του Συντάγματος.

Ωστόσο, η απόφαση του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου διευκρινίζει ότι οι αρμόδιοι υπουργοί μπορούν να αναθέτουν στους νομάρχες αρμοδιότητες που αφορούν θέματα τοπικού ενδιαφέροντος. Οταν πρόκειται, όμως, για οικισμούς που έχουν γενικότερο ενδιαφέρον, όπως για σχέδια και όρους δόμησης σε αρχαιολογικούς, παραδοσιακούς και τουριστικούς χώρους, καθώς και σε περιοχές προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, εξασφάλισης του ιδιαίτερου τοπίου και του φυσικού κάλους, τότε δεν μπορούν να αποφασίζουν οι νομάρχες.Στη συνέχεια το δικαστήριο αναφέρει ότι η έγκριση, η τροποποίηση και ο καθορισμός των όρων δόμησης θα πρέπει να γίνεται με Προεδρικά Διατάγματα και όχι από άλλα όργανα της διοίκησης (άρθρο 43 παρ. 2 του Συντάγματος). Ετσι, με αυτό το σκεπτικό το δικαστήριο έκρινε άκυρη την απόφαση του νομάρχη Μαγνησίας. Θα πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι η επίμαχη τοποθεσία είχε χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός.