Στάσ' λίγου, ουρέ παληκάρ'. Χαζοί είνι οι αγρότις τσ' Θισσαλίας για να παένι σαν τα ζα στου δρόμου που βγάζ' στου γκριμό; Γκαφάλια είνι για να δεχτούν να τσ' ξεριζώστι απ' του χωράφ' κι τη στάν' κι να μείνουν χωρίς δλιά κι πεινασμέν'; Καθυστερημένος είσι ισύ κι όλου του ντουβλέτι σ', που θέλιτι να τσ' στριμώξτι στη στρούγκα τσ' ΕΟΚ για να τσ' αρμέγουν οι Βρυξιλλιώτις.

Ο "λεβεντόγερος" της κυβέρνησης κι εσχάτως "κηπουρός της εκσυγχρονιστικής Σημιτικής αυλής", υπουργός Δικαιοσύνης, έβρισε χυδαία τους Θεσσαλούς αγρότες, χαρακτηρίζοντάς τους γαϊδούρια και φασίστες.

Γιατί, ρε μπάρμπα; Επειδή δεν προσκυνάν, όπως ισύ, τ' αφεντικά; Επειδή δεν ξεχνάν από ποια φύτρα ήρθαν σ' αυτό τον κόσμο και παλεύουν για του δίκιου; Επειδή δεν ξημεροβραδιάζοντι στα μπουζούκια με τις ξεμπλέτσουτες και δε στρογγυλοκάθουντι στα σαλόνια του Βαρδινογιάννη, τ' Κουρή και τσ' Βελίδενας και στα κότερα του Λάτση, αλλά δλέβουν μέρα - νύχτα μέσα στη λάσπ' για να βγάλουν τίμια του ψωμί;

Είσι στα καλά σ', τσούπρα μ'; Του τρακτέρ για τουν αγρότ' δεν είνι μόνου ιργαλείου, αλλά είνι η ψυχή τ'. Πώς θα του χαλάσ' ου ίδιους; Γιατί δεν κοιτάς στα μάτια τσ' ΜΑΤατζήδις να καταλάβς τι έγινι; Τι στου διάολο σ' έκαναν ικεί στ' Βρυξέλλις και δε χαμπαριάζ' τι σημαίν' για τουν αγρότ' να τ' πειράζ' κάποιους την περιουσία τ; Για να σου δώσου να καταλάβς είνι σαν να σ' έκλεβαν ισένα τα μπιζού που φουράς.

Ντιπ κατά ντιπ μουρλός είσι πιδούλι μ'; Με ποιον να προχωρήσουν μαζί; Με τους προύχοντες και τα τσογλάνια τσ'; Και πού να πάνι; Στο σοσιαλισμό που υποσχιθήκατι κι έγινι "μιζαδορισμός"; Και πώς να συ προυλάβουν ισένα στο βάδισμα, που από πιδί του Παπαντρέου έγινις αγλήγορα αδελφός του Σημίτη;

Ποιος είσι, μεγάλι; Τώρα τους φόβισις. Ιδώ οι Θισσαλοί δεν κώλωσαν μπρουστά στους τσιφλικάδις κι έφτιαξαν του Κιλελέρ, δε φοβήθηκαν το Γερμανό κατακτητή και βγήκαν στου βουνό, δε σκιάχτκαν τουν Παπαδόπουλο και ξεσηκώθκαν το 1968 στα Μεγάλα Καλύβια, θα τρομοκρατηθούν τώρα από έναν σκιαζούρ' καθηγητάκου; Κι αν δεν κουβεντιάζ' μαζί τσ', σκορδοκαϊλα τσ'. Κι αν δεν ικανοποιείς τα αιτήματα, θα σ' αναγκάσουν, θέλς δε θέλς, να το κάντς'.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ