1. Η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας εξακολουθούν να εμπιστεύονται τα παιδιά του ελληνικού λαού στα χέρια "διεφθαρμένων" εκπαιδευτικών;

2. Πώς ο υπουργός Παιδείας, ενώ είχε τέτοια γνώμη για τους καθηγητές, εμπιστεύτηκε - με το νέο νόμο - και την προφορική βαθμολογία των μαθητών της Β και Γ Λυκείου; Δε φοβάται μήπως διευρυνθεί το πεδίο συναλλαγής, όταν όχι μόνο η μονάδα, αλλά και τα μόρια της τελικής βαθμολογίας παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην εισαγωγή στα ΑΕΙ - ΤΕΙ;

3. Οι κυβερνητικοί παράγοντες καλλιεργούν μια γενικευμένη καχυποψία των μαθητών και των οικογενειών τους, όλης της κοινωνίας, εναντίον των καθηγητών. Αναλογίζονται ποιες άμεσες αλλά και απώτερες συνέπειες θα έχει αυτή στη λειτουργία του σχολείου; Αγνοούν ότι η παιδαγωγική επιστήμη θεωρεί πρώτη αναγκαία προϋπόθεση, για να λειτουργήσει ένα σχολείο, να υπάρχουν σχέσεις εμπιστοσύνης και στενής συνεργασίας ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς;

4. Οι συνάδελφοι προϊστάμενοι Διευθύνσεων και Γραφείων, οι διευθυντές των σχολείων πρέπει να πάρουν θέση δημόσια για τις κατηγορίες που εκτόξευσαν οι κ. κ. Αρσένης και Πάγκαλος και να απαντήσουν στο δίλημμα:

α) Η να βεβαιώσουν και αυτοί ότι οι κατηγορίες των υπουργών είναι βάσιμες και στη συνέχεια να εκθέσουν ποιες ενέργειες έκαναν να προλάβουν, να εξαλείψουν τα συγκεκριμένα φαινόμενα ή να στείλουν, αν υπάρχουν, περιπτώσεις συναλλαγής και διαφθοράς στον αρμόδιο εισαγγελέα.

β) Η οι κατηγορίες είναι αβάσιμες και συκοφαντικές οπότε είναι υποχρεωμένοι να αποκαταστήσουν δημόσια το κύρος και την ηθική των καθηγητών. Στην περίπτωση που δεν το πράξουν είναι εκτεθειμένοι στα μάτια των συναδέλφων.

5. Μήπως το ότι η κυβέρνηση έχει αυτή τη γνώμη για τους καθηγητές σαφώς προϊδεάζει και για το ποιο θα είναι το είδος της προκαθορισμένης αξιολόγησης και πώς θα χρησιμοποιηθούν τα αποτελέσματά της;

6. Επειδή πολύς λόγος γίνεται για την "αγραμματοσύνη" των αποφοίτων του Λυκείου, ρωτάμε: Σε ποια επιστημονικά δεδομένα (συγκριτικές έρευνες κλπ. ) στηρίζουν έναν τέτοιο ισχυρισμό; Με ποια κριτήρια καθορίζουν το είδος και την ποσότητα των γνώσεων που είναι απαραίτητες; Πώς θα αξιολογήσουμε τα ποιοτικά στοιχεία της προσωπικότητας που διαμορφώνει το σύγχρονο δημόσιο σχολείο;

7. Τον σύγχρονο απόφοιτο με ποιας εποχής απόφοιτο τον συγκρίνουμε; Με αυτόν της εποχής του κ. Πάγκαλου, όταν από το εξατάξιο Γυμνάσιο αποφοιτούσαν 10 στους 100, ενώ σήμερα αποφοιτούν από το Λύκειο 75 στους 100;

8. Δεν εκφράζουμε ούτε πικρία ούτε αγανάκτηση προς τους υπουργούς Παιδείας και Εξωτερικών γιατί η κατανόηση, η επιείκεια, η μεγαλοψυχία των καθηγητών είναι αναγνωρισμένες επαγγελματικές ιδιότητες.

9. Ομως, οι δύο υπουργοί, ως πολιτικοί, γνωρίζουν ότι στη δημοκρατία τελικός σκοπός των πράξεων όλων, πολύ περισσότερο των πολιτικών, είναι ο καβαφικός "έπαινος της αγοράς". Γι' αυτό και εμείς, οι καθηγητές των δημόσιων σχολείων, με τη σειρά μας διατυπώνουμε προς την ελληνική κοινωνία, χάριν παιδιάς βέβαια, το ερώτημα διατυπωμένο με το "νέο" τύπο ερωτημάτων, στον οποίο το υπουργείο δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα:

"Με βάση τις πρόσφατες εμπειρίες σας, αν ο κ. Αρσένης και ο κ. Πάγκαλος, ως δημόσιοι λειτουργοί μετά το τέλος της θητείας τους, απολογούνταν στην εκκλησία της Αρχαίας Αθήνας, ποια θα ήταν η ετυμηγορία γι' αυτούς;

1. Επιδοκιμασία (δάφνινο στεφάνι).....

2. Αποδοκιμασία (ποινές).....

α) Χρηματικό πρόστιμο.....

β) Φυλάκιση.....

γ) Εξορία.....

δ) Θάνατος..... "

Οχι, για το ήθος των υπουργών δε θα υποβάλουμε ερώτημα.

Θανάσης ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ

Πρόεδρος Α ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Υ. Γ. Ισως όλα τα παραπάνω να είναι περιττά. Ισως αρκεί να πούμε ότι βασικός σκοπός της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, που είναι να βγαίνουν λίγοι απόφοιτοι και "καλοί" και εκ των προνομιούχων, έρχεται σε αντίθεση με την εμπεδωμένη δημοκρατική θέση των καθηγητών για μια Παιδεία δημόσια δωρεάν και ίση - κατά το δυνατόν - για όλους.

Αυτή είναι και η εξήγηση των βαθύτατα προσβλητικών επιθέσεων κατά του δημόσιου σχολείου και των καθηγητών.