Αυτοί που χάρισαν την αϋπνία στον άνεργο.

Αυτοί, που δεν αγάπησαν τις ρυτίδες του μόχθου.

Αυτοί, που δεν είδαν ποτέ το γλίστρημα του ήλιου στα πέταλα των λουλουδιών.

Αυτοί, που ποτέ δε συγκινήθηκαν απ' τις αρμονικές πτυχές του σκαλισμένου μαρμάρου, που δε χαμογέλασαν στον έρωτα, που δεν ανάσαναν τη μυρωδιά του νιογέννητου παιδιού.

Αυτοί, στεγνοί οι ίδιοι, που καταδιώκουν τους χυμούς της ανθρώπινης ελπίδας, που θηρεύουν τα οράματα, που πλημμυρίζουν με αίμα έκπληκτων αθώων τα πολεμικά πεδία.

Αυτοί, συμφώνησαν και συναποφάσισαν την "αναβαθμισμένη" δομή του ΝΑΤΟ. Του μηχανισμού, που τυλίγει θηλιά στο λαιμό των λαών που δεν υποτάσσονται, και ανοίγει, με ματωμένες ερπύστριες, το δρόμο στα στυγερά οικονομικά συμφέροντα του κεφαλαίου.

Αυτοί, οι εχθροί της αυγής της καινούριας ζωής, οι διώκτες των ονείρων των λαών, συναντήθηκαν και συναποφάσισαν τη νέα οπισθοχώρηση της ιστορίας. Η απελευθέρωση των λαών από τα χυδαία δεσμά τους θα αναχαιτιστεί. Κάθε φωνή που θα σταθεί αντίθετη στις ανθρωποβόρες επιδιώξεις τους θα σιγά, θα καταπνίγεται, στην ανάγκη, με αίμα. Οπουδήποτε στη γη, από οποιονδήποτε λαό.

Αυτοί, που στεγνώνουν την ανθρωπιά τους στις πυρακτωμένες κάννες των τανκς, στις εκρήξεις των πολεμικών βομβών.

Αυτοί, που τόλμησαν να αποφασίσουν το μέλλον του κόσμου. Στην Ουάσιγκτον. Σε μια "δεξίωση" φρίκης, με μουσική υπόκρουση το ανάθεμα, την οργή και την αντίσταση του γιουγκοσλάβικου λαού, που βομβαρδίζουν αλύπητα.Θλιβεροί συνδαιτυμόνες τους ο Ελληνας πρωθυπουργός και οι υπουργοί του.Υποτελείς, υποταγμένοι, χαμερπείς, συναυτουργοί των εγκλημάτων που διαπράττονται και θα διαπραχθούν ενάντια στην ανθρωπότητα.

Ανιστόρητοι, συνδιαχειριστές, σφογγοκωλάριοι ενός βάρβαρου μονοκράτορα, έρποντες "ιδεολόγοι" μιας ζωής που δε βιώνεται.

Αυτοί, τόλμησαν να συναποφασίσουν για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Αυτοί!

Σταγόνα ο καθένας μας μιας κόκκινης θάλασσας που πυκνώνει κι αγριεύει, που φουσκώνει κι απειλεί.

Εμείς, που θέλουμε να ζούμε στο φως κι όχι στα καταφύγια του πολέμου, που θέλουμε το δίκιο για όλους.

Εμείς που στήνουμε ανθρώπινα οδοφράγματα στους μισθοφόρους με αποφασιστικότητα και ποίηση.

Εμείς που βομβαρδίζουμε τα φονικά αεροπλάνα με τις καρδιές μας, που στοχεύουμε τον ύπουλο, αόρατο εισβολέα με το φρόνημά μας.

Εμείς, που θα ξαναφτιάξουμε τα βομβαρδισμένα αγάλματα και τις γέφυρες, για να συναντηθούν οι λαοί.

Εμείς, που συναντιόμαστε στις τροχιές των μεγάλων συλλαλητηρίων, στις πλατείες των ανυποχώρητων αγώνων.

Εμείς θέλουμε το δικό μας δίκιο, τη δική μας αλήθεια.

Το δικό τους δίκιο, άδικο είναι για μας. Ψέμα, η δική τους αλήθεια.

Αρνούμαστε να χαρίσουμε στο τίποτα, τα παιδιά μας, τα όνειρά μας και τους αγώνες μας για τη ζωή.

Εμείς υπογράφουμε τη δική μας συμφωνία για το μέλλον της ανθρωπότητας, με την καθημερινή μας πάλη για το πραγματικό δίκιο, για την πραγματική ελευθερία, την αληθινή ανεξαρτησία για όλους. Ανυπάκουοι και ενωμένοι. Εναντίον τους.

Ελένη ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ