Τα παγκόσμια προβλήματα με το νερό έφτασαν σε τέτοιο βαθμό, που ο ΟΗΕ αναγκάστηκε να ανακηρύξει "Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό" για να υπενθυμίζει ότι τα αποθέματά του (σ.σ. του πόσιμου) είναι πεπερασμένα. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών προβλέπει ότι η ανθρωπότητα θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα μέχρι το έτος 2025, εάν συνεχιστεί η κακή διαχείριση των υδάτινων πόρων.

Καθώς ο πληθυσμός της Γης συνεχίζει να αυξάνεται, οι ανάγκες πόσιμου νερού ολοένα και μεγαλώνουν, με αποτέλεσμα το 2025 η διαθέσιμη ποσότητα νερού για κάθε άτομο να περιοριστεί στο μισό από ό,τι είναι σήμερα. Ηδη η σημερινή ποσότητα είναι η μισή από ό,τι ήταν το 1960. Μόνο το 2,5% της συνολικής ποσότητας νερού που υπάρχει στη Γη είναι κατάλληλο για κατανάλωση. Το ένα τρίτο από αυτό προέρχεται από φυσικές υπόγειες πηγές, που είναι γνωστές ως υδροφόροι ορίζοντες, και τα υπόλοιπα δύο τρίτα βρίσκονται στους παγετώνες, τους πάγους των Πόλων, τα χιόνια και τα ποτάμια.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας (WMO) αναφέρει ότι τουλάχιστον το ένα πέμπτο των περίπου 6 δισεκατομμυρίων κατοίκων του πλανήτη δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό, ενώ τουλάχιστον οι μισοί ζουν υπό συνθήκες ελλιπούς υγιεινής. Παράλληλα τα αποθέματα των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων εξαντλούνται γρηγορότερα από ό,τι η φύση μπορεί να τα αντικαταστήσει. Η WMO χαρακτηρίζει την κατάσταση "ωρολογιακή βόμβα" και περιγράφει τη διείσδυση τοξικών ουσιών που μολύνουν τους υδροφόρους ορίζοντες σαν "χημική ωρολογιακή βόμβα" που απειλεί την ανθρωπότητα.

"Ακούγεται πολύ συχνά ότι στην τρίτη χιλιετία οι πόλεμοι θα γίνονται για το νερό. Ας ενεργήσουμε τώρα, για να προστατεύσουμε αυτό το πολύτιμο αγαθό, που μέχρι τώρα είχαμε υποτιμήσει", δήλωσε πριν από μερικές βδομάδες ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν.

Πολλές χώρες και μεγάλες πόλεις, με πληθυσμό άνω των 10 εκατομμυρίων κατοίκων, αντιμετωπίζουν ήδη ή θα αντιμετωπίσουν σύντομα έλλειψη νερού. Η Ινδία, με 900 εκατομμύρια κατοίκους, διέρχεται μια σοβαρή κρίση λόγω της έλλειψης πόσιμου νερού, σύμφωνα με την UNICEF. Εκατομμύρια άνθρωποι πλήττονται λόγω της έλλειψης, ενώ η οικονομία και η κοινωνική ανάπτυξη της χώρας εξαρτώνται από τη διαθεσιμότητα του νερού. Η Υπηρεσία Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών εκτιμά ότι μέχρι το 2000, οι 12 από τις 23 μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, με πληθυσμό άνω των 10 εκατομμυρίων κατοίκων, θα εξαρτώνται για τα αποθέματα νερού από τους υδροφόρους ορίζοντες. Ολες - εκτός του Λονδίνου - βρίσκονται σε αναπτυσσόμενες χώρες. Σύμφωνα με τη UNICEF και την Υπηρεσία Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΟΗΕ, η αντιμετώπιση της μόλυνσης των υδροφόρων οριζόντων από τα βιομηχανικά και γεωργικά απόβλητα είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, καθώς το μολυσμένο νερό προκαλεί χολέρα, διάρροια, τύφο και ηπατίτιδα Α - ασθένειες οι οποίες σκοτώνουν χιλιάδες ανθρώπους κάθε μέρα. Οι επισημάνσεις των διεθνών οργανισμών είναι ορθές. Δυστυχώς όμως σταματούν εκεί και δεν προχωρούν ούτε ένα βήμα παρακάτω. Δε μιλούν δηλαδή για το αδιέξοδο οικονομικό μοντέλο που έχει επιβληθεί στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, με αποτέλεσμα να υπάρχουν προβλήματα και στο νερό. Ούτε για την υπερεκμετάλλευση που υφίστανται και τη συνεπαγόμενη φτώχεια, με συνέπεια να αδυνατούν να αντιμετωπίσουν στοιχειωδώς προβλήματα τόσο βασικά για τη ζωή των κατοίκων τους και ουσιαστικά της ίδιας τους της ύπαρξης.