Η έλλειψη οργάνων πάλης που θα ηγηθούν, θα συνενώσουν και θα καθοδηγήσουν τους αγώνες των αγροτών - οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ, είναι συμβιβασμένες και ξεπουλημένες κι αντί να οργανώνουν την πάλη της αγροτιάς, παίζουν το ρόλο του υπονομευτή των αγώνων της και του βαστάζου της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης - ανάγκασε τους αγρότες να δημιουργήσουν τα δικά τους όργανα, τις Συντονιστικές Επιτροπές Αγώνα (ΣΕΑ). Βασικό καθήκον των ΣΕΑ είναι η οργάνωση της πάλης των αγροτών σε επίπεδο χωριού, επαρχίας και νομού και της ΠΑΣΕ σε Πανθεσσαλικό επίπεδο.

Η ίδια η διαδικασία συγκρότησης των ΣΕΑ έφερε στο προσκήνιο τη βάση των αγροτών, που έπαιξε κυρίαρχο ρόλο. Αναπτύχθηκε στη συνέχεια μια πρωτοφανής δημοκρατική λειτουργία στα μπλόκα, καθ' όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων. Ταυτόχρονα αναπτύχθηκε η συλλογικότητα, αλλά και η αυστηρή πειθαρχία των αγροτών στις αποφάσεις των ΣΕΑ και των ΣΕΑ στις αποφάσεις της ΠΑΣΕ.

Στη διάρκεια των πολυήμερων αγώνων, κάθε κρίκος (μπλόκο, ΣΕΑ) έλυνε προβλήματα του δικού του χώρου με κάποια αυτοτέλεια, πειθαρχώντας, όμως, σε ό,τι αφορούσε σε θέματα συντονισμού της κινητοποίησης, στις αποφάσεις της ΠΑΣΕ. Μ' αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε ένα κλίμα εμπιστοσύνης των αγωνιζόμενων αγροτών στα όργανα που οι ίδιοι ανέδειξαν και ταυτόχρονα αυτά τα όργανα δεν προχωρούσαν σε καμιά ενέργεια χωρίς να πάρουν υπόψη τους τις διαθέσεις και τις γνώμες των αγροτών που βρίσκονταν στα μπλόκα.

Από κει και πέρα, οι αποφάσεις - κι επειδή ήταν απόσταγμα και αποτέλεσμα συλλογικής, δημοκρατικής διαδικασίας και παρέμβασης - αποτελούσαν απαράβατο νόμο για κάθε αγρότη που πάλευε στα μπλόκα.

Φυσικά, τ' αγροτικά στελέχη, μέλη της ΠΑΣΕ που πρόσκεινται στο ΚΚΕ, στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, με διαφορετικό τρόπο προσεγγίζουν το θέμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και δεν κρύβουν αυτές τις διαφορές,αλλά - όπως φαίνεται και από τις ομόφωνες ανακοινώσεις - υπάρχει συναντίληψη για την ανάγκη να ενταθεί η πάλη της αγροτιάς, ώστε ν' αντιμετωπιστούν, όσο είναι δυνατόν, τα προβλήματα που δημιουργεί η πολιτική της ΕΕ, με την ΚΑΠ και την ΓΚΑΤΤ.

Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι η οξύτητα των προβλημάτων ένωσε τη βάση της αγροτιάς στον αγώνα κι αυτή η ενότητα επέβαλε και την ενότητα στην κορυφή, στις ΣΕΑ και στην ΠΑΣΕ. Κι αντιστρόφως, η σύμπνοια, η ομοφωνία στις αποφάσεις, η αταλάντευτη επιμονή στον αγώνα που αναπτύχθηκαν στις ΣΕΑ και στην ΠΑΣΕ, "επέβαλαν" την πειθαρχία, την αποδοχή και την εμπιστοσύνη στη βάση της ενωμένης αγωνιζόμενης αγροτιάς.

Η λειτουργία και η δράση της ΠΑΣΕ και των ΣΕΑ αποτελεί αγωνιστική παρακαταθήκη για τους αγρότες της Θεσσαλίας κι ολόκληρης της χώρας, μια εμπειρία που πρέπει να μελετηθεί από το αγροτικό κίνημα για να εξαγάγει χρήσιμα συμπεράσματα και για τους αγώνες που ακολουθούν στο αμέσως επόμενο διάστημα και γενικότερα στο μέλλον, αφού η πάλη της αγροτιάς θα είναι μακρόχρονη, μέχρι ν' ανατραπεί η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Ομως, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να παραιτηθούν οι αγρότες από την πάλη τους για ν' αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης σ' όλη την κλίμακα του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος - πρωτοβάθμιες, δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις - υπέρ των συνεπών, ταξικών δυνάμεων, ώστε και τα "θεσμοθετημένα" όργανα ν' ανταποκριθούν στο ρόλο και στην αποστολή τους. Ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία το βάρος πρέπει να δοθεί στη μαζικοποίηση και ενδυνάμωση των πρωτοβάθμιων αγροτικών συλλόγων,που καλούνται να παίξουν κυρίαρχο ρόλο στην πάλη για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος της αγροτιάς σ' όλες τις βαθμίδες του.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ